บทที่9
ร่างระหงของกณิศาดูทะมัดทะแมงยิ่งขึ้นเมื่อสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวเนื้อบางทอลายในตัว กับกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้มตกแต่งกระเป๋าหลังลวดลายเก๋ไก๋ ชายเสื้อสอดไว้ในกางเกงเรียบร้อย คาดด้วยเข็มขัดหนังสีน้ำตาลไหม้ หญิงสาวสำรวจหน้าตาตนเองอีกครั้งเมื่อแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เธอตัดสินใจว่าจะขออนุญาตแม่ออกไปในเมือง อย่างไรเสียเธอก็ทนเห็นรวงข้าวนอนกระสับกระส่ายเหงื่อท่วมตัวแล้วพาลโยเยไม่ได้ ถึงแม้เงินทองของเธอจะมีติดตัวอยู่ไม่มากนักแต่คงพอเจียดมาซื้อพัดลมให้ลูกได้ ส่วนค่านมผงค่าของใช้ของรวงข้าวในเดือนต่อไป ก็คงได้จากแม่ที่ให้ทำงานเล็กๆ น้อยๆ บ้าง เธอรู้ว่าแม่ไม่ใช่คนใจดำเพียงแต่ตอนนี้ยังไม่หายเคืองเธอเท่านั้นเอง
เมื่อสำรวจใบหน้าที่แต่งแต้มบางๆ พอให้ดูมีเลือดฝาด ปากทาด้วยลิปกลอสสีชมพูบางเรื่อๆ ให้ดูไม่แห้งผากแล้ว หญิงสาวหวีผมสีดำธรรมชาติที่งามเงาดูสลวยอีกครั้ง ก่อนคว้ากระเป๋าสะพายแล้วหิ้วพัดลมตัวเจ้าปัญห
