7
1193 Words
เบญจวรรณรีบเดินไปที่ประตูห้องพักภายในคอนโดมิเนียมหรู ทันทีที่ได้ยินเสียงเปิดประตู เพราะบุคคลที่เข้ามาเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากเจ้าของ…ตุลาการ
“กลับมาแล้วเหรอคะ จะอาบน้ำเลยหรือเปล่าคะ โน้ตจะได้ไปเตรียมน้ำอุ่นให้”
เบญจวรรณสวมกอดร่างของตุลาการเมื่อเขาเดินเข้ามาในห้อง ฝ่ายชายดันร่างเล็กให้ออกห่างเพื่อถอดรองเท้า ก่อนจะโอบไหล่ของเธอพาเดิน เข้าไปในห้องรับแขก เมื่อเขาทรุดกายลงนั่งบนโซฟา หญิงสาวก็ทำหน้าที่เหมือนกับทุกครั้งที่เขาและเธอนัดเจอกันที่นี่ เบญจวรรณนั่งลงบนพื้นพรม จัดการถอดถุงเท้าของเขาออกทั้งสองข้าง นำมันไปใส่ในตะกร้าผ้าที่อยู่ไม่ไกล จากนั้นเธอก็เดินเข้าไปในห้องครัว หยิบกระป๋องเบียร์เย็นๆ ที่แช่เอาไวhออกมา เปิดมันออกก่อนจะรินใส่แก้ว เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยจึงยกมันไปให้เขาดื่ม
“เบียร์เย็นๆ มาแล้วค่ะ”
“อืม ขอบใจ” เขารับแก้วเบียร์เย็นเฉียบไว้ในมือ ยกขึ้นจิบจิบพร้อมกับฟังเสียงเพลงที่เบญจวรรณเปิดให้เขาฟังอย่างรู้ใจ
“คุณต้อมจะอาบน้ำเลยหรือเปล่าคะ โน้ตจะได้ไปเตรียมน้ำอุ่นให้อาบ” เธอถามอีกครั้ง
“ยัง ฉันอยากจะคุยกับเธอก่อน”
“คุยเรื่องอะไรคะ”
เบญจวรรณใจเต้นแรงเมื่อได้ยินเขาพูดประโยคนี้ขึ้นมา เธอกลัวเหลือเกินว่าเรื่องที่เขาต้องการจะคุยกับเธอนั้น เป็นเรื่องระหว่างเขากับเธอ เรื่องที่เธอกลัว...กลัวว่าเขาจะบอกว่า เราเลิกกันเถอะ
“เธอเคยบอกฉันว่าเพื่อนเธอที่ชื่อพิม เขารับจ้างวีน ตอนนี้เขายังรับงานอยู่หรือเปล่า” เธอรู้สึกโล่งใจหลังจากที่ได้ยินคำถามของเขา แต่ก็รู้สึกแปลกใจที่เขาถามคำถามนี้ขึ้นมา เธอยังจำได้ดีว่าครั้งแรกที่เล่าเรื่องของเพื่อนสนิทให้ตุลาการฟัง เขาขำกับอาชีพเสริมของพิมพิชชา เพราะไม่คิดว่ามันจะมีในโลกใบนี้ แต่พอมาวันนี้เขากลับสนใจ เธอจึงอดที่จะสงสัยไม่ได้
“คุณต้อมถามทำไมคะ”
“คือว่าญาติของฉัน...”
ตุลาการพูดถึงสาเหตุที่ติณณพัฒน์ ญาติผู้พี่ของเขาต้องการที่จะจ้างวานพิมพิชชาไปเป็นภรรยาจำเป็นให้เบญจวรรณได้รับฟัง เพื่อที่เธอจะได้ไปบอกกับ พิมพิชชาถึงสาเหตุที่แท้จริงในการจ้างวานในครั้งนี้
“เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้แหละ เข้าใจหรือยัง” เขาเอ่ยถามหลังบอกถึงสาเหตุของการจ้างวานแล้ว
“เข้าใจค่ะ โน้ตเข้าใจแล้วค่ะ”
เบญจวรรณอดคิดไม่ได้ว่า หากเขาถูกบิดามารดาบังคับให้หาภรรยาภายในหนึ่งเดือนบ้าง เขาจะเลือกเธอหรือไม่ หรือว่าจะยืนกรานกับบิดา มารดาคำเดิม รอรักแรกของเขาให้กลับคืนมา รอผู้หญิงที่ชื่อกชกร เพียงคนเดียวเท่านั้น พอนึกถึงข้อนี้น้ำตาของเธอพลันตื้นเขินขึ้นมาทันทีจนเธอต้องกะพริบตาถี่ๆ ขับไล่ความอ่อนแอนั้นออกไป
“ถ้าเข้าใจแล้ว เธอก็ไปบอกพิมตามนี้เลยนะ แล้วเธอก็โทรมาบอกฉันก็แล้วกันว่าพิมจะว่างมาคุยเรื่องเงินค่าจ้างแล้วก็รายละเอียดต่างๆ เมื่อไหร่ เพราะงานนี้ต้องทำความเข้าใจกันหลายเรื่อง มันจะได้ไม่ผิดพลาด”
“ค่ะคุณต้อม โน้ตจะทำตามที่คุณต้อมสั่งค่ะ” เสียงหวานรับคำ
“ฉันอยากอาบน้ำแล้ว ไปเตรียมน้ำอุ่นได้แล้ว”
“ค่ะคุณต้อม คุณต้อมอาบน้ำเสร็จเดี๋ยวโน้ตนวดให้นะคะ วันนี้คุณต้อมประชุมเกือบทั้งวัน นั่งนานๆ คงจะปวดหลัง เส้นสายท่าจะยึดหมด”
“ก็ดี รู้สึกปวดหลังอยู่เหมือนกัน”
“ถ้าอย่างนั้น โน้ตไปเตรียมน้ำให้อาบก่อนนะคะ”
เบญจวรรณกุลีกุจอเดินไปที่ห้องน้ำในห้องนอนทันที จัดการตระเตรียมน้ำอุ่นให้เขาอาบ
ตุลาการมองสาวร่างเล็กที่เดินเข้าไปในห้องนอนของตนด้วยสายตาเย็นชา การเอาอกเอาใจของเบญจวรรณตลอดหนึ่งปีเศษที่ผ่านมา ทำให้บางครั้งเขาชินกับการปรนนิบัติของเธอ มีอยู่ครั้งหนึ่งเขาเดินทางกลับบ้าน พอเดินเข้าไปนั่งในห้องรับแขก เขาจำได้ว่าเขานั่งอยู่อย่างนั้น ไม่ยอมลุกไปไหน ไม่ยอมถอดถุงเท้า เขานั่งนิ่งเหมือนกำลังคอยอะไรสักอย่าง มารู้ตัวอีกทีว่าเขารออะไรก็ตอนที่สาวใช้นำน้ำเย็นมาให้ ตุลาการจึงรู้สึกตัวว่าที่นี่คือบ้าน ไม่ใช่คอนโดมิเนียม เบญจวรรณไม่ได้มาถอดถุงเท้า พร้อมกับนำเบียร์เย็นๆ มาให้เขาเหมือนทุกครั้ง ทว่าการเอาอกเอาใจ การเจียมเนื้อเจียมตัวของเบญจวรรณ ไม่ได้ทำให้เขาเกิดความรักขึ้นในใจเลย มันแค่สร้างความเคยชินเท่านั้นเพราะหัวใจของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยคนที่ชื่อ กชกร
ตุลาการเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย พอเดินออกมา ชุดนอนของเขาก็ถูกแขวนไว้หน้าตู้เสื้อผ้าพร้อมให้เขาสวมใส่ แต่เขาไม่คิดที่จะสวมใส่มันเพราะอย่างไรก็ต้องถอดออกอยู่ดี เอาไว้ใส่ทีเดียวตอนนอนเลยดีกว่า
ตุลาการเดินตรงมาที่เตียง ล้มตัวลงนอนเพื่อที่จะให้ เบญจวรรณทำหน้าที่ของตัวเองเหมือนทุกครั้ง
ฝ่ามือเล็กบีบนวดไปตามท่อนแขนของเขา ลงน้ำหนักมือไม่หนักไม่เบาจนเกินไป จากลำแขนข้างซ้ายย้ายไปข้างขวา จากนั้นฝ่ามือเล็กย้ายมาบีบนวดที่ลำขาทั้งสองข้าง และมาหยุดนิ่งที่ฝ่าเท้าเพื่อใช้หัวแม่มือกดลงไปที่กลางฝ่าเท้า ก่อนจะใช้หัวแม่มือทั้งสองข้างคลึงไปบนฝ่าเท้า ผ่อนคลายความตึงล้าของร่างกาย
อาการร้อนวูบกระจายไปทั่วร่างของตุลาการทันที มันร้อนแปลกๆ ร้อนรุ่มในอก ร้อนวาบบริเวณหน้าท้อง ฝ่ามือนุ่มของเธอ เหมือนมีพลังงานความร้อน มวลสารของเพลิงพิศวาส ยามที่จับต้องบีบนวดมันเหมือนเธอกำลังกระตุ้นความกำหนัดของเขาให้ลุกโหมกระพือ
“ว้าย!” เบญจวรรณร้องออกมาเบาๆ เมื่อร่างของเธอถูกมือใหญ่กระตุก จนร่างเล็กเกยทับร่างหนา เขาพลิกกายให้อยู่เหนือร่างอรชร ประกบปากทาบทับกลีบปากนุ่มอย่างรวดเร็ว หญิงสาวเปิดปากรอรับลิ้นใหญ่ที่ถูกส่งเข้ามาเกาะเกี่ยวพันลิ้นเล็กของเธอ แลกรัดอย่างดูดดื่ม ตุลาการจูบเธอเหมือนคนกระหายในรสสวาทเต็มกำลัง เร่าร้อนจนร่างเล็กหนาวสั่น หวามไหวไปทั่วอณูผิว น่าแปลกที่เขาไม่เคยเบื่อหน่ายกลีบปากสีชมพูระเรื่อของเธอเลย อยากจะสัมผัสมันทุกครั้งที่เห็นด้วยซ้ำ ต่างกับผู้หญิงที่ผ่านมาของเขา ที่อย่างมากก็หนึ่งเดือน เร็วสุดก็สามวันเขาก็จะโล๊ะทิ้ง เพราะความเบื่อหน่ายเข้ามาครอบงำจิตใจ
- Writer
