หลังจากเสร็จภารกิจปรเมษฐก็เผลอหลับไปพร้อมกับกอดร่างเล็กไว้ในอ้อมแขน ตื่นขึ้นมาอีกทีก็เกือบ10โมงเช้า เขาลุกพรวดขึ้นมาทันทีเพราะรู้ว่าสายมากแล้ว นิชาก็รู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกันอย่างงงๆที่ดูเขารีบร้อนอะไรปานนั้น
ก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากห้อง
“คุณควรจะกินยาคุมนะนิชาผมไม่ได้ป้องกันและไม่ได้อยากมีลูกกับลูกหนี้ที่ขึ้นชื่อว่าเมียบำเรอ”
น้ำเสียงที่เย็นชาเคร่งขรึมนั้นโพล่งออกมาอย่างเยือกเย็น ทำเอาคนฟังรู้สึกหนาวเหน็บไปกับคำพูดของเขาทันที ใช่สินะ นิชาเป็นแค่เมียบำเรอใครมันจะเอาคนที่ขายร่างกายใช้หนี้มาทำแม่ของลูกกัน คิดพรางพ่นลมหายใจออกมาอย่างรู้สึกเจ็บปวด แพขนตางอนกระพริบถี่ๆเพื่อไล่หยาดน้ำตารื้นออกไป
“ค่ะ นิชาจะไม่ปล่อยให้ตัวเองท้อง”
นิชาพยักหน้ารับคำก่อนจะลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำทันทีเพราะตอนนี้ฝืนตัวเองแทบจะไม่ไหวอีกต่อไปอยากจะร้องไห้ออกมาเต็มที เพราะคำพูดของเขามันเสียดแทงจิตใจของเธอนัก ปรเมษฐย่ำยี
