- Aral Karahanlı -
Yan koltuğumda uyuyakalan Vera'dan bakışlarımı çekip arabayı çalıştırdım. Çok yorulmuştu bir de yaşadığı stresi düşününce uykuya sığınması normaldi. Sıcaklığı biraz düşürüp aynadan arkaya baktım. Bu yolu da kullanan kimse olmuyordu o nedenle rahat bir şekilde geri geri gelirken Vera'nın hızla aldığı nefesi fark etmiştim.
Uykusunda konuşuyordu da, ama bir kere denk geldiğim için hep yapıp yapmadığını bilemiyordum tabi.
Saat epey geç olduğundan trafik olmayan caddelerde sakin bir şekilde evin yoluna girdiğimizde orman yolunun bu kadar karanlık olması dikkatimi çekti. Normalde bu sorun yaratmıyordu ama cidden kalabalıktı, birinin yolu düşse yanlışlıkla buraya gelse falan imkanı yok yolu bulamazdı.
Burası için belediyeden birileriyle görüşmek mantıklıydı. Çevrede kimse
