“คุณน่ะเจ้าเล่ห์ ภาพของคุณชายที่ติดบนฝาผนังแกะออกมามันไม่ทำให้ฝาผนังของคุณเสียหายหรอก ฉันใช้เทปกาวสองหน้าไม่ได้ใช้กาวตราช้างที่แกะออกมาแล้วมันจะเป็นรอย คุณนอนที่โซฟาก็ไม่ได้ทำให้หลังของคุณปวดหรอก โซฟาของคุณทั้งนุ่มทั้งกว้างมากพอที่จะให้คุณนอนได้อย่างสบายๆ คุณพ่อคุณแม่ของคุณก็ไม่เข้ามาในห้องนอนตอนดึกหรอก แค่คุณล็อกประตูหน้าห้องก็หมดเรื่อง แค่นี้คุณพ่อคุณแม่ก็เข้ามาในห้องคุณไม่ได้แล้ว คุณอย่ามาพูดหาข้ออ้างไม่ไปนอนข้างนอกหน่อยเลย”
พิมพิชชาสวนกลับติณณพัฒน์ทันทีที่หายจากอาการอึ้ง เธอมาคิดๆ ดูแล้วเหตุการณ์ที่เขาอ้างขึ้นมาไม่สามารถเกิดขึ้นจริงในทุกกรณี เป็นเพียงคำอ้างที่เขายกขึ้นมาเพื่อที่จะไม่ให้ตัวเองต้องออกไปนอนข้างนอกมากกว่า นึกหรือว่าเธอจะไม่รู้เท่าทันเล่ห์เหลี่ยมของเขา ติณณพัฒน์ยิ้มนิดๆ กับคำโต้แย้งของเธอ เขานึกอยู่แล้วว่าเธอต้องพูดอย่างนี้ เขาจึงมีข้อโต้แย้งกลับ คำพูดของเธอเอาไว้แล้วเช่น
