เสี่ยวินิจที่นายก้องภพกล่าวถึง ก็คือเจ้าของสวนยางพาราหลายพันไร่ในภาคใต้ อีกทั้งยังเป็นเพื่อนสนิทของตนที่คนหากันมานาน
“เรื่องอะไรครับพ่อ”
เผ่าพงษ์ถาม หัวคิ้วเป็นแพหนาชิดเข้าหากันด้วยความสงสัย
“ก็เรื่องหนูปิ่นน่ะสิ”
หนู ‘ปิ่น’ ที่นายก้องภพเอ่ยถึง ก็คือ ‘ปิ่นอนงค์’ ซึ่งเป็นลูกสาวคนเดียวของเสี่ยวินิจ เศรษฐีเจ้าของสวนยางพาราหลายพันไร่
“ทำไมครับพ่อ”
เผ่าพงษ์สงสัยว่าเรื่องของลูกสาวเสี่ยวินิจ... มาเกี่ยวอะไรกับตน
“เสี่ยวินิจอยากได้แกเป็นลูกเขยน่ะสิ... พ่อว่าหนูปิ่นอนงค์ก็ทั้งสวยทั้งน่ารัก... แกไม่สนใจหรอกรึ?”
“ก็น่ารักดีนะครับ”
นายหัวตอบเสียงเรียบ
“พ่อถามตรงๆ... ตอนนี้แกยังไม่มีใครใช่ไหม?”
นายก้องภพถามตรงประเด็น หลังจากเล่าให้ฟังว่าเมื่อวานเสี่ยวินิจมาหาตนด้วยธุระอันใด
เผ่าพงษ์ถอนใจยาว แล้วเอ่ยออกมาว่า
“ใช่ครับ... ผมยังไม่มีใคร”
“งั้นก็ดี... ทุกวันนี้แกก็อายุใกล้สี่สิบเข้าไปทุกที...
