มายาวีพาร่างระหง ในชุดยาวกรุยข้อเท้า หยุดยืนตรงหน้าเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ของโรงแรมระดับห้าดาว เธอติดต่อขอเข้าพักกับเจ้าหน้าที่หน้าเคาน์เตอร์ ดูเหมือนวันนี้โชคนั้นจะเข้าข้างเธออยู่มาก เมื่อเธอได้ห้องพักติดกับห้องของรบิลอย่างใจหวังเอาไว้ก่อนมาถึงที่นี่เสียด้วย
“ขอบคุณมากค่ะ” หญิงสาวเอ่ยขอบคุณพร้อมรอยยิ้มหวานส่งให้พนักงานหน้าเคาน์เตอร์ หลังจากรับกุญแจห้องมาครอบครองไว้ในมือ ก่อนบริกรชาย เดินเข้ามาโค้งคำนับพร้อมลากกระเป๋าเดินทางนำเธอขึ้นไปยังห้องดังกล่าว ดวงตาภายใต้เลนส์สีดำยังคงสอดส่ายมองหาความผิดปรกติโดยรอบตัว เธอไม่แน่ใจ เดวิสจะส่งลูกน้องของเขาตามมาประกบเธออีกหรือไม่
เพราะเมื่อเช้าเขามีงานเร่งด่วนต้องบินกลับต่างประเทศ เธอเลยวิ่งแจ้นหนีมาหาพี่รบิลที่ภูเก็ต เมื่อเขาเอ่ยปากชักชวนให้ตามมาสมทบกันที่โรงแรมแห่งนี้ หลังจากเธอเอ่ยปากบ่นว่าเหงา วันหยุดยาวทั้งที แต่กลับไม่รู้จะเที่ยวพักผ่อนที่ไหน
