“ถ้าฉันหางานพิเศษให้เธอใหม่เอาไหม” เขายื่นข้อเสนอ “ฉันมีเพื่อนพ้องเยอะ หางานให้เธอได้ไม่ยาก”
“อย่าลำบากบอสเลยค่ะ ยุงว่า ยุงทำงานที่ผับน่ะดีแล้ว ลงตัวทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนร่วมงาน รายได้ที่ยุงได้รับ อีกอย่างยุงสบายใจด้วยค่ะ ขอบคุณบอสมากนะคะ” เธอยกมือไหว้นฤเบศร์พร้อมกับกล่าวคำขอบคุณ “ยุงขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ ฝ่ายต่างๆ รอเอกสารอยู่ค่ะ”
“อ๋อเดี๋ยวก่อน ฉันลืมบอกเธอเรื่องนึง” เขาพูดขณะที่เธอกำลังจะก้าวเดินไปประตูห้อง
“เรื่องอะไรคะ”
“ที่ฉันมาทำงานช้า ไม่ใช่ว่าฉันจะหมดเรี่ยวแรงที่เมื่อคืนหิ้วซินดี้มานอนด้วย แต่ฉันไปส่งคุณพ่อคุณแม่ที่สนามบินน่ะ พอดีท่านไปพักผ่อนที่ปารีส”
นฤเบศร์ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่า เหตุใดเขาจึงต้องบอกเธอเรื่องนี้ ทั้งๆ ที่เขาไม่จำเป็นต้องรายงานให้อทิตยาทราบก็ได้ เขาเป็นเจ้าของบริษัท จะมาทำงานเวลาใดหรือไม่มา พนักงานไม่มีสิทธิ์ต่อว่า ทว่าในจิตใจกระตุ้นว่า ต้องบอกให้เธอล
