อย่ามาเล่นใหญ่กับข้าถ้าเจ้าไม่มีบิดาสามีเป็นฮ่องเต้!
หลังจากได้อยู่สงบพักผ่อนไปสองวันกับหนึ่งราตรี วันที่ห้าของชีวิตฮูหยินก็มีหลายสิ่งหลายอย่างให้เซียวหมิงเยว่นางต้องเร่งลุกขึ้นมาจัดการด้วยตนเอง เริ่มจากวัดสัดส่วนเพื่อตัดชุดสวมในการเข้าเฝ้าฮ่องเต้ซึ่งเหลือเวลาอีกเพียงสามวันเท่านั้น
“พี่เย่เหนียงสิ่งเหล่านี้คือ?...”
เซียวหมิงเยว่นางนั้นหาได้โง่เขลาเบาปัญญาจนดูไม่ออกว่าหีบใส่แพรพรรณนับได้ร่วมสามสิบตรงหน้าคือม้วนผ้าไหมร่วมร้อยพับ...ถูกต้อง...นอกจากเครื่องประดับแล้วที่จะทับนางตายรอบที่สองก็คือม้วนผ้าแพรพรรณสีสันลายตาเต็มจนล้นออกไปนอกเรือนอันผิงจนวางเรียงรายไปจนถึงหน้าจวนหลักอยู่แล้ว
“เป็นฝ่าบาทประทานมาให้แก่หย่งผิงกงจู่เพคะ”
"หย่งผิงกงจู่!...เพคะ?..."
เซียวหมิงเยว่เกิดมาเป็นชีวิตที่สองก็ไม่เคยคาดคิดว่าตนเองจะโชคดีวาสนาสูงได้เกี่ยวข้องกับเชื้อพระวงศ์วันนี้มาเจอคำราชาศัพท์ไม่พอยังถึง
