บ้านที่เขามาจองไว้เป็นหลังขนาดกลางมีสามห้องนอน เหมาะกับครอบครัวเดี่ยวอย่างเรา บ้านแต่ละหลังไม่ได้อยู่ชิดกันจนเกินไป มีสนามหญ้าขนาดพอเหมาะให้ทำกิจกรรมกลางแจ้ง ฉันจินตนาการเห็นภาพลูกตัวเล็ก ๆ กำลังวิ่งเล่นอย่างซุกซน ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว
“เป็นบ้าอะไรยิ้มคนเดียว”
“จะยิ้มไม่ยิ้มมันก็ปากฉันป่ะ”
“เป็นไงรสนิยมฉันดีไหมล่ะ” เขาเอ่ยถามขณะพาฉันเดินดูภายในบ้าน ตอนนี้ตกแต่งภายในเสร็จเรียบร้อยแล้ว เหลือเพียงขนเฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้เข้ามาก็อยู่ได้เลย
“ก็งั้น ๆ ล่ะ” ฉันตอบขณะกวาดสายตามองอย่างตั้งใจ จนเผลอสะดุดกับกล่องอะไรบางอย่างที่วางอยู่บนพื้น “ว้าย!”
เขารีบคว้าตัวฉันไว้แล้วดึงเข้ามาประชิดตัว เลื้อยมือโอบรัดเอวไว้แน่น เราทั้งคู่สบตากันอย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่ทว่ามันยังคงค้างอยู่อย่างนั้น มีแรงดึงดูดอะไรบางอย่างให้ใบหน้าเราเคลื่อนเข้าหากันอย่างช้า ๆ
“ขะ...ขอบใจแต่ปล่อยได้แล้ว” ฉันรีบละสายตาไป
