พอได้ผ้ามาหลายพับ หน้าที่การงานของหลี่เจินจูและหลี่จงก็ต้องเปลี่ยนไป จากเดิมที่ท่านปู่หลี่จะคอยช่วยเด็กให้อาหารไก่ และกวาดใบไม้โดยรอบอารามดับทุกข์ ส่วนหลี่เจินจูก็มักจะออกไปเก็บของป่ามาทำเป็นอาหารอยู่ที่โรงครัวเป็นประจำ ก็ต้องเปลี่ยนใหม่
“ใกล้จะถึงฤดูหนาวแล้ว ข้าจะเย็บเสื้อผ้าใหม่ให้เด็กๆ ไว้ใส่เอง ท่านปู่ก็เข้าไปช่วยงานครัวแทนข้าแล้วกันนะเจ้าคะ” หลี่เจินจูตบผ้ากองโตที่เสี่ยวหลงแบกลงมาให้จากบนเขาพลางกล่าวกับท่านปู่ของนาง
“ได้ เรื่องนั้นไม่เป็นปัญหา” หลี่จงตอบรับอย่างเต็มอกเต็มใจ
ช่วงที่บุตรชายและบุตรสะใภ้ยังมีชีวิตอยู่ พวกเขาก็มักจะออกไปทำงานในไร่นา หรือหางานเสริมจนไม่มีเวลาดูแลเรื่องข้าวปลาอาหาร หลี่จงจึงรับหน้าที่นี้มาแต่ไหนแต่ไร ยามนี้พอมีเด็กตัวเล็กมาออดอ้อนขอของกินทุกเช้าค่ำ ชายชรามีหรือจะไม่อิ่มอกอิ่มใจ ตั้งหน้าตั้งตาขุนเหล่าหัวไม้ขีดไฟหัวโตตัวผอมแห้งอย่างไม่ยั้งมือ
ผักที่ปลูกเ
