พิมพิชชาเดินทางกลับมาที่บ้านโยธากิติกุลในตอนค่ำของวันรุ่งขึ้น เมื่อคืนนี้เธอไม่ได้กลับมานอนค้างที่นี่เพราะต้องอยู่ปลอบใจเบญจวรรณที่ถูกชายโฉดหญิงชั่วทำร้ายทั้งกายและใจ เธอเห็นว่าเบญจวรรณไปห้องน้ำนานกว่าปกติ จึงเดินไปดูเพื่อนสาวที่ห้องน้ำพร้อมกับวีนา พอไปถึงห้องน้ำหญิงก็ไม่พบร่างของเบญจวรรณ กำลังจะเดินกลับเข้าไปในผับเพราะคิดว่าสวนทางกัน แต่พอเธอกับวีนากำลังเดินผ่านห้อง เก็บอุปกรณ์ พลันหูของเธอได้ยินเสียงร้องไห้และเสียงสะอื้นออกมาจากห้องนั้น ด้วยความอยากรู้จึงเปิดประตูเข้าไปดูเพื่อให้คลายความสงสัย พอเปิดประตูออกกว้างที่มาของเสียงร้องไห้ทำให้เธอกับวีนาช็อกทันที เบญจวรรณนั่งอยู่ที่พื้นใบหน้าของเพื่อนมีรอยปื้นของฝ่ามือทั้งแก้มซ้ายขวา ผมเผ้ายุ่งเหยิง ลำคอตลอดจนเนินอกมีรอยจ้ำแดงกระจายเต็มไปทั่ว จนนับจำนวนไม่ได้
ตอนแรกที่เธอเห็นสภาพของเพื่อน เธอบอกตรงๆ ว่ารับไม่ได้แล้วยิ่ง ได้รับฟังเรื่องราวที่เบ
