06.30 น.
ปริมเช็คความเรียบร้อยอยู่หน้ากระจก สำรวจชุดนักศึกษาที่สวมอยู่ เสื้อรัดรูปพอดีตัว กระโปรงทรงเอสั้น เป็นชุดนักศึกษาที่ใส่แล้วรู้สึกว่าตัวเองหุ่นดีมากที่สุด
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย เธอก็เดินออกมานอกห้อง สายตามองหาผู้เป็นแม่เพื่อจะกอดก่อนไปเรียนอย่างเช่นทุกวัน
“แม่ขา หนูจะไปเรียนแล้วนะ” เสียงหวานเอ่ยเรียก แต่แม่ก็ไม่ขานรับ ซึ่งมันผิดปกติ
“แม่ทำอะไรอยู่เหรอคะ” พอเดินออกมาตรงหน้าทีวีก็ไม่พบใคร ‘สงสัยอยู่ในครัว’ เธอคิดแบบนั้น เพราะปกติปรางทิพย์มักจะชอบทำอาหารเช้าง่าย ๆ กินเอง
ปริมเดินเข้าไปในครัวเพื่อจะดูว่าแม่กำลังทำอะไรอยู่ แต่ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้ร่างกายของเธอชะงักนิ่ง มือสองข้างสั่นไปหมด ดวงตารื้นด้วยน้ำใสทัน
“แม่!” เธอตะโกนเรียกแม่สุดเสียงแล้วรีบลงไปนั่งข้าง ๆ ร่างกายที่แน่นิ่งนั้น
“แม่ แม่ได้ยินหนูมั้ย แม่ตื่นสิแม่” สองมือเขย่าตัวมารดาเบา ๆ ทั้งเรียก ทั้งร้องไห้ไปพร้อมกั
