อริสราหอบแฮ่กๆ
พอถึงวิมานชั้นฟ้าครั้งสุดท้าย คำพูดของเขาที่เผลอหลุดปากออกมาก็ทำให้หล่อนเข้าใจว่าเขาเห็นหล่อนเป็นแค่ดอกไม้ริมทาง ที่แค่จ่ายเงินซื้อไม่เท่าไหร่ หล่อนก็ยอมแบให้เขาแล้ว
อะไรกัน นี่หล่อนให้ฟรีตั้งสองครั้ง ยังไม่รู้อีกเหรอว่าหล่อนไม่ได้อยากได้อะไรจากเขา
คนไม่มีหัวใจ...
อริสราน้ำตาร่วงเผาะๆ หล่อนฉวยกางเกงในจากมือเขามาสวม ก่อนดึงแขนเสื้อขึ้นแล้วรูดซิป จัดผมเผ้าให้หายยุ่ง โดยไม่ยอมหันหน้าไปหาเขา
“เป็นอะไรไป”
ไตรทศไม่เข้าใจ เขาพยายามเดินอ้อมไปตรงหน้าหล่อน แต่อริสราก็หันหนี หล่อนยกมือเช็ดน้ำตาไม่อยากให้เขาเห็น แต่ด้วยประสบการณ์ชีวิตที่มากกว่า มันทำให้ไตรทศรู้ว่าหล่อนกำลังร้องไห้อยู่
เป็นน้ำตาของความเสียใจจริงๆ ไม่ใช่น้ำตาจอมปลอมแบบของไพลินด้วย
‘โคตรเด็ดเลย แม่สาวหิวเงิน...’
คำพูดของเขาเอง ดังในหัวเขาเองอีกครั้ง ชายหนุ่มเข้าใจทันทีว่าเขาพลาดไป ไม่น่าปล่อยให้อารมณ์หื่นนำจนเผลอ
