กินอาหารเสร็จ เสิ่นอู๋จี้ก็ร่ำลาหลี่จงเพื่อกลับขึ้นไปบนวัดไปพบท่านนักพรตเซี่ยตามที่ตั้งใจไว้แต่แรก เขากวักมือเรียกจางฮุ่ยเจียงเบาๆ เห็นนางเดินหน้าแดงก่ำมือไม้บิดไปบิดมาอย่างขวยเขิน ก่อนจะกล่าวคำออกมา
“พี่อู๋จี้ ท่านขึ้นไปก่อนเถิดเจ้าค่ะ ข้ารับปากเสี่ยวจูเอาไว้แล้วว่าอีกเดี๋ยวข้าจะไปช่วยนางห่อธูป อีกสักชั่วยามหนึ่งข้าจะให้หรั่นเอ๋อร์ขึ้นไปส่งข้าข้างบนนะเจ้าคะ”
เสิ่นอู๋จี้เลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งอย่างสนใจ กินข้าวร่วมกันมื้อเดียวคำเรียกขานของเหล่าหญิงสาวก็เปลี่ยนไปไวถึงเพียงนี้
เขาเอื้อมมือมาเขกศีรษะจางฮุ่ยเจียงทีหนึ่งด้วยความเคยชิน พร้อมกับส่งยิ้มอบอุ่น
“ตามใจเจ้า ข้ารออยู่ข้างบนก็แล้วกัน”
หญิงสาวเห็นรอยยิ้มอ่อนโยนกับแววตาที่แสนอบอุ่น ก็ชักจะลังเลใจหันมองไปที่โรงครัวที กลับมามองที่เสิ่นอู๋จี้ที ก่อนจะตัดใจหันหลังวิ่งเหยาะๆ กลับเข้าโรงครัวไปเสียดื้อ ๆ
เสิ่นอู๋จี้มองตามร่างเล็กที่เดินตามต
