โรสรานีกลับมาที่บ้านในคืนนั้น โชคดีที่พี่ชายเข้านอนไปแล้วเลยไม่ต้องเจอหน้ากันในสภาพที่เธอยังไม่พร้อมเจอกับใคร โรสรานีนอนอยู่บนเตียงของตนเอง กอดของสำคัญเอาไว้ในอ้อมแขนไม่ยอมปล่อย ความเงียบของช่วงเวลากลางดึกทำให้รู้สึกอ่อนไหวอย่างไม่น่าให้อภัย
ถึงแม้จะพยายามกลั้นอย่างที่สุดแล้ว แต่โรสรานีก็ร้องไห้ออกมาอยู่ดี หญิงสาวปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้มอย่างไม่สนใจที่จะเช็ดมันออก ทำไมกัน ทำไมเธอถึงไม่ดีใจทั้งที่ทุกอย่างสำเร็จอย่างที่ตั้งใจ เธอสามารถเอาสูตรยาของผู้เป็นพ่อกลับคืนมาได้แล้ว
หลังจากนี้ครอบครัวของเธอจะกลับมามีความสุขเหมือนเดิม และพ่อก็จะได้ไม่ต้องเครียดจนโรคหัวใจกำเริบอยู่บ่อยครั้ง
“ดีใจสิ ดีใจสุด ๆ เลย ฮึก…” โรสรานีซุกหน้าลงกับหมอน สะอื้นไห้อย่างทรมาน ความรู้สึกราวกับโดนกระชากหัวใจออกไปจากอกนี้มันอะไรกัน รู้สึกราวกับจะหายใจไม่ออก เพียงแค่คิดถึงสีหน้าและแววตาของเลโอนาร์โดตอนที่ได้รู้ความจริง
