อาบน้ำเสร็จ ร่างเล็กที่มีเพียงผ้าขนหนูพันเอาไว้ก็ยืนอยู่หน้าห้องน้ำ ไม่ยอมเดินมาหาคนที่นอนรออยู่บนเตียง จินเห็นแบบนั้นก็เข้าใจได้ดี ว่าเธอคงกำลังประหม่า หรือเกิดความกลัวเหมือนคืนนั้น
เขาลุกจากที่นอนแล้วเดินตรงไปหาปริมที่ยังยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน
“พี่ปริม มาตรงนี้สิครับ” มือหนากุมมือเล็กแล้วจูงเธอให้เดินตามมาจนถึงหน้ากระจกบานใหญ่ที่ติดอยู่กับตู้เสื้อผ้า
“อ๊ะ จิน” ทันใดเขาก็กระตุกผ้าขนหนูที่พันร่างของเธอออก ทำให้ตอนนี้ร่างเล็กเปล่าเปลือยมองเห็นทุกสัดส่วน ส่วนเขาเองก็ดึงผ้าขนหนูที่พันเอวสอบอยู่ออกเช่นกัน
“พี่ปริม ดูในกระจกสิครับ” สองมือประคองใบหน้าสวยจากทางด้านหลังให้เงยมองตัวเธอที่สะท้อนอยู่ในกระจก แต่พอเห็นภาพตรงหน้าปริมก็หลับตาปี๋ด้วยความอาย
“ลืมตาครับพี่ปริม” เขาเอ่ยสั่งเพียงเบา ๆ เธอก็ค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้นมาอีกครั้ง ภาพของเขาและเธอที่ไร้สิ่งห่อหุ้มร่างกายเด่นชัดอยู่ในนั้น
