บทที่๘/๒

937 Words

บนพื้นหญ้าเขียวชอุ่มที่ทอดยาวเต็มพื้นที่ระหว่างบ้านสองหลัง หญิงสาวในชุดลำลองสบายๆ กางเกงขาสั้นลายพรางสีเขียวเทาเสื้อแขนกุดสีเดียวกัน สวมรองเท้าแตะคีบกำลังวุ่นวายอยู่กับการจับเจ้ากระต่ายตัวน้อยที่เผลอเปิดกรงทิ้งไว้ตอนเอาอาหารไปใส่ให้ เจ้าดอกรักกระต่ายหูตกจึงออกมาจากกรงแล้ววิ่งปรู๊ดออกมาทางประตูตอนที่เธอกำลังจะปิดพอดี เรียกได้ว่าเฉียดตายเพราะถูกประตูหนีบเอาเสียทีเดียว ก่อนจะแปลงร่างไม่ต่างจากนักสำรวจ วิ่งและกระโดดไปทั่วจนกณิศาตามจับไม่ทันเสียที “เหนื่อยแล้วนะ” กณิศาหยุดแล้วยืนเท้าสะเอวทำเสียงฮึ่มๆ ใส่เจ้าดอกรัก ดูหรือให้เธอไล่ตามมันก็วิ่งวนรอบตัวบ้าง วิ่งแอบตามโคนต้นไม้ ตามซอกระหว่างกระถาง พอเธอหยุดไล่มันก็กระโดดโหยงๆ มานั่งตรงหน้า พอเธอขยันเท้าจะเดินไปหามันก็วิ่งหนี สุดท้ายก็เหนื่อยจนหอบ ต้องยืนมองนิ่งอย่างเคืองๆ แต่เคืองไปถึงเจ้าของที่ทิ้งภาระไว้กับแม่เธอ เมื่อวานที่นางสายบัวมาก้มๆ เงยๆ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD