นอนบนตัวอา

1137 Words

เธอเงยหน้ามองเขาด้วยใบหน้าบ้องแบ๊วก่อนตอบด้วยรอยยิ้มใสซื่อ “ ก็นอนบนตัวอาเหมือนตอนเด็ก ๆ ไงคะ ” “ แต่.. แต่ตอนนี้ไม่ใช่เด็กแล้ว นอนไม่ได้ ” เขาว่าพลางพยายามดันเธอลงจากตัวแต่เธอไม่ยอม แถมยังดิ้นดุ๊กดิ๊กอยู่แบบนั้น โหนกเนินเนื้อสาวก็ถูไปไถมาบนเป้ากางเกงของเขา และมันก็ขยายเหยียดแข็งขึงอย่างรวดเร็ว มันเกิดขึ้นอีกแล้ว ให้ตายสิ ! เขาจะทนไหวไปอีกนานแค่ไหนนะ “ ทำไมล่ะคะ ตอนนี้หนูก็ไม่ได้ตัวใหญ่ตัวโตมาก หนักแค่สี่สิบแปดเอง ทำไมจะนอนบนตัวอาไม่ได้ หนูชอบนอนแบบนี้ แล้วมองเวลาอาเล่านิทานค่ะ ” เธอว่าพลางวางมือบนแผงอกเขา ก่อนจะวางหน้าลงไปบนมืออีกที ดวงตากลมโต จดจ้องเขาไม่วาง แล้วหน้าอกหน้าใจทั้งสองเต้ามันก็เบียดบดอยู่กับแผงอกของเขาชนิดแนบสนิทเลยทีเดียว แม่โว้ย ! “ อา.. อาหายใจไม่ออก น้องแยมลงไปก่อนนะ ” เขาหาเรื่องมาโกหกพลางรีบดันเธอลงไปให้อย่างรวดเร็วก่อนจะลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงแทน และกดเธอให้นอนลงบนเตียง แค่นี้ก็ป้องกันไม่ให้เธอดื้อจนคืบคลานขึ้นมาบนตัวเขาได้อีกแล้ว “ เอาล่ะ ทีนี้ก็นอนได้แล้ว อาจะเล่านิทานให้ฟังนะ ” เด็กสาวนอนตะแคงมองเขา นึกน้อยใจในการผลักไสรุนแรงราวรังเกียจนั้น ในหัวสับสนวุ่นวาย ทำไมอามีปฏิกิริยากับเธอแบบนี้ทั้งที่เมื่อคืนเอาเธอไปจินตนาการตอนชักว่าวแท้ ๆ หรือเขาไม่ได้คิดอะไร มันก็แค่จินตนาการ.. แบบนี้มันต้องพิสูจน์ ! ขณะที่เธอกำลังตัดสินใจจะวางมือลงบนเป้ากางเกงของอานั้น เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น เด็กสาวเดินไปหยิบมารับ “ พ่อโทรมาค่ะ ” เธอหันมาบอกอา คุยกันครู่หนึ่งก็ยื่นให้กับอาใหญ่ “ พ่อจะคุยกับอาใหญ่ค่ะ ” “ โอเคจ้ะ ” อาใหญ่รับมาแล้วคุยกับพ่อของเธอ และในบทสนทนานั้นดูเหมือนว่าจะมีใครสักคนอยู่ที่นั่นกับพ่อเธอด้วย และตอนนี้คงกำลังคุยกับอาใหญ่อยู่ “ ณิชาสบายดีหรือเปล่า ” ใครกัน ณิชา ? “ เราก็พึ่งกลับมาได้แค่สองสามวันน่ะ แล้วไปเจอกับพี่ยศได้ยังไง ” “ โอเค พอดีมือถือเราอยู่ข้างล่าง ตอนนี้อยู่บนห้องหลานสาว เดี๋ยวสักพักก็ลงไปแล้ว ” “ โอเค โทรเข้ามือถือเราก็ได้ หวัดดีครับ ” แล้วอาใหญ่ก็วางสายแล้วส่งมือถือคืนให้แยม “ ใครเหรอคะ ณิชา ? ” เด็กสาวถามทันที “ อ๋อ เพื่อนเก่าอาเอง พอดีเธอไปที่โรงพยาบาลแล้วเดินสวนกับพี่ยศ พี่ยศเลยส่งข่าวว่าอากลับมาแล้ว งั้นเดี๋ยวอาขอตัวลงไปข้างล่างก่อนนะ นอนได้แล้วเด็กน้อย ” อาใหญ่ว่าพลางพาเธอไปที่เตียง กดเธอลงนอน ห่มผ้าให้ ปิดไฟ “ ฝันดีจ้ะหนูน้อยของอา ” แล้วเดินออกจากห้องไปเลย ทิ้งให้เธอเคว้งคว้างอยู่แบบนั้น เด็กสาวหน้าชา ขอบตาร้อนผ่าว นี่เธอทำบ้าอะไรของเธออยู่วะ พยายามจะอ่อยอาใหญ่ ทำตัวเป็นสาวน้อยไวไฟ และที่น่าอายไปกว่านั้นคืออาไม่ได้สนใจเธอเลย และพอได้ยินชื่อผู้หญิงคนนั้นอาก็รีบออกไปทันที ความสงสัยทำให้เด็กสาวลุกจากเตียงไปที่ประตูเงียบ ๆ ก่อนจะเดินลงบันได แม้ยังไม่ถึงชั้นล่างก็ได้ยินเสียงเขาคุยโทรศัพท์ เธอยื่นหน้าไปแอบดูพบว่าเขากำลังถือโทรศัพท์ไว้และยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กับมัน “ ดีใจจังที่ได้คุยกันอีกครั้ง นานมากเลยนะณิ ” “ อืม นานมาก นานจนณิแต่งงานและหย่าเรียบร้อยแล้วเนี่ย ” อาใหญ่กำลังวีดีโอคอลกับผู้หญิงคนนั้น ! “ เราเสียใจด้วยนะ ” “ โอ๊ย ไม่เป็นไร ผู้ชายเฮงซวยน่ะใหญ่ ว่าไปแล้วชีวิตเราไม่ค่อยเจอผู้ชายดี ๆ เลย นอกจากใหญ่คนเดียว ” หัวใจของเด็กสาวไหววาบ แปลว่าคนนี้เคยคบหากับ อาใหญ่อย่างนั้นเหรอ “ ณิก็ชมเราเกินไป เราก็มีเลวมีดีเหมือนคนอื่นน่ะแหละ ” “ ไม่เกินไปหรอก แล้วตอนนี้ใหญ่โสดอยู่หรือเปล่า ” “ โสดแหละ เราไม่พร้อมจะมีใคร ทำแต่งาน ” “ แต่เห็นพี่ยศบอกว่าตอนนี้ใหญ่ลาออกจากงานมาอยู่ที่นี่แล้วนี่ ต่อไปนี้ก็มีเวลามากขึ้นสินะ ” “ ใช่แล้ว ” “ งั้น.. พอจะมีเวลาให้ณิบ้างหรือเปล่าล่ะ ” อาใหญ่หัวเราะร่วน “ ไว้มีเวลาค่อยนัดเจอกัน ” “ จริงนะ ณิคิดถึงใหญ่เสมอ ไม่เคยลืม ใหญ่ล่ะ คิดถึงณิบ้างไหม ” “ คิดถึง.. ” พอแล้ว แค่นี้ก็พอแล้ว.. เด็กสาวบอกตัวเองก่อนหันหลังซอยเท้าวิ่งหนีกลับขึ้นห้อง เธอทุ่มตัวลงกับเตียงกว้าง ขอบตาร้อนผ่าว เธอมันก็แค่ยัยเด็กขี้แย แถมทำตัวร่าน นิสัยไม่ดี จะไปสู้อะไรกับแฟนเก่าของอาใหญ่ได้เล่า.. น้ำตาเม็ดโตร่วงเผาะ พรุ่งนี้เธอจะเลิกทำตัวแรดร่าน เท่านี้อาใหญ่ก็คงสะอิดสะเอียนเธอเกินทนแล้ว เธอควรจะทำตัวเป็นหลานสาวที่น่ารักของอาใหญ่เช่นที่ผ่านมา หยุดคิดบ้า ๆ เสียที ! รุ่งเช้า ใหญ่ตื่นขึ้นมาก็ต้องแปลกใจเมื่อพบว่าหลานสาวคนสวยตื่นมาก่อนและกำลังเดินกลับมาจากนอกบ้าน ในมือหิ้วข้าวของพะรุงพะรัง “ นั่นน้องแยมไปไหนมาแต่เช้าคะ ” “ หนูไปซื้อกับข้าวมาค่ะ หนูอยากเป็นเด็กดี เป็นเจ้าบ้านที่ดีทำอาหารให้อาใหญ่บ้าง ” อาใหญ่เลิกคิ้วอย่างแปลกใจ “ ทำกับข้าวเป็นด้วย ? ” “ เป็นสิคะ ทำอร่อยด้วยนะ แล้วพ่อก็บอกว่าอาใหญ่ชอบกินน้ำพริกกะปิมาก เดี๋ยวหนูจะตำน้ำพริกกะปิแบบไม่เผ็ดมาก ปลาทูทอด และก็มะเขือยาวชุบแป้งทอดให้กินนะคะ แล้วจะต้มกะทิสายบัวปลาทูแถมให้ด้วย ” เธอว่าพลางยิ้มแป้น อาใหญ่ยื่นมือไปจะช่วยถือ “ หนักแย่เลย อาช่วยนะ ” “ ไม่ต้องหรอกค่ะ นิดเดียวเอง ” เธอว่าก่อนเดินเข้าไปในครัวแล้ววางของลงบนเคาน์เตอร์แล้วเตรียมของง่วน อาใหญ่ยืนมองพลางยิ้มกว้างอย่างมีความสุข

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more