เบเบ้กล่าว
“ขอบใจจ้ะ… บ้านหลังนี้ยินดีต้อนรับการมาเยือนของหนูทุกคนนะครับ คิดเสียว่าเป็นบ้านของตัวเองนะ ทำตัวตามสบาย”
นายหัวกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มกังวาน แววตาใจดี
“หิวกันหรือยังจ๊ะเด็กๆ... ไปทานข้าวกันนะ”
จากนั้นนายหัวก็ผายมือเชื้อเชิญไปยังซุ้มศาลาไม้ริมสวนดอกไม้ที่ป้านิ่มกำลังจัดเตรียมอาหารและของว่างเอาไว้รับรอง
“ทางนี้จ้ะ”
มิญญาก้าวช้าๆ นำหน้าเพื่อนๆ ตรงไปยังศาลาไม้ริมน้ำ อยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าว
“นายหัวหล่อมากอ่ะมิ้น”
เจนนี่กระซิบกับมิญญา ตอนเดินตามหลังนายหัว
“ถ้าเป็นฉันได้อยู่ร่วมบ้านกับนายหัวแบบนี้... ฉันรักตายเลย ว่าแต่แกเถอะ... แอบรักนายหัวบ้างหรือเปล่ายัยมิ้น?”
เจนนี่เริ่มสงสัยถึงความสัมพันธ์ของหญิงชายต่างวัยคู่นี้
“รักสิ... ก็นายหัวเป็นผู้ปกครองของฉัน”
มิญญาตอบ
“ไม่... ฉันหมายถึงรักแบบที่ผู้หญิงกับผู้ชายรักกัน”
เจนนี่กระซิบ มิญญาไม่ได้ตอบอะไร แต่ในหัวใจดวงน้อย
