ราคะนางร้าย

Ep5(จบบท) : อดีตแสนชังของมายาวี by...Kanokrot

การร่วมรับประทานอาหารมื้อค่ำดำเนินต่อไปจวบจนกระทั่งต่างรอของหวานมาเสิร์ฟ เป็นการตบท้าย  มายาวีเริ่มสอดส่ายสายตามองหาใครบางคน ตอนนี้ทั้งรบิลกับโมนา มัวแต่นั่งทำตาหวานซึ้งใส่กัน เลยไม่สังเกตเห็นอาการดูมีพิรุธของเจ้าหล่อน ทว่ามองหาสักพักเธอจึงเห็นคนที่รอคอย เดินเลี้ยวเข้ามาทางประตูทางเข้าด้านหน้าของตัวร้านอาหารพอดี

มายาวีส่งยิ้มทักทาย ก่อนจะเอ่ยเสียงสดใส เมื่อชายหนุ่มคนดั่งกล่าว ก้าวขามายืนข้างโต๊ะอาหาร รบิลกับโมนาหยุดการสนทนา พร้อมเงยหน้ามองบุรุษผู้มาใหม่พร้อมกัน

“มาช้าจังเลยค่ะ...” มายาวีลุกขึ้นยืนต้อนรับ ส่งเสียงหวานฟังดูกระตือรือร้น

“รถติดน่ะครับ กว่าจะหลุดจากสี่แยกรัชดาฯมาได้ เล่นเอาผมติดแหง็กเป็นชั่วโมง” ชายหนุ่มบ่นเสียงอ่อย ส่งสายตาเยิ้มละมุนมอบให้หญิงสาว เขาสะดุดเข้ากับความสวยหวานของรุ่นพี่สาวคนนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน เลยรีบตอบรับคำชวน และด้วยใจจดจ่ออยู่กับหญิงสาวสวยพริ้ง เขาเลยไม่ทันสนใจมองผู้ร่วมโต๊ะคนอื่น จนเมื่อรุ่นพี่เม เอ่ยเสียงแนะนำ และนัยน์ตาคมกล้านั้นสะดุดเข้ากับใบหน้าสวยหวานของหญิงสาวร่วมโต๊ะอีกคน

โมนา ชายหนุ่มครางชื่อรุ่นน้องสาวสุดเร่าร้อนในใจ ไม่คิดว่าจะเจอเจ้าหล่อนที่นี่เหมือนกัน...

“พี่เอ็มค่ะ นี่ยงยศ เพื่อนรุ่นน้องของเมเองค่ะ” มายาวีเอ่ยแนะนำชายหนุ่มทั้งสองให้รู้จักกัน ริมฝีปากอิ่มเคลือบสีนู้ดยิ้มหวาน ทว่าสายตาของเธอนั้น กลับแหล่มองแม่น้องสาวตัวร้ายของตนตาเป็นประกาย ยิ่งได้เห็นใบหน้าตื่นตระหนกของโมนา เธอยิ่งสะใจอย่างบอกไม่ถูก

โมนาเริ่มได้กลิ่นไม่ค่อยดี นี่คงเป็นแผนการชั่วร้ายของอีพี่สาวมหาภัยสินะ มันคิดจะเอาผู้ชายคนที่เธอเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยมาเปิดโปงเธอต่อหน้าพี่รบิล ใบหน้าหวานจึงเริ่มซีดเซียว ภายในใจเริ่มกระวนกระวาย กลัวพี่ยศจะทักทายเธอต่อหน้าพี่รบิล ดั่งเช่นของเคยค้าม้าเคยขี่กันมาจนคุ้นเคย

“ส่วนคนนั้นน้องสาวขอพี่เองค่ะ...” โมนาตีสีหน้าเรียบนิ่ง ทำทีเป็นยกมือขึ้นไหว้นอบน้อม เหมือนเพิ่งเคยเจอกันเป็นครั้งแรก

“สวัสดีค่ะ”

“ครับ สวัสดี” ยงยศรับไหว้

“ ว่าแต่ทำไมน้องโมนาทักทายพี่เป็นทางการจังล่ะครับ ทั้งที่เราสองคนต่างสนิทสนมกันจะตายไป” ยงยศส่งเสียงทุ้มน่าฟังพร้อมรอยยิ้มกว้าง เลยทำเอาคนที่ยกมือขึ้นไหว้ชะงักค้าง ย่นหัวคิ้วเรียวเข้าหากัน หัวใจดวงน้อยกระเด็นลงพื้น เพราะกลัวรบิลจะนึกสงสัย

“เอ่อ...ก็วันนี้พี่ยศมาเป็นแขกของพี่เมนี่คะ โมนาเป็นน้อง ก็ต้องทำตัวเรียบร้อยเพื่อให้เกียรติพี่สาวที่แสนดีของโมนายังไงละ” หญิงสาวสรรหาคำพูดฟังดูดีเพื่อแก้ตัว โดยที่สายตาตวัดขึ้นมองพี่สาวที่แสนดีของตนเอง แล้วยิ้มยั่ว เธอไม่ใช่หมูในอวย ที่จะยอมให้ใครมารังแกกันได้ง่ายๆ แล้วคิดหรือว่าไอ้แผนการปัญญาอ่อนนี้จะเอาชนะเธอได้

  ไม่มีวันเสียหรอกย่ะนังเม...

“ผมเรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับโมนานะครับคุณรบิล แล้วก็สนิทสนมกันมากพอสมควร”  ยงยศจงใจลงน้ำหนักเสียงตรงคำว่าสนิทสนมกันมาก เขาแก้ลำกลับโมนาทันควัน เมื่อครั้งหนึ่งเขาเคยถูกผู้หญิงคนนี้หักหลังอย่างเลือดเย็นมาก่อน วันนี้ได้สบโอกาสงาม ขอเขาเอาคืนกลับบ้างเล็กๆน้อยๆก็ยังดี

“ไม่คิดว่าโลกจะกลมขนาดนี้นะครับพี่เม คนกันเองทั้งนั้นเลย”

 พูดจบประโยคพร้อมกลบเกลื่อนด้วยการส่งยิ้มหวานให้มายาวี  ส่งสายตามีความหมายให้เจ้าหล่อน  มายาวียิ้มรับ รู้สึกพอใจกับเม็ดเงินที่เธอสู้อุตส่าห์ลงทุนเสียไปกับแผนการนี้ เธอจ้างนักสืบ เพื่อสืบประวัติผู้ชายในสต๊อกของโมนา และคนแรกที่เธอเกิดสนใจเขามากเป็นพิเศษ นั่นคือยงยศ อดีตชายหนุ่มคนรักของสาวิตรีเพื่อนสนิทในกลุ่มเดียวกันกับโมนา

และต้องมาแตกหักถึงขั้นตัดขาดความเป็นเพื่อน ด้วยเรื่องของผู้ชายคนนี้ เมื่อโมนาไม่เคยละทิ้งนิสัยชอบแย่งของรักของคนอื่น

 ถึงวันนี้แผนการที่วางไว้ มันยังไม่ส่งผลสำเร็จจนถึงขั้นทำให้รบิลตัดขาดกับโมนาได้เด็ดขาด แต่แค่เพียงทำให้ชายหนุ่มเริ่มระแวง สงสัยในตัวน้องสาวเธอบ้าง แค่นี้ก็ถือว่ามันเป็นการเริ่มต้นได้อย่างราบรื่น

“จริงไหมครับน้องโมนา...” โมนาเริ่มนั่งไม่ติดเก้าอี้ เมื่อแวบหนึ่งเธอทันเห็นสายตาระแวงของรบิล ดูเหมือนเขาเริ่มสงสัย ทว่าคนวางระเบิดกลับยืนยิ้มหน้าเป็น ไม่สนใจใครจะคิดยังไง

หึ...ก็เขากับโมนา สนิทกันมากจนเห็นไปยังตับไตไส้พุง ไฝฝ่าตามร่างกาย หรือแม้กระทั่งจุดซ่อนเร้นตามซอกหลืบ เขานั้นสัมผัส ลูบไล้ ชอนไชของเจ้าหล่อน มาหมดแล้วทั้งนั้นนี่นา และเพราะไอ้ความสนิทจนถึงขั้นรู้ใจ มันทำให้เขากับอดีตคนรักมีอันต้องแตกแยก เลิกร้างกันไปในที่สุด

แต่นั่นไม่น่าเจ็บใจเท่ากับสุดท้ายแล้วโมนาก็สลัดเขาทิ้ง เฉดหัวเขาให้กลับไปหาสาวิตรี ก่อนเจ้าหล่อนจะแอบไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเพื่อนในกลุ่มเขาอีกคน

และถึงแม้นรบิลจะเริ่มสะดุดใจเล็กน้อย กับคำว่าสนิทสนมกันมาก แต่ชายหนุ่มยังตีสีหน้าเรียบเฉย ทำเหมือนไม่ได้รู้สึกขัดอะไรในคำพูด เขาหันไปส่งยิ้มให้โมนา เพราะไม่อยากทำตัวขี้หึงจนทำให้คนรักอึดอัด

 “เรียกผมพี่เอ็มน่าจะดีกว่า เพราะผมกับโมนาเป็นคู่หมั้นกันครับ” รบิลแนะนำสถานะตนเองกับโมนาอย่างเป็นทางการ ทำให้มายาวีชักสีหน้าบึ้งตึงส่วนโมนายิ้มตอบส่งให้คนรักหนุ่ม

“อ้อครับ...ดูคุณสองคนเหมาะสมกันมาก” ยงยศโคร้งศีรษะมองสองคน

“นั้นเชิญนั่งก่อนครับน้องยศ พวกเรากำลังรอทานของหวานกันอยู่พอดี”

ในฐานะรบิลอาวุโสสุดบนโต๊ะอาหาร ชายหนุ่มจึงทำหน้าที่กล่าวเชื้อเชิญแขกหนุ่ม อย่างน้อยวันนี้ยงยศมาในฐานะแขกของมายาวี เขาจึงไม่ควรแสดงความไม่พอใจใดออกไป เขาเป็นผู้ชาย ย่อมดูสายตาของไอ้หนุ่มรุ่นน้องคนนี้ออก มันคิดยังไงกับโมนาและมายาวี

“ขอบคุณมากครับ” ยงยศขยับเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างมายาวี ส่วนรบิลกำลังยกมือเรียกหาเด็กเสิร์ฟ เพื่อต้องการสั่งอาหารให้แขกหนุ่มผู้มาใหม่ ยงยศร้องห้ามเมื่อเขาไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ แต่เอ่ยปากชวนให้ไปฟังเพลงต่อยับผับใกล้ๆนี้แทน

“ทานของหวานเสร็จแล้ว ผมขอเชิญทุกคนไปฟังเพลงกันต่อที่ผับเพื่อนผมนะครับ อยู่ไม่ไกลจากตรงนี้เท่าไหร่ บรรยากาศที่นั่นก็ดีมากด้วย ไม่เสียงดังอึกทึกน่ารำคาญ และเหมาะสำหรับคู่รักด้วยนะครับ”

มายาวีสนับสนุนเมื่อเธอคิดแผนบางอย่างขึ้นมาได้ โมนาแสร้งปฏิเสธโดยให้เหตุผลว่าไม่ชอบเที่ยวกลางคืน แต่รบิลอยากเปลี่ยนบรรยากาศหวานซึ้งกับโมนา เขาจึงคะยั้นคะยอหญิงสาว ขอร้องให้โมนายอมตกลงใจไปด้วย มายาวีได้แต่เบ้ปากส่วนยงยศนึกขำในใจ เมื่อทุกคนสรุปและตกลงกันได้ พอรับประทานของหวานอิ่มหนำ ต่างพากันขับรถไปยังสถานที่นัดหมายในเวลาต่อมา...

                                                                                 ********************