EP 38
1195 Words
และเขาก็ยังรู้อีกว่า เจ้าของมือแต่งเรื่องขึ้นมาโกหก แม้จะเคืองเพราะไม่ชอบคนโกหกนัก แต่ลึกๆ แล้วออกจะพอใจที่เธอไม่ใช่คนช่างฟ้องเอาเสียเลย ไม่ว่าจะเจออะไร เขาก็ไม่เคยเห็นเธอบ่นให้ฟังแม้แต่แอะเดียวด้วยซ้ำ
“อยากไปเที่ยวมั้ย”
“คะ”
ปริยกรเลิกคิ้วด้วยความสงสัย เพราะห้าเดือนที่อยู่ด้วยกันมา เขาไม่เคยเอ่ยชวนเลยสักครั้ง ทำเอาคนข้างๆ เกิดอาการหมั่นไส้นิดๆ เลยรวบตัวเล็กๆ ให้ขึ้นไปนอนบนแผงอก แล้วจุ๊บไปที่ริมฝีปากสีระเรื่อ
“ได้ยินแล้วยังจะมาทำไก๋อีก ว่าไง! อยากไปเที่ยวไหน พรุ่งนี้วันหยุดนักขัตกฤษนี่ ที่ออฟฟิศหยุดมั้ย”
“ค่ะ”
“อยากไปเที่ยวไหนดี”
เมื่อแน่ใจแล้วว่าเขาหมายความอย่างที่บอกจริงๆ ปริยกรก็นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง นอกจากได้ไปทัศนะศึกษาที่มหาวิทยาลัยจัดแล้ว ก็ไม่ได้เคยได้ไปไหนเลย เพราะแม่ไม่มีเงิน และไม่มีสิทธิ์จะได้พาไปไหนด้วย หรือจะไปทีก็ต้องขอคนที่บ้านใหญ่ก่อน
“อืม! อยากไปเที่ยวทะเล ภูเขา แล้วก็น้ำตกค่ะ ได้ลงไปเล่นน้ำใสๆ เย็นๆ คงจะสบายนะคะ”
“หือ!!! จะเอาทั้งสามที่ในทริปเดียวเลยเหรอจ๊ะแม่คุณ”
คนอาสาจะพาเที่ยวเลยเหน็บน้อยๆ ทำเอาคนถูกเหน็บหัวเราะคิกคักด้วยความขำ เพราะไม่เคยเห็นเขาเหน็บสักครั้ง
“งั้นเราไปกัน ตอนนี้เลย เตรียมเสื้อผ้าแค่ชุดสองชุดนะ พรุ่งนี้เย็นๆ ก็ต้องกลับแล้ว”
“จะไปจริงๆ เหรอคะ”
“อ้าว!!! แล้วผมเคยพูดเล่นด้วยสักครั้งเหรอ”
เขาจ้องหน้าคนบนอกตาเขม็ง
“ไม่ค่ะ แต่เดียร์ต้องทำงานวิจัยนี่คะ”
“ก็เอาไปทำที่โน่นด้วยก็ได้ ไปเก็บของเร็ว เดี๋ยวถึงค่ำไม่รู้ด้วยนะ”
ตอนที่ 7
ปริยกรยืนอยู่ในวิลล่าอันเงียบสงบ ดูจากโบว์ชัวร์ที่ได้จากฟร้อนออฟฟิศมานั้น ทำให้รู้ว่าห้องพักสไตล์รีสอร์ทนี้ ถูกสร้างให้มีระดับตั้งลดหลั่นกันลงไปตามไหล่เขาจนถึงริมหาด มองผ่านประตูกระจกใสก็เห็นบรรยากาศแสนจะอบอุ่น
เบื้องหน้าคือชายหาดส่วนตัวสวยงาม เรือหลายลำลอยอยู่บนผืนน้ำสีฟ้าครามครื้มในยามใกล้พลบ ขวามือเห็นภูเขาถูกปกคลุมด้วยสีเขียวขจีของไม้ยืนต้นให้ความรู้สึกสดชื่นได้ดียิ่ง
“เป็นไง! ตรงตามที่อยากได้มั้ย”
ปาลวางกระเป๋าไว้แล้ว ก็เดินมาสวมกอดคนยื่นดื่มด่ำกับธรรมชาติจากด้านหลัง จมูกโด่งๆ กดลงไปหาพวงแก้มนุ่มอย่างอดใจไม่ไหว เขาให้อัศจรรย์ใจตัวเองไม่น้อย
ว่าสรรหาที่พักและพาหญิงสาวมาถึงนี่โดยใช้เวลาแค่สองชั่วโมงได้ยังไง แถมความเหนื่อยล้าที่มีมาทั้งวันก็พลันหายไป เพียงแค่ได้เห็นรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจนี้
“สวยจังเลยค่ะ คุณปาลหาได้ยังไงคะ มีทั้งทะเลแล้วก็ภูเขาด้วย”
“จะขาดก็แต่น้ำตกเท่านั้น คุณก็เล่นน้ำในสระนั่นแทนก็แล้วกัน เราจะได้ไม่ต้องเหนื่อยไปเสาะหาน้ำตกไงที่”
เขามองไปยังสระสีฟ้าคราวหน้าห้องพัก
“ค่ะ”
“ป๋าจัดให้ขนาดนี้ ต้องมีรางวัลงามๆ นะรู้มั้ย”
ไม่ทวงเปล่า อุ้งมืออุ่นของเขาก็เลื่อนขึ้นไปหาอกอวบอิ่ม มีเสื้อยืดพอดีตัวหุ้มไว้ทันควัน ริมฝีปากหยักได้รูปนั้น พรมจูบไปตามลำคอกลมกลึง ใบหูขาวสะอาด ก่อนจะใช้สองแขนหมุนร่างเล็กๆ ให้หันมาหา เพื่อเขาจะได้มอบจุมพิตให้ดังใจอยาก
“หิวมั้ย”
เขากระซิบแผ่วเบา หญิงสาวส่ายหน้าเป็นคำตอบ แม้ตอนเที่ยงจะกินแค่ข้าวกล่องที่บริษัทจัดหามาเลี้ยงเป็นกรณีพิเศษเท่านั้น
“แต่ผมหิว แล้วก็หิวมากด้วย”
เขาตอบด้วยน้ำเสียงแหบพล่า มือสอดเข้าไปหาบราเซียร์ผ้าลูกไม้เนื้อนุ่ม ถลกขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะใจนั้นอยากสัมผัสก้อนนุ่มนิ่มแทบทนรอไม่ไหว ส่วนปากนั้นก็ดื่มด่ำกับกลีบกุหลาบงามอย่างรวดเร็วไม่แพ้กัน
ทำเอาหญิงสาวนั้นเกิดอาการกระสันเสียวเมื่อปลายนิ้วเขาบีบบี้อยู่กับปลายยอด จนเขาแทบจะทรุด ถ้าไม่ยกสองแขนขึ้นคล้องต้นคอเขาเอาไว้
ใบหน้าสวยแหงนหงายขึ้น เมื่อถูกเขาเคลื่อนลงไปใช้อุ้งปากอุ่นดูดดื่มปลายปทุมงามแทนสองกลีบกุหลาบ ส่วนมือเขานั้นเลื่อนต่ำลงไปสำรวจตรวจตรากายสาวเบื้องล่าง
ที่มีกางเกงยีนส์ขาสามส่วนหุ้มเอาไว้ พอหนำใจแล้วเขาก็ค่อยๆ ปลดตะขอแล้วรูดซิปลงเพื่อหมายจะเชยชมเนินนุ่มนิ่มให้สมกับที่ทนรอมาเป็นชั่วโมงๆ
“คุณปาลคะ หยุดก่อนค่ะ เราต้องไปซื้อของค่ะ”
หญิงสาวร้องเตือนด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เพื่อใจนั้นก็ถวิลหาบทรักที่คุ้นเคยไม่น้อย แต่ก็ไม่อาจจะปล่อยให้เกิดขึ้นได้
“ไม่! เสร็จแล้วค่อยไป อยากได้อะไรผมซื้อให้หมดเลย แต่ตอนนี้ผมต้องการคุณก่อน”
“ยังไม่ได้ค่ะ”
“ทำไม”
ชายหนุ่มผู้ถูกไฟรักเล่นงานถามเสียงอู้อี้เพราะขัดใจ
“คุณปาลต้องไปซื้อยาคุมก่อนค่ะ เดียร์บอกตั้งแต่เมื่อวานแล้ว จำได้มั้ยคะ”
หญิงสาวพยายามเตือนความจำเขาด้วยใบหน้าของคนหวาดระแวว
“โธ่เอ๊ย! นึกว่าเรื่องอะไร”
แต่เขานั้นกลับยิ้มร่าด้วยท่าทีสบายๆ
“เรื่องแค่นี้เอง เดี๋ยวผมจัดการได้ ไม่ต้องห่วงหรอก มานี่เลย”
ว่าแล้วชายหนุ่มก็ช้อนเอาร่างเล็กๆ เดินตรงไปยังเตียงนอนหนานุ่มอยู่ไม่ไกลสักนิด แล้วรีบวางลงไปก่อนจะตามติดชนิดไม่ให้ขาดตอนด้วยการครอบครองสองกระจับสวย
มือนั้นรั้งกางเกงยีนส์ยืดนิดๆ ออกจากสะโพกผายตึงไปอย่างง่ายได้ บราเซียร์สีขาวสะอาดตาตามไปไม่ห่าง ยังผลให้กายเบื้องล่างของหญิงสาวไร้ซึ่งอาภรณ์ปกปิดไว้
เขาสอดไซ้ปลายนิ้วไปสำรวจกายโหนกนูนอย่างคนห้ามใจไม่อยู่ ควบคู่กับการวกลงมาดูดดื่มปลายยอดชูตั้งสลับไปมาทั้งสองข้าง ยังผลให้คนเป็นเจ้าของสะท้านเสียวจนแอ่นขึ้นรับเขาอย่างเต็มอกเต็มใจ ไม่นานเขาก็กำจัดเสื้อยืดกับบราเซียร์ออกไปจากศีรษะทุยสวย
สายตาคมกริบจับจ้องอยู่กับเรือนกายเปลือยเปล่าสวยงาม ราวกับรูปปั้นแทบไม่กะพริบ ขณะเขากำลังทำให้ตัวเองอยู่ในสภาพคนนอนปิดเปลือกตาอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าเจือยิ้มน้อยๆ หิวกระหายหน่อยๆ
แม้จะอยู่ด้วยกันมาห้าเดือนกว่าๆ แล้ว แต่เขาก็ยังไม่เคยเห็นเธอกำจัดความอายออกจากตัวไปได้สักที
- Writer
