กณิศาเดินตามนางสายบัวกลับบ้านเงียบๆ พลางคิดเอาไว้ว่าจะตอบคำถามแม่ว่าไปทำอะไรที่บ้านของชยธรดึกดื่นหากแม่ถามขึ้นมา แต่ถึงอย่างไรเธอก็ต้องตอบไปตามความจริงว่าไปเพราะลืมปิดกรงลืมปิดประตูเนื่องจากรีบร้อนวิ่งกลับมาตอนได้ยินเสียงรวงข้าวร้องไห้จ้าเมื่อตอนเย็น ส่วนนางสายบัวจะเชื่อหรือไม่เชื่อนั้นอีกประการหนึ่ง ทว่าตั้งแต่ออกจากบ้านชยธรมายังไม่มีคำพูดออกจากปากนางสายบัวสักคำ จนกระทั่งเข้าพ้นประตูหลังมาแล้วนางจึงหันกลับมามอง เมื่อเห็นว่าเธอปิดประตูเรียบร้อยจึงเดินขึ้นบันไดต่อ แต่กณิศารู้สึกอึดอัดเสียเองหากไม่ได้พูดอะไรออกมาบ้าง
“แม่คะ” เธอรั้งแม่เอาไว้ด้วยการเรียก เมื่อเห็นนางสายบัวหยุดนิ่งที่ขั้นบันไดจึงพูดต่อ
“คือก้อยลืมปิดกรงลืมปิดบ้านเพราะตกใจเสียงร้องไห้ของรวงข้าวเมื่อตอนเย็น พอเข้านอนแล้วนึกขึ้นได้เลยไปดูไม่ทราบว่าคุณเคนเขากลับมาแล้ว” เธอคิดว่าอธิบายคร่าวๆ เท่านี้แม่คงเข้าใจและหายสงสัย แต่เหมื
