จานีนตื่นมาอีกทีในตอนเช้าของอีกวัน เมื่อก้มมองตนเองก็พบว่าเวลานี้สวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่และกางเกงชั้นในเท่านั้น ไม่ใช่ชุดของตนเองเมื่อคืนนี้ ร่างเพรียวบางค่อย ๆ ลุกขึ้นจากเตียงที่นอนอยู่ แล้วมองไปรอบ ๆ เธอยังอยู่ในห้องของนายใหญ่ที่มูนไลต์พาเลซ หญิงสาวรู้สึกมึนหัวอย่างบอกไม่ถูก ภาพที่มองหมุนติ้วจนต้องนั่งอยู่นิ่ง ๆ ไม่ขยับเขยื้อนไปสักครู่
อาการคล้าย ๆ กับตอนดื่มเหล้าจนเมาและภาพตัด พอตื่นมาตอนเช้าถึงได้มึนหัวขนาดนี้ จานีนสะบัดหัวสองสามทีเพื่อไล่ความมึนงง ตั้งสติอยู่อีกพักใหญ่ก่อนจะก้าวลงมาจากเตียง อาการสะลึมสะลือทำให้ร่างบางต้องพาตนเองเดินมาที่ห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาสักหน่อย
ดวงตากลมโตมองเงาสะท้อนในกระจก เธอมีท่าทางง่วงเบลอราวกับคนที่ยังตื่นไม่เต็มตา จำได้ราง ๆ ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้างแต่มันไม่ชัดเจนนัก ถึงอย่างนั้นสัญชาตญาณของจานีนบอกว่าของเล่นที่นายใหญ่เอามาให้ลองเล่นไม่ใช
