4
1740 Words
พี่พอร์ชตอบสั้นๆด้วยน้ำเสียงราบเรียบปรกติแต่เธออยากให้เขาพูดให้ชัดมากกว่าว่าไม่คิดจะกลับไปคืนดีกับแฟนเก่า หรือรู้สึกอะไรกับแฟนเก่ารึเปล่าแต่ก็ไม่มีสิทธิ์มากพอจะเรียกร้อง อีกอย่างเขาก็ไม่เคยแสดงท่าทีว่าสนใจกันสักนิดเดียว ขนาดเธอหายไปครึ่งเดือนยังไม่คิดจะสนใจส่งข้อความมาหากันเลยทั้งที่ก่อนหน้านั้นเราก็มีความสุขกันมาก
มีค่าแค่ชั่วคราวแต่เธอคิดถึงพี่พอร์ชตลอดเวลา!
ไม่น่าแอบรักเขาเลย
สมมุติว่าพี่จีน่ามาขอคืนดีจริงๆแล้วตามตื้อไม่หยุดขึ้นมาคนอย่างเธอคงหมดสิทธิ์อย่างสมบูรณ์แล้วแหละ เรื่องของเราไม่นานเขาก็คงจะลืมไปส่วนเธอก็ได้แต่เสียดายและทำความเข้าใจว่าเรื่องนี้ไม่มีใครผิดเลย เรื่องของเรามันมีแค่เซ็กซ์เท่านั้นพอน้ำแตกก็แยกทางเป็นธรรมดาไม่จำเป็นต้องผูกพันอะไรหรอก
ในตอนนี้มาก่อนมาหลังไม่สำคัญแล้วแหละเพราะว่าคนที่ตัดสินใจทุกอย่างคือพี่พอร์ชคนเดียวเท่านั้น เธอคือตัวเลือกใหม่ที่เขาแวะมาสนุกด้วย ส่วนอีกคนคือตัวเลือกที่เคยรักกันมาก่อน
แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็แพ้อยู่ดีแหละ!
ยิ่งคิดยิ่งน้อยใจ
"ทำไมต้องเขินอาร์เธอร์ด้วย?"
"ตอนไหน?"
"มันก้มจนเกือบจะหอมแก้มอยู่แล้วทำไมไม่หลบ?"
"เบลตกใจเลยทำอะไรไม่ถูกเฉยๆ"
"เบล"
"คะ?"
"อย่าให้พี่เห็นว่าใกล้ผู้ชายคนไหนอีกนะ พี่ไม่ชอบ"
"ถึงแล้ว"
"รับปากพี่ก่อนสิ?"
"แต่ว่าเบล…"
"เบล!!"
"ก็ได้ค่ะ! แค่นี้ทำไมต้องดุด้วยล่ะ" อะไรของเขาเนี่ยอยู่ดีๆก็หันมาดุเสียงดังเชียว แล้วถ้าเธอเข้าใกล้ผู้ชายมันจะเป็นอะไรไปล่ะในเมื่อเราสองคนก็ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย
ทำเหมือนหวงแต่ไม่รักกันนี่นะ
ให้ความหวังชัดๆเลย
พี่พอร์ชทำให้งงกับอารมณ์ที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาของเขามากเลยนะ ตอนไปหาเธอก็มองด้วยสายตาแปลกๆเหมือนจะจับกิน พอนั่งรถมาก็เล่นบทเจ้าชายน้ำแข็งจนอึดอัดอยากจะเปิดประตูรถกระโดดหนีให้ได้ จนมาถึงตอนนี้ที่เราอยู่ในรถสองคนเขาดุเหมือนว่าเธอคือเด็กที่ทำผิดมากๆอย่างนั้นแหละ
พี่พอร์ชถือของที่ซื้อมาค่อนข้างเยอะมากโดยที่ไม่ยอมให้เธอช่วยแม้แต่ชิ้นเดียว เขาทำเหมือนเป็นห่วงแล้วกลัวเธอจะหนักทั้งที่ความจริงน้ำเป็นแพ็คเธอก็แบกขึ้นหอมาแล้วนะ เขากลับไปนิ่งอีกครั้งแล้วทำหน้าเหมือนกำลังมีเรื่องให้คิดมากอยู่ เธอเดาว่าคงเป็นเรื่องแฟนเก่ามั้ง! บางทีเธอก็ควรจะหยุดทุกอย่างก่อนจะถลำลึกไปมากกว่านี้เพราะคนที่เสียใจไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกแต่เป็นเธอเองที่จะมูฟออนไปรักใครไม่ได้
ไม่น่าเลย...ไม่น่าชอบพี่พอร์ชเลย
เกิดมาหล่อทำไมถ้าจะใจร้ายมากขนาดนี้!
มาถึงห้องพี่พอร์ชก็ทิ้งให้รอระหว่างที่เขาเอาของไปเก็บแต่ว่ามันมีกล่องขนาดใหญ่วางอยู่ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเลยต้องเปิดดูระหว่างรอซะหน่อยเผื่อจะมีอะไรที่น่าสนใจ
"ของผู้หญิงทั้งนั้นเลยแล้ว…" เสื้อบอลตัวนั้นก็อยู่ในกล่องนี้เหมือนกัน เธอหันไปมองพี่พอร์ชที่ถาม
"รื้อขยะเล่นทำไม?" น้ำเสียงราบเรียบถามแล้วดึงเสื้อออกจากมือเล็กลงกล่องตามเดิม
"มีแต่ของดีๆทั้งนั้นเลยพี่จะทิ้งจริงเหรอ?" มันไม่ใช่แค่เสื้อแต่เป็นอย่างอื่นด้วยแค่เห็นชื่อแบรนด์ก็รู้สึกเสียดายแล้ว ของพวกนี้ถ้านับรวมเป็นเงินก็น่าจะหลายแสนเลยได้มั้ง หรือถ้าเอาไปปล่อยมือสองก็น่าจะได้ราคาดีมากเลย
"ชอบเหรอ?" มันก็แค่ของที่เขาสมควรเอาไปทิ้งตั้งนานแล้วแต่ติดขี้เกียจเลยไม่ได้ใส่ใจมาก พอได้เจอแฟนเก่าอีกครั้งก็คิดได้ว่าควรทิ้งขยะออกไปจากห้องสักที
"ก็…" เธอยังไม่ได้ตอบอะไรเลยเขาก็พูดแทรกมาก่อน
"ส่งเลขบัญชีมาสิเดี๋ยวพี่โอนเงินให้แล้วอยากได้อะไรก็ไปซื้อเอาส่วนของในกล่องนั้นอย่าไปเสียดายมันเลย"
"พี่จะบ้าเหรอ!?"
"ส่งมาแล้วไปซื้อใช้ซะ พี่ให้เพราะว่าอยากให้ไม่ต้องคิดมากหรอกเงินแค่นี้มันไม่ทำให้พี่จนได้"
"เหรอ? งั้นเบลขอแสนหนึ่งนะคะ แล้วโอนจริงๆด้วยนะไม่ใช่แค่พูดปากเปล่า"
"ส่งเลขบัญชีมาสิ" จะเอากี่แสนก็ได้หมดแหละแค่เธอไม่ต้องมองขยะในกล่องนั้นด้วยความเสียดายก็พอเพราะว่ามันไม่ได้มีค่าขนาดนั้น ของที่เป็นขยะต่อให้มีดูมีราคาขนาดไหนก็เป็นขยะอยู่วันยังค่ำนั่นแหละมันไม่มีทางมีค่ามากไปกว่านั้นแล้ว
เบลหยิบโทรศัพท์มากดเลขบัญชีส่งให้เขาตามคำขอ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าเขาจะให้จริงหรือพูดเล่นเพราะเงินมันตั้งแสนหนึ่งเลยนะ เงินมากขนาดนั้นต้องทำงานขนาดไหนกว่าจะหาได้ เธอไม่ได้หวังว่าเขาจะโอนมาจริงจนกระทั่งมีข้อความเด้งขึ้นมา
"สามแสน!!" เขาจะนิสัยรวยไปไหมเนี่ย
"ไม่พอใช้เหรอ?" ก็แค่ให้เผื่อไว้เพราะรู้ว่าช่วงนี้เบลต้องใช้เงินเยอะไปกับการทำงานส่งอาจารย์ก่อนเรียนจบ แล้วเผื่อเธออยากจะได้อะไรเพิ่มด้วยจะได้ซื้อใช้แบบไม่ต้องคิดอะไรมาก
"มันมากเกินไปด้วยซ้ำ!" พี่พอร์ชรวยขนาดไหนล่ะเนี่ยถึงโอนเงินเธอเยอะขนาดนี้แบบไม่คิดอะไร เขาดูไม่เดือนร้อนอะไรด้วยซ้ำทั้งที่จำนวนมันมากขนาดนี้ แล้วนี่ถ้าเกิดเธอเผลอใช้แล้วเขาทวงคืนขึ้นมาจะเอาปัญญาที่ไหนไปหาคืนได้ล่ะ
เธอชอบนะคนนิสัยรวยแบบนี้เนี่ย
แต่ทำแบบนี้มันเป็นการให้ความหวังรู้ไหม
"ใช้ๆไปเถอะน่า แล้วนี่พี่ซื้อมาฝากเบลน่าจะชอบ"
"ยางมัดผม?"
“พี่เลือกของผู้หญิงไม่เป็นแต่อันนี้มันน่ารักดี”
“ใช่! น่ารักจริงๆด้วย” หมายถึงเขานะไม่ใช่ยางมัดผม
"อื้ม มาพี่มัดให้" เบลทำหน้างงแต่ก็นั่งหันหลังให้เขาได้จับผมยาวสรวยสีดำสนิทมาถักเปียง่ายๆแบบที่เขาจะทำได้ แล้วมัดด้วยยางมัดผมประดับคริสตัลเป็นรูปผีเสื้อน่ารักเหมาะกับคนน่ารักและไร้เดียงสาแบบเธอ
มือใหญ่จับคนตัวเล็กดึงเข้ามากอดแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดกล้องให้เธอดูว่าตัวเองน่ารักมากขนาดไหน แต่นิ้วเล็กๆแสนซนของเธอไปกดถ่ายรูปแทนซะงั้นแถมยังยิ้มกว้างเหมือนว่าชอบใจมากด้วย เขาไม่ได้ว่าและรู้สึกชอบแปลกๆ
"ผมเบลหอมจัง" ตัวก็หอมมากเลย ยิ่งได้กอดแล้วยิ่งรู้สึกเหมือนคอแห้งแปลกๆคล้ายว่าอยากจะดื่มน้ำบ่อน้อยของเธอแล้วจากนั้นค่อยเติมน้ำนมของเขาเข้าไปให้ล้นออกมา
"มือพี่น่ะ!" มาบีบหน้าอกไม่พอยังบี้ยอดอกอีก
"พรุ่งนี้พี่จะต้องไปญี่ปุ่นน่าจะกลับอาทิตย์หน้า เบลมาอยู่ที่นี่ก่อนได้นะ" ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องเสนอแบบนี้ให้กับเธอมาอยู่ด้วย เธอคือคนที่เขาไม่รู้ว่าตอนนี้รู้สึกอะไรกันแน่แต่ไม่กล้ามากพอจะปล่อยให้อยู่คนเดียวเพราะกลัวคนมายุ่งวุ่นวาย
"ในฐานะอะไรคะ? น้องสาวงี้เหรอ?"
"พี่น้องบ้านไหนเขาเอากัน?"
"แล้วอยากให้เบลมาอยู่ทำไมในเมื่อพี่ก็ไม่อยู่"
"ก็...ดูห้องให้พี่หน่อย"
"ตลกละ! เบลมีงานต้องทำอีกเยอะมากคงไม่สะดวกหรอกแล้วห้องพี่ก็ปิดล็อกไว้สิ คอนโดใหญ่ขนาดนี้คงปลอดภัยอยู่มั้ง!"
"งั้นถ้าอยู่รอพี่กลับมาล่ะ?"
"แล้วทำไมเบลต้องอยู่รอพี่พอร์ชด้วยล่ะคะ ตอนนี้เราเป็นอะไรกันพี่พอร์ชตอบได้ไหม?"
คำถามของคนในอ้อมกอดเล่นเอามึนงงไปหมดไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดี จะว่ารักก็ไม่แน่ใจแต่ที่รู้คือหวงมากไม่อยากให้เธอไปสนใจใครมากกว่าเขา วันนี้อาร์เธอร์ทำให้เห็นว่าเธอสามารถเขินอายกับผู้ชายคนอื่นและคงจะหวั่นไหวได้ในระหว่างที่เขาไม่อยู่
ไม่ชอบเลยที่เธอสนใจใครมากกว่า!
เธอควรสนใจเขาคนเดียว
“พี่…”
"ถ้าลำบากใจมากก็ไม่ต้องตอบหรอกค่ะ เรื่องของเรายังไงซะก็ไม่มีใครรู้อยู่แล้ว" เพราะเห็นว่าเขานิ่งก็เลยทำให้รู้ในคำตอบที่ชัดเจนอยู่แล้ว เธอก็ควรจะเตรียมใจรอวันถูกเขี่ยทิ้งได้เลย ตอนนี้เขาแค่สนใจเพราะความแปลกใหม่เฉยๆ
"แค่เอากันเฉยๆพี่พอร์ชไม่เห็นต้องคิดมากเลย" แค่พูดออกไปก็รู้สึกเจ็บจี๊ดแล้ว แต่ยิ่งเจ็บยิ่งดีเธอจะได้ตัดใจง่ายๆแล้วใจแข็งกับเขาได้สักที
"เบล"
"คะ?"
"เอากันไหม?"
"ตอนนี้นี่นะ!?"
"เอาเสร็จค่อยอาบน้ำ คืนนี้ค้างที่นี่แหละพรุ่งนี้พี่จะไปส่ง"
"ค้างที่นี่?"
"ใช่! ค้างที่แปลว่าเอากันทั้งคืน"
"...เอ่อ" ยังไม่ทันพูดอะไรออกไปก็ถูกจูบแล้วบ้าจริง!
ทำไมต้องยอมเขาง่ายมากขนาดนี้ด้วยทั้งที่เมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วยังคิดจะตัดใจอยู่เลย พี่พอร์ชจะหล่ออะไรนักหนาก็ไม่รู้ ลีลาก็แซ่บจนแทบลืมหายใจ แถมกินดุเหมือนคนหิวตลอดเวลา
เอาว่ะ! คืนสุดท้ายแล้วค่อยหลบหน้าใหม่
ตักตวงความสุขให้เต็มที่ก่อน
- Writer
