6
1658 Words
ก่อนไปมหาวิทยาลัยพี่พอร์ชแวะมาร้านอาหารสั่งเมนูง่ายๆ มากินแล้วจบที่กาแฟอีกคนละแก้วเนื่องจากเมื่อคืนโต้รุ่งจนสลบคาอกตื่นมาอีกทีเพราะเสียงนาฬิกาปลุก เขาขับรถมาส่งที่มหาวิทยาลัยแต่ยังไม่กดเปิดประตูรถให้สักทีเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ก่อนจะหยิบกล่องขนาดกลางส่งมาให้เธอ
ถุงยางมันไม่ใช่กล่องแบบนี้นะ!
มันคืออะไรอะ?
"มันไม่ใช่ระเบิดหรอกน่าอย่าทำหน้าแบบนั้น เปิดดูสิว่าชอบไหม" อันนี้ซื้อเมื่อวานเพราะเดินเข้าไปในร้านกับเพื่อนที่เลือกของขวัญ แล้วเห็นว่ามันน่ารักดีและเธอน่าจะชอบเลยซื้อมาให้
"กระเป๋าตัง?" เธอจะไม่ว่าอะไรเลยนะถ้าไม่เห็นชื่อแบรนด์ที่การันตีเรื่องราคาสูงลิ้วเกินเอื้อม ถึงพี่พอร์ชจะรวยมากจนไม่คิดอะไรกับของแต่สำหรับเธอมันคือของที่ราคาแพงมากเลยนะ เผลอๆจะราคาเท่ากับเงินทั้งเดือนของเธอด้วยซ้ำ
"ไม่ชอบเหรอ? พี่เห็นว่ามันน่ารักดีเลยซื้อมาฝาก" บางทีเธออาจจะไม่ชอบสีดำก็ได้ เขาก็ไม่ค่อยเก่งเรื่องเดาใจผู้หญิงสักเท่าไรด้วย เอาไว้วันอื่นเขาพาเธอไปเลือกเองบ้างดีกว่าจะได้หาใบที่ถูกใจได้มากกว่าเขาเลือกมาแบบนี้
"ไม่ใช่ไม่ชอบนะแต่มันแพงค่ะ!" นี่บ้านเขาเป็นโรงงานผลิตเงินรึไงถึงใช้แต่ของแพงมากขนาดนี้เนี่ย
"มันราคาไม่กี่หมื่นหรอกใช้ไปเถอะน่า ใบเก่าของเบลมันสีซีดหมดแล้ว" ใบเก่าของเธอเป็นสีดำเหมือนกันแต่ว่าสีเริ่มซีดและมีรอยเต็มไปหมดเหมือนว่าถูกใช้งานมาอย่างหนักทั้งที่เป็นแค่กระเป๋าตังไม่ใช่กระเป๋าสะพายด้วยซ้ำ
"พี่เลือกเองเหรอ?"
"อื้อ พี่เลือกของผู้หญิงไม่ค่อยเป็นเท่าไร เบลเป็นคนแรก"
"คนแรกอะไรคะ?"
"ที่พี่เลือกกนะเป๋าให้ไง ปรกติพี่แค่นั่งรอแล้วจ่ายเงินแค่นั้น"
"งั้นขอบคุณค่ะเบลชอบมาก พี่พอร์ชเลือกสีได้ถูกใจที่สุดเลย แล้วนี่พี่พอร์ชไปญี่ปุ่นกี่โมงคะ?"
"ขึ้นเครื่องบ่ายโมง"
"เย็นนี้เบลส่งข้อความหาได้ไหม?"
"เอากันขนาดนี้แล้วยังจะเกรงใจอะไรอีกล่ะ ถ้าขี้เกียจพิมพ์ก็โทรเอาแล้วกัน ถ้าพี่ว่างจะรับแต่ถ้าไม่ว่างจะโทรกลับนะ"
"งั้นเบลไปก่อนนะ"
"เดี๋ยวสิ!"
"คะ?"
"หลับตาก่อน"
เบลขมวดคิ้วมองเขาอยู่แป๊บหนึ่งแล้วหลับตาตามอย่างว่าง่าย ไม่รู้สิว่าทำไมถึงรู้สึกดีขนาดนี้ที่มีเธออยู่ใกล้ตัวแต่ก็อดจะเป็นห่วงไม่ได้เพราะเราต้องอยู่ห่างกันถึงหนึ่งอาทิตย์เต็มหลังจากที่ก่อนหน้านี้ไม่เจอกันถึงครึ่งเดือนจนตัวเขาเองแทบจะทนไม่ไหว
ริมฝากปากหยักจูบหน้าผากเล็กแผ่วเบาก่อนจะย้ายตำแหน่งมาหอมแก้มนุ่มทั้งสองข้างที่แดงปรั่งอีกฟอดใหญ่ มือเล็กกำแน่นเหมือนกำลังพยายามอดทนต่ออะไรสักอย่างและเขาก็กำลังพยายามอดทนอยู่เช่นกันต่อความต้องการนี้
"บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ายั่ว?" มือสอดเข้าใต้กระโปรงแล้วถูไถผ่านกางชั้นในเธอ
"อื้อ...พี่พอร์ชนี่มหาลัยนะ!" เขาเอาอีกแล้วนะทำอะไรไม่สนใจสถานที่เลย
"แต่มันเปียกแล้วนะ" นิ้วสอดเข้าไปสัมผัสส่วนอ่อนไหวที่เปียกไปด้วยน้ำลื่นไหลออกมาจนเต็มมือ แล้วถูไถไปมาสะกิดติ่งเล็กเพิ่มความเสียวเร่งจังหวะให้เธอเสร็จไวขึ้น
“ชอบไหม?”
"อ่า...พี่พอร์ชเบล…"
"ในรถไม่มีใครเห็นหรอก"
"เดี๋ยวรถโยก!"
"พี่ไม่ให้เบลขย่มตอนนี้หรอกน่า"
"จริงๆนะ"
"พี่แค่จะมัดผมให้"
"พี่...อ๊า…" ตัวเธอเก่งกระตุกเสร็จคามือเขาจนได้แล้วดูเป้ากางเกงนั่นสิมันตุงขึ้นมาเห็นเป็นลำใหญ่ชัดแล้วไง พี่พอร์ชเป็นคนอารมณ์ขึ้นง่ายจนเข้าขั้นเซ็กซ์จัดเลยก็ว่าได้ ขนาดเธอยังไม่ได้ทำอะไรเขายังมีอารมณ์ขนาดนี้ เพียงแค่คิดถึงตอนที่เราอยู่ด้วยกันตามลำพังให้ห้องก็รู้สึกหน่วงไปทั้งท้องแล้ว
คนอะไรเปย์หนักมากแต่กินหนักกว่า
เขาเอวดุมากนะ
"ยางมัดผมที่พี่ซื้อให้ล่ะอยู่ไหน เบลได้เอามาไหม?" ไม่รู้ว่าเธอเอามาด้วยรึเปล่าเพราะเมื่อคืนเขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าทำหลุดไปตรงไหนของห้อง เขาเพียงแค่อยากจะช่วยทำผมให้เฉยๆไม่ได้คิดจะขย่มให้รถโยกจนเธอต้องอายเพื่อนหรอก
"เอามาค่ะ" เธอได้แค่กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงมองแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆพยายามไม่คิดอะไรมากทั้งที่ส่วนนั้นมันดึงสายตาให้มองมากเลย ในขณะที่มือเปิดกระเป๋าสะพายหยิบยางมัดผมส่งให้เขาแล้วมองว่าเขาจะทำอะไรต่อจากนี้
"ที่นี่ก้มลงพี่จะมัดผมให้เบลเอง" เขาแค่รับยางมัดผมแล้ววางไว้ปล่อยให้คนตัวเล็กน่ารักที่พึ่งเสร็จคามือได้ก้มลงสะดวกมากยิ่งขึ้นกว่าเดิมและเห็นอะไรชัดเต็มสองตาขึ้น
ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแทบจะเป็นเส้นตรง หัวใจเต้นแรงไปด้วยความตื่นเต้นมาก รถจอดอยู่ที่ตรงนี้และมีนักศึกษาหลายคนเดินไปเดินมา บางคนก็เฉียดเข้าใกล้รถมากจนน่าหวั่นใจว่าจะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ว่ารถของพี่พอร์ชติดฟิล์มดำทึบไปรอบคันเลยคงจะไม่มีใครมองทะลุมากเห็นได้หรอก
ขณะที่มือจับขอบกางเกงยีนชั้นดีปลดกระดุมแล้วรูดซิปออกก่อนจะล้วงเข้าไปสัมผัสกับเอ็นแท่งร้อนจัดแข็งโป๊กออกมาจากรังแสนรกสีดำสนิท เธอหันไปมองหน้าเขาก่อนจะหันกลับมามองเจ้าแท่งร้อนที่พาเธอแตะถึงเส้นขอบสวรรค์ทั้งคืน
ลิ้นอุ่นนุ่มไล่เลียส่วนหัวบานสีแดงคล้ำช้าๆ ก่อนจะอ้าปากให้กว้างแล้วเอามันเข้าปาก แต่ด้วยขนาดที่ใหญ่ยาวเกินไปแค่ส่วนหัวก็แน่นไปหมดแทบจะชนคอได้อยู่แล้วนะ
เธอเริ่มดูดช้าๆพยายามไม่ให้ฟันโดนเพราะกลัวว่าเขาจะเจ็บ แล้วเริ่มออกแรงดูดมากขึ้นเมื่อได้ยินน้ำเสียงครางต่ำ หัวผงกขึ้นลงด้วยจังหวะไม่ถี่มากและแก่นกายร้อนครูดไปกับริมฝีปากลื่นไหลจนน้ำลายไหลออกมาเลย
"อ่า...ซี๊ด…" ปากเธอมันดีจริงๆเลย เขาครางออกมาพยายามกลั้นไม่ให้ดังเกินไปแล้ววางมือลงที่หัวเธอลูบไปมา แล้วจับผมที่บดบังออกเผยให้เห็นภาพสุดลามกแต่เขาโคตรชอบเลย
ใบหน้าไร้เดียงสากำลังกินไอติมแท่งร้อนตอนเช้า!
"อื้อ…" เขาไม่ใช่แค่ลูบหัวแต่ยังกดไปตามจังหวะที่ต้องการแรงมากขึ้นและเข้าลึกมากขึ้น เจ้าแท่งร้อนกระแทกต้นคอแทบสำลักจนน้ำตาไหลออกมา ในนาทีสุดท้ายเขากดหัวแรงมากพร้อมกับเด้งเอวสวน น้ำอุ่นรสชาติแปลกพุ่งเข้าปากจำต้องกลืนลงไปเพราะแท่งร้อนยังคาอยู่ในปากแล้วยังสั่นหงึกอีกด้วย
"แค่กๆ รสชาติมัน…"
"กลืนๆไปเถอะน่าแค่นิดเดียวเอง แล้วเช็ดปากดีๆหน่อย"
"เลอะเหรอ?"
"พี่เช็ดให้ดีกว่า"
"ก็ได้" มือเขาจับหน้าเธอแล้วเกลี่ยนิ้วที่ปากก่อนจะบีบคางแรงมาก เธอตกใจอ้าปากเขาก็เข้ามางับปากล่างขบเบาๆแล้วดูดเม้มทันทีเลย ลิ้นอุ่นไล่เลียเข้ามาดุนดันภายในปากจนเธอไม่อาจจะห้ามใจไม่ให้จูบตอบได้เลยกว่าเขาจะผละออกมาเธอรู้สึกเหมือนวิณญาณสูบไปหมดแล้ว
"ไหนว่าเช็ดปากไง มาพี่จูบทำไม?" แล้วเธอพึ่งจะกลืนน้ำเขาไปด้วยนะแค่คิดก็เขินแล้ว
"พี่บอกเหรอว่าจะใช้แค่มือเช็ด?" เขาหัวเราะเบาๆเพราะหน้าเหวอของเธอนี่มันทั้งตลกทั้งน่ารักไปในตัว
"เจ้าเล่ห์!" พี่พอร์ชนี่คือหมาป่าเจ้าเล่ห์ดีๆนี่เอง ส่วนเธอก็โง่เชื่อเขาไปหมดทุกครั้งเลย
"พี่เปียผมสวยไหม?" บอกว่าจะมัดผมให้ก็ต้องทำตามที่พูด แล้วอยากให้เธอเห็นว่าตัวเองน่ารักขนาดไหนด้วย
"ก็ใช้ได้ แต่ว่าพี่เปียผมเป็นได้ไง?" นี่เธอถามอะไรไปเนี่ย! ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าก่อนจะมีเธอเขาก็มีแฟนมาก่อนตั้งหลายคน แถมแต่ละคนยังสวยกว่าเธอทุกคนอีกด้วย เธอไม่มีอะไรเทียบเท่าแฟนเก่าของพี่พอร์ชได้แม้แต่นิดเดียว เขาคือคนที่อยู่ไกลเกินกว่าคนอย่างเธอจะเอื้อมมือถึงด้วยซ้ำ
ถ้าไม่ใช่เพราะคืนนั้นที่เราเมาคงไม่มีวันนี้
ต้องตักตวงความสุขให้มากที่สุด
"เรื่องนั้นมันไม่สำคัญหรอก ตอนนี้รู้แค่ว่าพี่ทำให้เบลก็พอ" ใช่ว่าเขาจะไม่เคยมีใครมากก่อนสักหน่อย แต่เพราะว่าเปลี่ยนคนรักบ่อยมาก เขาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงรักษาความรักไว้ไม่เคยได้เลยสักครั้งทั้งที่เขาก็ทุ่มเทไปเยอะมากพอสมควรแต่มันก็ไม่เคยพอเลยสำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง
คนตรงหน้านี้ล่ะจะทำกับเขาเหมือนผู้หญิงคนอื่นรึเปล่า?
- Writer
