"Faster!" Jackson yelled at me. If we could just go back to Manila, I would. However, that is unlikely to happen. "What took you so long!" he exclaimed causing me to quickly walk closer to him, dala ang pang paso. "Ngayon, ipaso mo ' yan sa kanang gilid ng leeg ko, baba ng aking tainga. At sa mismong gitna ng dibdib ko," maawtoridad na utos niya sa akin nang hindi man lang ako tinitingnan.
"Ma-Masakit 'to, Jackson," umiiyak na sambit ko. Samahan pa na may sugat siya sa balikat.
"Don't cry! How can you be brave when you cry over little things!" sigaw niya sa akin.
"You call it a little thing, Jackson? Ang paso na ito, kapag hindi kinaya ng katawan mo ay puwede mong ikamatay!" gagad ko.
"You don't care! Do what I command you to do, Margaux! Do it!" bulalas niya sa akin, dahilan upang
