บทที่ 6
1485 Words
ประตูสำนักงานถูกผลักเปิดออก ลิลลี่เข้ามาพร้อมกับที่ใส่แฟ้มเล็กๆ ในมือของเธอ เมื่อลิลลี่เห็นเฟดที่ประตู สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ลิลลี่จึงถามว่า "คุณคือหมอเฉินจากห้องพยาบาลใช่หรือไม่?"
“เอ่อ—” เฟดแปลกใจเล็กน้อยกับคำทักทายของลิลี่ ท้ายที่สุดดูเหมือนพวกเขาจะไม่ได้ติดต่อกันเลย ยกเว้นเวลาที่เขาเข้ามาทำงานเมื่อเช้านี้ "ใช่ ฉันเอง"
“เกิดอะไรขึ้นชั้นล่าง—” ลิลี่มองเฟดและพูด
เฟดโบกมือและพูดอย่างใจเย็น “ในตอนนี้ ประธานหลินได้ตัดสินลงโทษฉันแล้ว”
หลังจากนั้นเฟดก็ก้าวออกจากประตูต่อไป
ทันทีที่เธอได้ยินแบบนั้น สีหน้าของลิลลี่ก็เปลี่ยนไป "การลงโทษ การลงโทษสำหรับเฟดเหรอ? ประธานหลิน เกิดอะไรขึ้น"
ควินรู้สึกแปลกเกี่ยวกับปฏิกิริยาของลิลลี่ และเธอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและอธิบายว่า "เฟดยอมรับว่าเคยทุบตีเลขานุการฉินและขโมยยาของบริษัท ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจลงโทษเขา"
“อะไร เป็นไปไม่ได้! ไม่จริง ประธานหลิน เฟดไม่ได้ทำอะไรผิด คุณลงโทษเขาไม่ได้” ลิลี่ตอบ
"คุณพูดอะไร?" ควินขมวดคิ้ว
โดนัลด์คาดไม่ถึงว่าลิลลี่จะเข้าแทรกแซงเมื่อเขาชนะแล้ว สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และเขาก็จ้องไปที่ลิลลี่ โดนัลด์พูดเสียงต่ำ “ผู้จัดการเหว่ย ประธานหลินตัดสินใจแล้ว อย่าพูดเรื่องไร้สาระ”
ควินพูดกับลิลลี่ว่า "ลิลลี่ เฟดเองก็ยอมรับว่าเขาไม่ได้ทำงานหนัก แถมยังขโมยยา และทำแม้กระทั่งทะเลาะกัน คุณมีอะไรจะพูดอีกไหม"
“เป็นไปไม่ได้!” ลิลลี่รีบส่ายหัวแล้วพูดว่า “ประธานหลิน ฉันไม่รู้ว่าคุณเพิ่งได้ยินอะไร แต่ฉันรับรองได้ว่ามันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด ในเรื่องนี้จางทำถูกต้อง อย่างน้อยความรับผิดชอบหลักก็ไม่ใช่เขา ."
"คุณหมายถึงอะไร?" ควินถามด้วยความสงสัย
ลิลี่รีบอธิบาย “ประธานหลิน ฉันถามเซเนียที่อยู่ในห้องพยาบาลในขณะนั้น ความจริงแล้วเลขาฉินเป็นคนที่ทำเกินไป เขาขอให้เฟดคุกเข่าเพื่อรักษาเขา แต่เฟดปฏิเสธ ซึ่งก็คือเหตุผลที่พวกเขามีความขัดแย้ง"
“เอ่อ—” ควินเลิกคิ้ว
โดนัลด์อธิบายอย่างรวดเร็วว่า “น่องของผมไม่ค่อยดีและไม่สะดวกที่จะรักษาโดยไม่ให้หมอคุกเข่า ด้วยวิธีนั้นมันจะกว่ากว่า แล้วมันผิดอะไร? แพทย์ควรคำนึงถึงท่าที่เขาอยู่ในการพิจารณาในการรักษาผู้ป่วยไม่ใช่หรือ?”
“ถ้าน่องของคุณไม่ดี ทำไมคุณถึงนั่งไม่ได้? หรือนอนไปเลยก็ได้ ทำไมหมอเฉินต้องคุกเข่าด้วย เลขาฉิน นี่ไม่ใช่ข้อแก้ตัวที่ดี” ลิลี่กล่าว
“คือมันไม่สะดวกสำหรับผม” ใบหน้าของโดนัลด์เปลี่ยนเป็นสีแดงและพบข้ออ้างที่จะเปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็ว “อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีกเลย เฟดปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาเป็นคนขโมยย่า ใช่ไหมล่ะ?”
“พูดแบบนี้ยิ่งน่าโมโหเข้าไปอีก” ลิลี่หยิบวิดีโอออกมาและเปิดเล่นโดยตรง “คุณจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากดูสิ่งนี้”
เนื้อหาของวิดีโอนั้นง่ายมาก มันแสดงให้เห็นพนักงานรักษาความปลอดภัยแอบเข้าไปในห้องพยาบาลและขโมยซองยาจากที่นั่น พนักงานรักษาความปลอดภัยคนนั้นคือพนักงานรักษาความปลอดภัยที่ปิดล้อมเฟด และพบยาที่บอกว่าขโมยมา
“วิดีโอเฝ้าระวังแสดงให้เห็นว่าไม่ใช่คุณเฉินที่ขโมยยา แต่เป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย!” ลิลลี่กล่าวว่า "หลังจากที่เซเนียนับยาที่เหลืออยู่แล้ว ไม่มีสิ่งใดในห้องพยาบาลถูกขโมยไป ยกเว้นถุงยานำเข้านั้น คุณอธิบายเรื่องนี้ได้อย่างไร เลขานุการฉิน"
เมื่อได้ยินดังนั้นโดนัลด์ก็สาปแช่งอยู่ในใจ
แน่นอนว่าในขั้นต้นยาในซองนั้นไม่ได้ถูกเฟดขโมยไป โดนัลด์มอบเงินจำนวนหนึ่งให้กับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเพื่อซื้อยาชนิดเดียวกัน 1 ซอง แล้วใส่ร้ายเฟดว่าเป็นผู้ทำยาหาย
เมื่อดูจากสถานการณ์ปัจจุบันแล้ว ดูเหมือนว่าพนักงานรักษาความปลอดภัยที่โลภได้เก็บเงินที่โดนัลด์ให้ไปไว้กับตัวเอง จากนั้นพนักงานรักษาความปลอดภัยเขาไปที่ห้องพยาบาลของบริษัทและขโมยยาไปหนึ่งซองจากที่นั่น พนักงานรักษาความปลอดภัยคิดว่าตัวเองฉลาดพอที่จะใส่ร้ายเฟดได้ แต่ไม่คิดว่าจะโดนจับได้
เรื่องนี้ไม่สามารถอธิบายได้อีกต่อไป โดนัลด์ทำได้เพียงยอมรับความผิดพลาดของเขาและกล่าวว่า "ดูเหมือนว่าผมทำผิดพลาดเกี่ยวกับเฟดที่ขโมยยา ตัวผมเองก็ถูกพนักงานรักษาความปลอดภัยหลอก ขณะนั้นเมื่อเขาบอกว่าเขาพบว่ามันอยู่กับหมอเฉิน ผมเชื่อในคำพูดของเขาโดยไม่ต้องสงสัย ผมจะทบทวนความผิดพลาดของตัวเอง ประธานหลิน ผมจะส่งจดหมายทบทวนตัวเองถึงคุณในพรุ่งนี้”
สีหน้าของควินอ่อนลงเล็กน้อย เมื่อเลขานุการฉินใช้ความคิดริเริ่มที่จะยอมรับความผิดพลาดของเขา
เมื่อพูดอย่างนั้น โดนัลด์ก็พร้อมจะจากไป ทั้งหมดนี้เพราะมีปัญหากับพนักงานรักษาความปลอดภัยโดนัลด์ต้องจัดการกับมันทันที มิฉะนั้นเมื่อมีคนอื่นรู้ว่าเขาติดสินบนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เขาจะต้องเดือดร้อนแน่
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ โดนัลด์ก็พูดว่า “ท่านประธานหลิน ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอไปก่อน”
อย่างไรก็ตาม ลิลลี่ก็พ่นลมหายใจออกมาและกล่าวว่า “ท่านเลขาธิการฉิน ทำไมคุณถึงรีบร้อนออกไป เราไม่ได้ชี้แจงให้ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างหมอเฉินกับคุณ!”
ใบหน้าของโดนัลด์เปลี่ยนไป แต่เขายังคงต้านทานความอยากที่จะระบายความโกรธออกมาได้ โดนัลด์แสดงสีหน้าอ่อนโยนและกล่าวว่า “ผู้จัดการเหว่ย มันเป็นแค่ความเข้าใจผิด เป็นความผิดของผมเองที่ฉันไม่ได้คิดให้เร็วกว่านี้”
“ฉันเกรงว่าจะไม่ใช่แค่ความเข้าใจผิด เรามาทำความเข้าใจกันก่อนดีกว่า!” ลิลลี่กล่าว
เมื่อได้ยินคำพูดของลิลลี่ ใบหน้าของโดนัลด์ก็เปลี่ยนไปทันทีและมืดลง โดนัลด์กลอกตา กัดฟัน และพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “ผู้จัดการเหว่ย บางทีผมอาจผิด แต่คุณไม่สามารถปฏิเสธความจริงที่ว่า ดร.เฉิน ทุบตีหัวหน้าของเขาต่อสาธารณะและทำร้ายร่างกายผมถึงขนาดนี้”
“นี่……” ลิลลี่พูดไม่ออกและไม่สามารถปกป้องเฟดได้
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ควินก็พูดอย่างเย็นชาว่า “เราสามารถตรวจสอบสิ่งอื่น ๆ ได้ แต่การทุบตีผู้คนนั้นมากเกินไป เฟดจะต้องถูกลงโทษสำหรับสิ่งนี้”
เมื่อได้ยินเรื่องนี้ เฟดที่ยืนอยู่หน้าประตูก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ผมจะไม่มีวันยกโทษให้ใครก็ตามที่ดูถูกพ่อแม่ของฉัน ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไร”
หลังจากนั้นเฟดก็หันกลับมาและซ้ายทันที
ควินตกตะลึงกับการกระทำของเฟด
เมื่อได้ยินเช่นนี้ โดนัลด์ก็ฉวยโอกาสและกล่าวเสริมอย่างรวดเร็วว่า “ท่านประธานหลิน คุณเองก็เคยได้ยินมา ในเวลานี้เขายังหยิ่งผยอง เฟดขู่ว่าจะทำร้ายผู้คนต่อหน้าท่าน คนเช่นนี้ต้องถูกไล่ออก "
ควินขมวดคิ้วและพูดกับโดนัลด์ว่า “เลขานุการฉิน สุขภาพเป็นสิ่งสำคัญที่สุด คุณควรไปโรงพยาบาลก่อน”
โดนัลด์ถือว่ามันเป็นการออกให้เขาออกไปแบบอ้อมๆ
ในสำนักงานตอนนี้เหลือเพียงควินและลิลลี่
ควินขมวดคิ้วและพูดอย่างเงียบ ๆ “เฟดสร้างปัญหามากมายเฉพาะในวันแรกของเขา และอารมณ์ของเขาก็เช่นกัน…”
ลิลลี่ปฏิเสธ “ประธานหลิน ไม่... ควิน คุณเข้าใจผิดเรื่องเฟดแล้วจริงๆ”
“เข้าใจผิดเหรอ?” ควินมองดูลิลลี่อย่างสงสัย
ลิลลี่ไม่พูดอะไรมาก เธอคลิกไปที่วิดีโออื่นแทนแล้วพูดว่า "นี่เป็นวิดีโอของเลขาธิการฉิน ที่กำลังต่อสู้กับเฟดในห้องพยาบาล คุณจะรู้หลังจากดูมัน"
ควินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเงียบๆ
ไม่กี่นาทีต่อมาวิดีโอก็จบลง ควินตกอยู่ในความเงียบ เนื้อหาของวิดีโอมีความชัดเจนเพียงพออยู่แล้ว ท่าทีที่เย่อหยิ่งของโดนัลด์แสดงให้เห็นชัดเจนว่าเขากำลังพยายามต่อสู้ นอกจากนี้โดนัลด์ยังดูถูกพ่อแม่ของเฟดด้วย นี่คือเหตุผลที่กระตุ้นให้เฟดเอาชนะโดนัลด์
เมื่อนึกถึงความเข้าใจผิดของเธอที่มีต่อเฟดและความไม่ไว้วางใจในตัวเขา ควินอดคิดไม่ได้ว่าเฟดจะโกรธและสับสนเพียงใด ไม่ต้องพูดถึงรอยยิ้มอันขมขื่นของความผิดหวัง ทันใดนั้นควินรู้สึกสั่นสะเทือนในหัวใจของเธอ
เธอเองที่เข้าใจเฟดผิดและมีอคติต่อเขา ดังนั้นโดยที่ไม่รู้ความจริง ควินจึงเชื่อคำพูดของโดนัลด์และตัดสินใจลงโทษเฟดอย่างเร่งด่วน
อคติและความไม่ไว้วางใจนี้ได้ทำร้ายเฟดอย่างมาก
- Writer
