พอดื่มน้ำหมดแก้วก็เอาวางไว้ที่หัวเตียง แล้วจับมือเธอดึงเข้ามาหาพร้อมกับยิ้มกว้างให้ในเรื่องที่ใช้เวลาคิดอยู่นานมากกว่าจะหาข้อสรุปได้ว่าควรจะจัดการความรู้สึกยังไงดี มันถึงเวลาที่เขาต้องชัดเจนกับความรู้สึกแล้วว่าคิดยังไงกับเบล เธอใช้ความอดทนกับเขามาเยอะมากเกินไปแล้วเขาก็ใจร้ายกับเธอมากพอสมควรด้วย ต่อจากนี้มันถึงเวลาที่ต้องชัดเจนเพื่อรักษาเธอไว้ในชีวิตและเริ่มต้นความรักอย่างจริงจัง
เธอรักเขาและเขาก็รักเธอ
ใจเราตรงกัน มันถึงเวลาต้องทำเรื่องเราในชัดเจน
"คบกับพี่ไหม?"
"พี่พอร์ชเมาอยู่"
"คบกันไหม?"
"แล้วพี่พอร์ชรักเบลบ้างไหม?"
"รักสิ ถ้าไม่รักจะขอคบเหรอเบล"
"ถ้าพี่รักเบลจริงๆงั้นก็ตกลงคบกันค่ะ" เขาไม่จำเป็นต้องรักเธอมากเลยขอแค่รักกันบ้างก็พอแล้ว เธอไม่ได้คิดมากเรื่องความรักแต่คิดเรื่องความซื่อสัตย์ แล้วต่อให้ไม่รู้ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้นก็พร้อมจะเชื่อใจพี่พอร์ช เธอเชื่อนะว่าคนเจ็บมาก่
