ตอนที่ 1
1863 Words
เจราลนั่งเล่นอยู่กับไทก้าในร้านบุฟเฟ่ต์อาหาร เพื่อนดันไปง้อเมียด้วยของกินเลยลากเขามาด้วย ส่วนคนอื่นแม่งไม่ว่างทั้งปีทั้งชาติ ไอ้ลีโอก็กำลังตามง้อเมียเต็มที่เพราะถูกทิ้งรอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่มั่นใจแต่ครั้งนี้ดูเหมือนจะโดนทิ้งจริงๆเลยพยายามดิ้นรนหนัก แม่งอย่างเหี้ย! ทีตอนแรกทำเป็นเก่ง…เก่งแต่ปากดิ ไอ้เควินตามเอาใจลีน่าตลอด ส่วนไอ้แฝดเนทนัทก็ไม่เคยทำประโยชน์อะไรได้เลย สิ่งเดียวที่พวกมันชอบทำคือกวนตีนเพื่อนจนได้ส้นตีนหลายครั้ง
สรุปเอาแบบง่ายๆเลยนะจะได้เข้าใจ ในตอนนี้แก็งเกรย์วูฟเหลือแค่เขาคนเดียวที่ยังโสดอยู่และไม่คิดจะมีใครด้วย
นั่นไงแฟนเพื่อนมาแล้ว ใส่ชุดนักศึกษาน่ารักเชียว
“พี่ไทก้ามานานรึยังคะ?”
“ไม่หรอก นี่เจราลเพื่อนพี่เอง”
“สวัสดีค่ะพี่เจราล อืม…นี่คัฟเค้กค่ะ เป็นญาติของแอมเอง แต่พี่ไม่เคยเห็นหรอกเพราะเรียนคนล่ะมหาลัยกัน”
“ยินดิที่ได้รู้จักครับ” เมียไอ้ไทก้าว่าน่ารักมากแล้ว ญาติเมียเพื่อนก็น่ารักไม่แพ้กัน
คัฟเค้กแอบมองผู้ชายที่หน้าตาดีตี้นิดๆแต่ก็นับว่าหล่อ ดูท่าว่าจะเจ้าชู้เพลย์บอยแต่นั่นทำให้รู้สึกว่าอยากจะเป็นที่หนึ่ง อยากจะสยบความเป็นเสือผู้หญิง อยากจะเปลี่ยนจากเพลย์บอกให้กลายเป็นกู๊ดบอย เธอนั่งข้างๆแอมแล้วกระซิบบางอย่างที่ให้รู้กันแค่สองคนเท่านั้น
“มีแฟนยัง?”
“ไม่มีหรอก จีบเลยดิ”
“ไม่เกินอาทิตย์พนันป่ะ?”
“โอเค บอกไว้ก่อนนะว่านั้นน่ะเพลย์บอย”
“กลัวที่ไหนเล่าแอม ห้าหมื่นโอเคไหม?”
“ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”
เงินห้าหมื่นของแอมมันไม่ใช่ปัญหาหรอกเพราะมีคนให้ตลอด แฟนก็หล่อและรวยมาก พี่ชายก็ตามใจทุกอย่างไม่เคยว่าเรื่องการเงินเลย แถมพ่อยังให้เงินเดือนสูงจนน่าตกใจเลย เริ่มมีแววว่าจะเงินเที่ยวฟรีแล้วสิ เพลย์บอยงั้นเหรอกลัวที่ไหนเล่า
หน้าตาแบบนี้เธอทิ้งมานักต่อนักแล้ว แล้วดูเหมือนจะง่ายด้วยสิ ลองจีบเล่นๆสักอาทิตย์แล้วค่อยเอาเงินพนันดีกว่า ถ้าขืนคบนานเสี่ยงจะเสียใจ เธอแค่แวะชิมหน่อยๆว่าอร่อยแค่ไหนก็พอ
“พี่เจราลตักเนื้อชิ้นนั้นให้หน่อนสิคะ หนูตักไม่ถึง”
“อืม”
“พี่เจราลอายุเท่าไรคะ?”
“ยี่สิบหก”
“แล้ว…มีแฟนรึยังคะ?”
“ไม่มี แล้วนี่จะถามพี่หรือจะกิน?”
“กินค่ะ” แค่นี้ต้องดุด้วย กินก่อนก็ได้ว่ะ
เขาไม่แน่ใจว่าตอนนี้กำลังกินอาหารหรือถูกซักประวัติกันแน่ ยัยเด็กนี่ถามถามไปทั่ว ช่างสอดเสือกเรื่องคนอื่นเหลือเกิน แถวเวลาพูดเสียงก็หวานจนน่าขนลุก แต่ก็อาจจะเหมือนผู้หญิงทั่วไปก็ได้ที่ชอบคนหล่อหน้าตาดีและโสดอย่างเขา
เวลาผ่านไปชั่วโมงกว่ากินกันเสร็จจนแน่นท้อง เขาเตรียมตัวจะกลับบ้านพรุ่งนี้เพราะมีประชุมงาน ขืนไปสายป๊าด่าเละแน่
“ขับรถดีๆอย่าแวะข้างทางล่ะ” เขาแอบกระซิบบอกไทก้า
“เออ! กูแวะโรงแรมแทนว่ะ” ก็พูดไปอย่างนั้นแหละ ความจริงเรายังไม่ได้กันเลยด้วยซ้ำ แค่จะจูบยังยากเลย แถมยังทะเลาะกันเกือบทุกวันจนรู้สึกว่าประสาทจะแยกได้เลย
เจราลเดินไปที่รถของตัวเองหลังจากที่เพื่อนพาแฟนกลับไป คือไอ้ไทก้าคืนดีกับแฟนแล้วก็ไม่สนใจเขาเลย
แม่งไอ้เพื่อนชั่ว!
“ขอไปด้วยคนนะคะ”
“เห้ย!! เธอลงไปพี่จะกลับบ้านแล้ว”
“ไม่ค่ะ ไปส่งหนูหน่อนน๊า”
“เออ!” เด็กบ้าอะไรว่ะแรดร่านมากขนาดนี้ เขาพยายามนิ่งให้มากที่สุดตั้งแต่ในร้านอาหารแล้วนะ ทั้งแววตาหวานที่แอบมอง ทั้งน้ำเสียงหวานที่ชวนคุย แต่ก็เข้าใจแหละว่าเขามันน่าตาดีจะทำให้หวั่นไหวก็ไม่ใช่เรื่องแปลกนี่
ยัยเด็กนี่อยากได้เขามากรึเปล่าก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่เดี๋ยวก็จัดให้ขาถ่างจนไม่ไหวซะหรอก เขาขับรถไปส่งเด็กบ้าที่คอนโดแต่มันยังไม่จบแค่นั้นไง
“เป็นแฟนกันไหมคะ?”
“ไม่!”
“ฟังนะ! หนูสวยแล้วก็รวยมากถ้าพลาดเนี่ยแย่นะ”
“พี่ไม่ชอบเด็กที่ยังไม่โต!!” ยัยเด็กนี่ไปเอาความมั่นใจขนาดนี้มาจากไหนว่ะ เออ! สวยก็จริงแต่ไม่ใช่สเป็คว่ะ เขาบอกแล้วเธอก็ทำหน้างงก็เลยหรี่ตามองหน้าอกบอกให้รู้
“ทะลึ้ง” ไอ้บ้านี่ว่าเธอจอแบนงั้นเหรอ
“ลงไปได้แล้ว” เขาก็พูดเรื่องจริงนี่ไม่เห็นต้องโกรธเลย หน้าอกมีแค่เนี่ยรึอาจอยากจะมีแฟน ขนาดเทียบกับเมียไอ้ไทก้าไม่ได้เลยสักนิด เมียเพื่อนหน้าอกตู้มต้ามจนห้ามสายตาไม่ไหว
“เชอะ! พี่หนีหนูไม่พ้นหรอก”
“เออ” ยัยเด็กนี่เบ้ปากใส่แล้วลงจากรถ เขาก็มองเธอเดินสบัดก้นออกไปซ้ายทีขวาที แล้วกระโปรงที่ใส่ก็สั้นจิ้วมากพอๆกับเสื้อรัดรูปเลย ทั้งที่เป็นชุดนักศึกษาแท้ๆแต่กลับรู้สึกว่าเปิดเผยรูปร่างเกินไป นี่ถ้าหากใครได้เป็นแฟนคนปวดหัวแน่นอน
สาบานได้เลยว่าเขาจะไม่มีวันมีเมียแบบนี้หรอก
เต็มไม้เต็มมือเท่านั้นที่ต้องการ!
คัฟเค้กตื่นมาตอนสายๆก็โทรหาเพื่อนรักอย่างแอมก่อนเลย เรื่องนี้มันต้องมีตัวช่วยไม่งั้นเข้าหาไม่ได้แน่นอน เธอใช้ให้แอมไปขโมยเบอร์โทรศัพท์พี่เจราลมาให้ไม่นานก็ได้มา แถมได้ไลน์ ไอจี ทวิตเตอร์และเฟสบุ๊คด้วย
ถ้าเธออยากได้ ต่อให้ต้องหน้าด้านก็จะเอา
Cupcake : มอร์นิ่งค่ะที่รัก
Jallal : ใครว่ะ?
Cupcake : หนูเอง จำไม่ได้เหรอน้อยใจจัง
Jallal : มีอะไร พี่ยุ่งอยู่
Cupcake : คิดถึงจัง เดี๋ยวไปหานะ
Jallal : มาหาป๊าเธอดิ! ก็บอกยุ่งอยู่
Cupcake : อุ้ย! เดี๋ยวบอกป๊านะว่าพี่จะมา
Jallal : เพ้อเจ้อแล้ว
เธอกวนประสาทเขาแค่นี้เพราะพี่เจราลไม่ตอบไลน์แล้ว เขาคงจะยุ่งมากจริงๆ แต่ยิ่งยากยิ่งท้าทายนะ เสียดายมีเวลาแค่อาทิตย์เดียวเองเลยต้องรีบปิดเกมให้เร็วไม่งั้นเงินหกหมื่นลอยออกจากกระเป๋าแน่นอน
“เอาไงดีว่ะเนี่ยเหลืออีกหกวันเองคัฟเค้ก!” เธอบ่นกับตัวเองพร้อมกับแต่งหน้าไปด้วย ตอนนี้เธอมีแค่ไลน์ถ้าเขาบล็อกก็จบเลยสิ เธอต้องการอะไรที่มากกว่านี้ไม่ว่าจะที่อยู่ ที่ทำงาน หรืออะไรที่สามารถตามหาได้
เธอเริ่มส่องไอจีพี่เจราลด้วยความสนใจมากกว่าเดิม แฟนคลับเยอะนะเนี่ยแถมมีแต่ผู้หญิง เขาเป็นรองประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ด้วยนั่นเลยทำให้รู้สึกว่างานนี้ยาก
นี่เธอเล่นผิดคนรึเปล่าเนี่ย
‘เจอกันที่สนามบอลเกรย์วูฟคับผม’ นั่นคือโพสต์ของเขา
“ทำไมรูปนี้น่ารักจัง!” เธอนั่งส่องไอจีแล้วก็กรี๊ดในใจไปหลายรอบแล้ว คนบ้าอะไรก็ไม่รู้หล่อตี๋อินเตอร์ถูกใจชะมัด
“แล้วเจอกันค่ะเจราล” รีบแต่งตัวไปหาอะไรกิน แล้วหาทางไปไม่เอารถไปเองเพราะพี่เจราลต้องมาส่งเธอคืนนี้
เธอรถแท็กซี่มาที่สนามฟุตบอลหญ้าเทียม แล้วเดินหาจนมาเจอเจราลกำลังเตะบอลอยู่ ทำไมหล่อขนาดนี้ แถมเซ็กซี่ด้วย ดูเสื้อกล้ามที่เปียกเหงื่อนั้นสิ เขางานดีเกินไปแล้วนะ
“กินน้ำไหมคะ?”
“เธออีกแล้ว! พี่ถามจริงนะคันมากเหรอ?”
“เปล่า” หู้ย…คนหล่อมากแต่ปากร้ายมากเหมือนกัน ถ้าไม่ติดที่พนันไว้ล่ะก็เธอไม่เสียเวลาหรอก
“เฮ้อ…” ยัยเด็กนี่ปากแข็งทั้งที่มาหาเขาที่นี่แท้ๆ
“ทายากันยุงให้หน่อยสิ ทาหลังไม่ถึง”
“อ่อยเหรอ?”
“พี่เป็นแฟนกับหนูนะ อาทิตย์เดียวแล้วค่อยเลิกนะ” เธออ้อนหนักขึ้นกว่าเดิม พี่เจราลก็รับเอายาทากันยุงไปแต่เจ็บหลังชะมัดเลย เจราลมือหยาบมากแถมทางยาแรงมากด้วย
“ไม่ ชัดนะครั้งนี้” ยัยเด็กนี่ต้องมีจุดประสงค์แอบแฝงมาแน่นอน เขารู้สึกว่าคัฟเค้กไม่ได้อยากคบเขาขนาดนั้น แต่มันมีเหตุผลให้ต้องขอคบทั้งที่น่าจะมองออกว่าเขามันเหี้ย
คัฟเค้กมองคนที่ทาหลังให้เสร็จแล้วดื่มน้ำที่เธอเอามาให้ เขาวิ่งไปเตะบอลต่อส่วนเธอก็หาที่นั่ง เขามีคนกรี๊ดมากพอสมควรแล้วนั่นทำให้รู้สึกรำคาญที่คู่แข่งมีเยอะเกินไป
เธอเดินออกจากสนามหลังจากที่รู้ผลแพ้ชนะแล้ว ตอนนี้มายืนงงในดงรถคันหรู แอมบอกว่าทั้งแก็งจอดรถที่นี่
“รถคันไหนเนี่ย!?”
“คันโน้น!”
“พี่เจราล!”
“อื้ม! พี่เองมีอะไรรึเปล่า ไปห้องพี่ไหม?”
“เออ...”
“ไปสิ ขึ้นรถเร็ว!”
“ค่ะ” ทำไมรอบนี้มันแปลกๆจังเลย เขาไม่ดุ ไม่ด่า ไม่ว่าแถมเปิดประตูรถให้นั่งไปด้วยนะ
“อืม พี่เจราลวันนั้นน่ะไปดูหมอมา...”
“มุกนี้มีคนเล่นแล้ว”
“คบกับฉันนะ ฉันชอบพี่จริงๆไม่อย่างนั้นฉันไม่ตามขนาดนี้หรอก” เพื่อเงินห้าหมื่นต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ เธอแค่ขอพ่อเพิ่มก็ได้แล้ว ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าลงทุนขนาดนี้ทำไม
“ไม่! พี่ไม่อยากคบแค่แป๊ปเดียวแล้วเลิก เข้าใจนะ”
“แต่ว่าฉัน…”
“แล้วเรื่องที่พนันกับเพื่อนไว้ พี่จ่ายให้ก็ได้นะ”
“พี่รู้!”
“อืม พี่จ่ายให้แต่ห้ามหายไปจากชีวิตพี่”
“งั้นเราเป็นแฟนกัน พี่ก็ไม่ต้องจ่ายนะ”
“แค่คุยๆกันก็พอ ไว้ยอมเป็นของพี่เมื่อไรตอนนั้นถึงเรียกว่าแฟน หรือเมียเลยก็ได้”
“งั้น…แค่คนคุยก็พอโน๊ะ!”
“อืม หาอะไรกินกันดีกว่าหิวจนจะกินคนได้อยู่แล้ว” เขาขับรถออกไปทันทีแล้วคิดว่าผู้หญิงข้างตัวก็น่าสนใจอยู่เหมือนกัน ถึงแม้ว่าจะขัดกับสเป็คบ้างก็ไม่เป็นอะไรหรอก อย่างน้อยชีวิตช่วงนี้ก็คงจะมีสีสันมากขึ้นถึงแม้ว่าที่ผ่านมาจะสนุกเต็มที่กับชีวิตยู่แล้วก็ตาม
ยัยเด็กนี่จะอยู่กับเขาได้นานแค่ไหนกันเชียว
เรามันคนประเภทคล้ายๆกันนี่
- Writer
