หลังจากวันที่เกิดเหตุร้ายกับนิชาวันนั้นก็เหลือเวลาอีกไม่กี่วันที่ทั้งคู่จะกลับกรุงเทพฯ ปรเมษฐแทบจะไม่ได้ออกห่างจากนิชาอีกเลยเขากลัวว่านิชาจะหายไปอย่างวันนั้น ตอนนี้เห็นนิชาตรงไหนก็จะเห็นปรเมษฐอยู่ตรงนั้นด้วย
ส่วนเรื่องบนเกาะรังนกหลังจากที่ปราชญ์โดนจับไปแล้วก็ไม่มีอะไรต้องห่วงอีกต่อไปปรเมษฐเลยว่างที่จะใช้เวลาที่เหลือกับนิชามากขึ้น
ส่วนนิชาเองนั้นก็รับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนแปลงไปของปรเมษฐ ในเวลาไม่กี่วันมานี้เขาอบอุ่นและดูแลเธอดีมาก
ปรเมษฐพาเธอไปเที่ยวมุมนั้นมุมนี้ของเกาะและไม่ลืมที่จะพาไปเที่ยวเกาะที่เป็นฟาร์มเลี้ยงหอยมุกอย่างที่นิชาอยากไป และเธอก็ได้มุกกลับมาเป็นของขวัญอีกหลายเม็ด นิชารู้สึกประทับใจและอยากเก็บมุมนี้ของปรเมษฐเอาไว้นานๆ
ก็ยังแอบเกรงว่าสักวันหนึ่งเขาจะกลับมาเย็นชาเคร่งขรึมกับเธออีกครั้ง เพราะบางทีนิชาก็เดาใจเขาไม่ค่อยถูกนัก
"มานั่งตรงนี้นั่งข้างๆ ผม"เสียงทุ่มของเขาเอ่ยขึ้น
