นายหัวตอบพลางคว้าเมนูอาหารขึ้นมาสั่ง แต่ละเมนูที่นายหัวสั่งล้วนแต่เป็นของชอบของมิญญา... นายหัวรู้ว่าสาวน้อยคนนี้ชอบอะไร... ไม่ชอบอะไร
“ร้านนี้บรรยากาศน่ารักดีค่ะนาย”
มิญญาทอดสายตามองดูสวนดอกไม้ที่โอบล้อมไปถึงบริเวณด้านหลังของร้านอาหาร
“ร้านนี้อาหารอร่อย ผู้คนก็ไม่พลุกพล่านจนเกินไป”
นายหัวเลือกนั่งที่โต๊ะเล็กๆ แยกตัวออกมาตรงมุมสวนด้านหลัง รายล้อมไปด้วยกุหลาบและต้นเบิร์ดออฟพาราไดส์ อวดสีสันงดงามอยู่ท่ามกลางแสงไฟสีเหลืองนวล
“หอมจังเลยค่ะ... กลิ่นอะไรคะ”
หญิงสาวเขย่งเท้าขึ้นสูดอากาศที่เจือเคล้าด้วยกลิ่นดอกไม้อ่อนๆ ละลิ่วลอยมาตามสายลม
“กลิ่นดอกจำปีจ้ะ”
เผ่าพงษ์กล่าวพลางเหลือบมองไปยังจำปีต้นใหญ่แผ่กิ่งก้านเป็นพุ่มกว้าง สูงเลยหลังคาร้าน อยู่ใกล้ๆ กับโต๊ะที่เขากับสาวน้อยกำลังนั่งอยู่ด้วยกัน
“อาหารมาแล้ว... ลงมือเลยละกัน... หิวมั้ย”
นายหัวถาม เมื่อเห็นเด็กเสริฟย
