พระลักษณ์หลอกเด็ก

ตอนที่ 6

ท่าทางสุภาพแลดูอบอุ่นแต่ความจริงอาจจะทำให้เราร้อนรนจนทรมานเลยก็ได้ถ้าตกลงไปอยู่ในวังวนที่เขาสร้างขึ้น เมื่อก่อนพี่รามก็เป็นคนน่ารักมาก พูดตรงอะไรตรงๆเฮฮาคอยปกป้องเหมือนว่าเธอคือน้องสาวคนหนึ่งแต่ดูตอนนี้สิเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้าเลยก็ว่าได้นะ บางทีเธอควรจะอยู่ห่างจากพี่ลักมากกว่านี้ต่อให้เขาจะมีเสน่ห์ขนาดไหนก็ตาม

พรุ่งนี้ต้องเจอกันเบื่อขี้หน้าลวงหน้าเลยได้ไหม?

"เจ้มายเฮียละ?"

"อยู่โน้นน่ะมีอะไรรึเปล่า?"

"ก็เฮียหมอกน่ะยังไม่เซ็นอนุมัติเงินเดือนเลยดิเดี๋ยวพวกผมก็ไม่มีใครเงินออกหรอก"

"อ๋อ งั้นรีบเลยเดี๋ยวมายกับพี่หมอกไม่อยู่หนึ่งอาทิตย์มันจะยุ่งยาก" ลืมไปเลยว่าพรุ่งนี้เงินเดือนพนักงานทุกคนออกรวมถึงเธอด้วย

แล้วเนื่องจากว่าเมื่อตอนบ่ายไปนอนที่คอนโดพี่ชายเลยไม่ได้ขับรถมาจอดไว้ที่นั่นเพราะออกมาทำงานพร้อมพี่ชายแล้วคืนนี้ก็คงต้องให้คนไปส่งแทน มายเดินออกมากำลังจะโทรเรียกแต่กลับมารถคันยี่ห้อหรูขับมาจอดตรงหน้าแทน

"ขึ้นรถเดี๋ยวไปส่งเองนะมาย พี่บอกกับหมอกแล้ว"

"พี่หมอกไว้ใจคนง่ายตลอด!"

"กลัวพี่เหรอครับ?"

"ใครกลัวไม่ทราบคะ?" เธอเดินอ้อมไปเปิดประตูขึ้นรถอย่างไม่เต็มใจเท่าไร พี่หมอกเป็นคนใจดีไว้ใจคนง่ายแต่บทจะร้ายก็ร้ายมากเพราะนอกจากเธอแล้วก็มีพี่หมิวที่เป็นแฟนนี่แหละที่ห้ามได้ ตอนนี้ดูเหมือนพี่หมอกจะสนิทกับพี่ลักมากพอจะให้ไปส่งเธออีกด้วย

ไปทะเลครั้งนี้ไม่ใช่แค่ฉลองวันเกิดนะแค่จะมีการขอแต่งงานด้วย!

"วันนี้พี่ไม่ได้ไปกับใครนะ ถ้ามายเห็นแสดงว่าเป็นพระรามไม่ใช่พี่หรอกครับ" ตอนแรกก็คิดว่าจะไม่บอกแต่คิดดูอีกทีบอกไปเลยดีกว่าเผื่อว่าจะได้ใช้ประโยชน์จากข้อนี้ในอนาคต

"มิน่าละแนะนำตัวแปลกๆ" ตอนนั้นเธอก็ไม่ได้ฉุกคิดด้วยสิว่าเป็นใครกันแน่

"เข้าเบญจเพสแล้วกลัวรึเปล่า?"

"ไม่อะ มายคิดว่ามันไร้สาระ!"

"ก็ดี แล้วคืนนี้พี่ค้างด้วยนะขี้เกียจขับรถไปมาพอดีคอนโดพี่ไกลมาก"

"คิดทะลึ่งป่ะเนี่ย!?"

"มายเคยมองพี่เป็นดีบ้างไหม?"

"ใครจะไปรู้ละ เห็นมาคลับทุกวันผู้หญิงก็เข้ามาคุยด้วยตลอดพี่อาจจะชอบแบบนั้นแล้วคิดว่ามายจะ…"

"แล้วมายเคยเห็นพี่ออกไปกับผู้หญิงคนอื่นด้วยเหรอครับ?"

"อาจจะไปก็ได้ไง พี่ลักขับรถกลับไปเลยแล้วพรุ่งนี้ไม่ต้องมารับนะมายขับรถไปเองได้"

"รู้ว่าขับรถเองได้แต่พี่เป็นห่วงนะ แล้วที่พี่มาคลับทุกวันมายไม่คิดบ้างเหรอว่าพี่ต้องการอะไร?"

"พี่ก็เป็นคนเหงาที่คอแห้งไง!"

"ไม่คิดว่าพี่มาคลับเพราะมายบ้างเหรอ?"

"ไม่เคยคิดค่ะ แล้วมายก็ไม่อยากจะมีปัญหากับพวกพี่ด้วย สมมุติถ้าพี่รามกลับมาคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นคะ?" พี่รามจ้องจะลากเธอขึ้นเตียงให้ได้ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่รู้เหมือนกันเพราะเมื่อก่อนเราสนิทจนแทบจะขี่คอกันแล้วไม่เคยคิดเป็นอื่นเลยนอกจากพี่น้องคนหนึ่งเท่านั้น!

พอทะเลาะกับหมอกแล้วมาลงที่เธอ!

"ไอ้รามมันทำไมหรือว่าเคยนอนกับมันแล้วถึงคุยกับพี่ไม่ได้ หรือว่ามายคือแฟนของมัน?" ไม้บอกว่าพระรามมีแฟนแต่ไม่บอกใครเก็บเป็นความลับจนอกหักโดนก็เป็นบ้าเที่ยวหาไม่หยุดแถมเมาหนักมีเรื่องบ่อยๆอีกด้วย

พระรามตามหามาย!

"ตลกละ! นี่เป็นพี่น้องกันจริงป่ะเนี่ยถึงไม่รู้อะไรเลย?"

"ก็บอกพี่มาสิครับจะได้รู้ว่าจริงๆมันเป็นยังไง แล้วให้ละเอียดเลยนะว่าไอ้รามมันเป็นอะไรกับมายแต่ถ้านอนด้วยกันแล้วไม่ต้องบอกนะว่ากี่ครั้งหรือสถานะอะไร พี่ไม่กินของเหลือพี่ชาย!" พูดจบหน้าก็หันไปตามแรงตบของมือเล็กทันที มายจ้องหน้าเขาตาแทบไม่กะพริบเม้มปากแน่นแทบจะเป็นเส้นตรง

เผี๊ยะ!!

"ให้เกียรติกันด้วยค่ะ! ถึงมายจะทำงานกลางคืนก็ไม่นอนกับใครมั่วๆหรอกนะ!" เพื่อนพี่ชายที่เธอไม่เคยมองเป็นอื่นได้เลยแล้วยังผันตัวมาเป็นศัตรูใครจะไปนอนด้วยได้ละ เรื่องพี่รามเธอก็แทบไม่รู้อะไรเลยสักนิดว่าทะเลาะอะไรกับพี่หมอกแต่ที่รู้คือชีวิตเธอรู้สึกเหมือนไม่ปลอดภัยเลยสักนาที

"ก็พูดมาสิพี่จะได้รู้สักที!!" โอเค! เขาต้องใจเย็นมากขึ้นแล้วฟังมายก่อนจะที่จะโดนตบอีกรอบจนปากแตกเอา

"รู้แค่ว่าพี่รามกับมายไม่ได้เป็นอะไรกันเลยสักนิดเดียว แล้วก็หวังว่าพี่ลักจะไม่เลวเหมือนแฝดตัวเองนะคะ!" ถ้าแค่รักสนุกแต่ไม่ผูกพันก็คงไม่เลวร้ายอะไรหรอกแต่ถ้าต้องการจะใช้เธอเพื่อทำให้พี่หมอกเสียใจละก็อย่าคิดว่าจะยอม

เธอเป็นสนามอารมณ์ของทุกคนมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว!

"พี่ขอโทษถ้าพูดแย่ๆออกไป พี่แค่…"

"เข้าใจค่ะ แล้วจะเปิดประตูได้รึยังมายง่วงแล้วนะ"

"ถ้ามายไม่ให้พี่ขึ้นห้องด้วยคืนนี้พี่ก็จะนอนที่นี่แหละ"

"เอ๊ะ!"

"ขับรถกลับเสียเวลาเป็นชั่วโมงแล้วนอนยังไม่ทันหลับดีเลยก็ต้องตื่นมารับมายอีกมันเสียเวลานะ ให้พี่นอนที่นี่เถอะนะครับ"

"ก็ไม่ต้องมารับไง มายโตแล้วนะขับไปเองได้"

"พี่เป็นห่วงไงทำไมไม่เข้าใจบ้างละ คืนนี้พี่นอนในรถก็ได้แต่ไม่กลับคอนโดนะ พี่แล้วด้วยขับรถมันไม่ดีครับ"

"งั้นก็ได้แต่นอนห้องพี่หมอกนะ!" ถือว่าวัดใจกันไปเลยก็ได้ว่าเขาจะเลวเหมือนพี่ชายตัวเองไหม

เธออยากจะไว้ใจเขาอย่างไม่มีอคติแล้ว!

พระลักษณ์ยิ้มกว้างก่อนจะเดินไปพร้อมกับคนตัวเล็กแล้วถอดเสื้อแขนยาวมาคลุมตัวให้เนื่องจากว่าชุดของเธอมันโป๊มากเกินไป มายหันมองด้วยความตกใจหยุดชะงักก่อนจะส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วเดินนำไปโดยที่ไม่พูดอะไรออกมาสักคำเดียว

รู้ไหมว่าอย่างน้อยก็รู้สึกดีขึ้นพอจะยอมรับกับตัวเองว่ารักเธอโดยไม่ได้แย่งมาจากใครด้วย เขาไม่รู้ว่าพระรามมีเรื่องอะไรกกับทางนี้แต่ดูทั้งมายทั้งหมอกไม่อยากจะพูดชื่อเลยด้วยซ้ำ

พี่ชายเป็นคนเหี้ยแต่มันเหี้ยขนาดไหนวะ?

มายวางกระเป๋าไว้โต๊ะก่อนจะเดินไปหยิบน้ำเย็นเทใส่แก้วส่งให้แขกจำเป็นก่อนจะเทดื่มเองอีกแก้วดับกระหาย เธอไม่ได้ไร้เดียงสาพอจะอ่านสายตาและการกระทำของเขาไม่ออกแต่ด้วยความที่ทำงานเจอผู้ชายหลายประเภททำให้ต้องรู้จักระวังตัวก่อนจะเผลอใจให้กับใคร

เรื่องเซ็กซ์มันเป็นเรื่องธรรมชาติของมนุษย์เธอเข้าใจดีเพราะไม่ใช่ตัวเองคนดีอะไรมากมายพอจะเก็บความบริสุทธิ์ไว้รอวันแต่งงานแต่ทุกครั้งที่เกิดขึ้นจะต้องเกิดการความพอใจและไว้ใจโดยมีพื้นฐานคือความรักเป็นตัวตั้งเท่านั้นเอง

วันไนท์สแตนอย่างเขาถ้าได้ตัวเธอแล้วคงจะกลายเป็นคนไม่รู้จักกันในวันต่อไปก็ได้ เธอเคยได้ยินว่าบางอย่างเริ่มต้นร้อนแรงแต่จบด้วยความเย็นชาเหมือนกับเปลวไฟที่แผดเผาจนมอดไหม้ในท้ายที่สุดเหลือเพียงเถ่าเถ้าแสนเย็นชาแค่นั้น

พี่ลักษณ์เป็นกองไฟร้อนแรงแล้วเธอละเป็นอะไร?

แมงเม่า หรือ น้ำมัน?

"คิดอะไรเหรอมองพี่แปลกๆ?"

"เปล่าค่ะ นอนห้องนั้นนะมีเสื้อผ้าพี่หมอกอยู่"

"แล้วหมอกมันจะกลับมานอนที่นี่ไหม?"

"พี่หมอกอยู่บ้าน คอนโดมายใกล้คลับเลยแวะมาค้างบ้างเวลาเมามากๆหรือเราไปเที่ยวด้วยกัน"

"ถ้าสมมุติพี่เมามากมายจะพามาที่นี่ไหม?"

"คิดอะไรรึเปล่าคะเนี่ย?"

"งั้นถ้าพี่คิดถึงมายให้พี่แวะมาหาที่นี่ได้ไหม?"

"พูดบ้าๆ"

"พี่ไม่ได้รู้สึกดีกับใครง่ายๆนะแล้วพี่ก็จะไม่หยุด"

"ไปนอนเถอะพรุ่งนี้ออกแต่เช้ามืดมายอยากไปถึงเร็วๆ" เธอพูดตัดบทแล้วหยิบกระเป๋ากำลังจะเดินเข้าห้องนอนแต่เขากลับคว้าข้อมือไว้รั้งให้อยู่ต่อ

"ฝันดีนะครับ" ไม่เชื่อใจกันแล้วไม่เปิดใจให้กันเลยก็ไม่เป็นไรเพราะอดีตของเขามันไม่ได้ดีไปกว่าพระรามเท่าไรนัก บางเรื่องเกิดขึ้นตอนเรียนอยู่อังกฤษไม่มีใครที่นี่รู้เพราะอาจจะรับไม่ได้ในสิ่งที่เคยทำลงไป

"ฝันดีเหมือนกันค่ะ" เธอแกะมือเขาออกแล้วเดินเข้าห้องนอนทันที

มายนั่งถอนหายใจแล้วล้มตัวลงนอนอยู่เกือบสิบนาทีถึงลุกไปอาบน้ำแล้วตั้งนาฬิกาปลุกไว้ในเวลาตีห้า เธอรีบไปก่อนใครเหตุผลไม่ใช่แค่กลัวรถติดแต่ต้องการจะอยู่คนเดียวสักพักถึงสุดท้ายจจะไม่ได้อยู่คนเดียวแบบที่ต้องการก็ตามเถอะ

เธอเหนื่อยกับทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะเป็นเรื่องพี่หมอกที่ดูเครียดมากดื่มหนักแล้วมีเรื่องบ่อยที่สำคัญคือชอบบังคับให้เธออยู่ในสายตาตลอดเวลา เธออยากจะทำงานธรรมดาบ้างแต่สุดท้ายแผนทุกอย่างก็พังเพราะพี่รามกับพี่หมอกมีเรื่องกันผลสุดท้ายมาลงที่เธอ

พี่รามเคยหลอกเธอเพื่อไปนอนด้วย

พี่หมอกอาละวาดคิดว่าเธอเข้าข้างพี่ราม

พี่รามกับพี่หมอกตีกันมาเกือบสองเดือน

สุดท้ายเธอกับพี่ลักอาจจะเป็นหมากในเกมของพี่ชายของเราทั้งคู่รึเปล่าก็ได้แต่สงสัย!

พี่ลักเป็นคนที่ดีนะแต่ว่าเธอไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นแผนที่วางไว้กับพี่รามรึเปล่า ถ้าเขาทำเธอเสียใจพี่หมอกก็จะเสียใจแล้วคนสะใจที่สุดก็คงเป็นพี่ราม ทุกคนกำลังเล่นกับชีวิตของเธอจนรู้สึกเป็นแค่ตุ๊กตาตัวหนึ่งแทนแล้ว