หน้าห้องนอนของเทวัญที่เป็นเรือนแยกต่างหากจากบ้านของเธอ เรือนหลังที่มีแม่ครัวและลูกชายพักอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน เมื่อตอนที่ประพลพ่อของกณิศายังมีชีวิตอยู่เทวัญนอนพักที่บ้านคนงานในไร่ที่เคยอยู่กับพ่อและแม่ของเขาเอง จนพ่อแม่เขาเสียชีวิตไปก็ยังพักอยู่ที่เดิม เพื่อง่ายแก่การช่วยดูแลสวนผลไม้และไร่องุ่นที่เพิ่งลงมือทำ แต่พอหลังจากประพลเสียชีวิตเขาจึงย้ายมาอยู่ที่เรือนนี้เพราะเป็นห่วงที่บ้านมีแต่ผู้หญิง แม้จะมีนายชาติลูกชายแม่ครัวที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่ลูกจ้างหรือนางสายบัวจะไว้ใจเท่าว่าที่ลูกเขยของตนเอง
กณิศาลังเลที่จะเคาะประตู เธอเหลียวซ้ายแลขวาเพราะไม่อยากให้ใครเห็นและได้ยินสิ่งที่กนกกรไหว้วานให้มาพูดกับเทวัญ เมื่อไม่เห็นนางละมุนซึ่งคาดว่าคงออกไปจ่ายตลาดสำหรับเตรียมอาหารมื้อค่ำ ส่วนนายชาตินั้นคงช่วยงานอยู่ในไร่ เธอจึงตัดสินใจเคาะประตู
บานประตูเปิดออกก่อนที่กณิศาจะสัมผัส ทั้งคนด้านในและเธ
