กษิราเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก็รู้สึกงงว่าตัวเองกำลังอยู่ที่ไหนและกำลังจะไปไหน
"นี่ฉันอยู่ที่ไหนกัน" กษิราเอ่ยปากพูดประโยคแรกเมื่อรู้สึกตัว
"อยู่ในรถ" เสียงที่คุ้นเคยบอกเธอ
"ลันทร์" กษิราเอ่ย
"ไม่ใช่มั๊ง คุณจำผิดแล้วล่ะ" เขากวน
"ทำไมจะไม่ใช่ษิจำเสียงได้ แล้วนี่ปิดตามัดมือษิเอาไว้ทำไมลันทร์จะทำอะไรษิ" กษิราร้อนรนเมื่อตามองไม่เห็นและมือขยับไม่ได้
"ใจเย็นครับคุณผู้หญิง ผมรับรองว่าคุณจะปลอดภัย ถ้า...คุณฟังคำสั่งผม ไม่เช่นนั้นก็ไม่รับรอง" ศษิลันทร์ขู่เธอ
"คุณกำลังทำให้ฉันกลัว ช่วยด้วยๆๆ!ใครก็ได้ช่วยด้วย" กษิราร้องตะโกนโหวกเหวกโวยวายลั่นรถ
"ตะโกนไปใครจะได้ยินรถกำลังวิ่งอยู่"
"ลันทร์จะทำอะไรปล่อยษินะ" เธอพยายามร้องขอ
"อยู่เงียบๆษิแล้วทุกอย่างจะดีเอง" ศษิลันทร์พูดเสียงเรียบแต่ก็ดูน่ากลัวไม่น้อยจนกษิราหวั่นใจว่าเขาเกิดจะทำอะไรบ้าๆขึ้นมาในแบบที่เธอไม่เคยรู้จักเขามาก่อนเลย เธอ
ต้องนั่งอยู่
