เธอเลือกเอง...2 Nc +++

601 Words
ศรุตพึงพอใจเป็นอย่างยิ่งที่หญิงสาวเลิกขัดขืน เขาจึงรุกต่อโดยใช้มือหนาสำรวจไล่เลียงลงไปเรื่อยๆ จนกระทั่งผ่านสะดือสวยก่อนที่เขาจะใช้นิ้ววนไต่รอบราวกับปูไต่จนพึงพอใจ จากนั้นมือหนาก็เคลื่อนเข้าที่ที่เนินสวาทที่ปกคลุมด้วยไรขนอ่อน แล้วศรุตจึงจัดการถอดแพนตี้ตัวจิ๋วให้ลงไปกองอยู่ที่ปลีขางาม เมื่อปราการด่านสุดท้ายถูกปลดออกไป เขาจึงใช้นิ้วเรียวยาวเข้าไปหยอกเย้ากับกลีบดอกไม้สีสด นิ้วเรียวบดบี้เข้าไปยังเม็ดติ่งเสียว ก่อนจะยีซ้ำเพื่อสร้างความวาบหวามให้กับกายสาว พิมพ์พลอยบิดเร่าไปมาด้วยความกระสัน ร่างของเธอสั่นสะท้านตามอารมณ์ปรารถนา น้ำหวานเริ่มซึมออกมาจากกลีบดอกไม้สีสด หญิงสาวได้แต่ปล่อยให้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี นำทางเธอไปในดินแดนที่เธอไม่เคยรู้จัก จากนั้นนิ้วเรียวยาวก็ถูกส่งเข้าไปสำรวจช่องทางรัก แล้วก็ต้องพบกับความคับแน่นที่ตอดรัดนิ้วเรียดยาวอยู่เต็มที่ นิ้วเรียวยาวยังพยายามสอดใส่เข้าไปเรื่อยๆ ทีละน้อย ในขณะที่เรียวปากหนาก็ดูดเม้มที่ยอดปทุมถันเพื่อสร้างความเสียวกระสัน ก่อนที่นิ้วเรียวยาวจะถูกดันเข้าไปจนสุด แล้วเขาจึงแช่นิ้วไว้เพื่อปรับสภาพช่องทางรักให้เตรียมรับความใหญ่โตของเขา เมื่อนิ้วสว่านคว้านควักเข้าไปยังจุดกระสันของหญิงสาว เสียงครางบางเบาจึงหลุดรอดมาจากเรียวปากบางของพิมพ์พลอย เธอรู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก ที่เผลอส่งเสียงน่าอายนี้ออกไป ศรุตยิ้มมุมปากเล็กน้อยกับอาการตอบรับจากหญิงสาว น้ำเหนียวใสเริ่มเยิ้มออกมาเรื่อยๆ ตามช่องทางรัก จนชายหนุ่มสังเกตได้ว่าหญิงสาวพร้อม เขาจึงจัดการถอดถอนนิ้วเรียวยาวออก แล้วส่งท่อนเอ็นใหญ่เข้าไปสำรวจช่องทางรักสีสด เมื่อปลายบานจ่ออยู่หน้าปากถ้ำ ศรุตใช้มันถูไล้ขึ้นลงเพื่อสร้างความคุ้นเคยกับกลีบดอกไม้สีสด ที่ตอนนี้บานฉ่ำแฉะไปด้วยน้ำรักแห่งกายสาว ปากหนาของเขายังครอบครองอยู่ที่ปทุมถันคู่งามสับเปลี่ยนเวียนวนเพื่อให้หญิงสาวเผลอไผลไปกับเซ็กส์ที่เขากำลังจะมอบให้ พิมพ์พลอยที่อ่อนประสบการณ์กว่า จึงตกเป็นทาสอารมณ์รักของชายหนุ่ม เมื่อเขาเห็นว่ากลีบดอกไม้สีสดพร้อมที่จะถูกเชยชมจากท่อนเอ็นใหญ่แล้ว ศรุตจึงส่งท่อนเอ็นใหญ่ดันเข้าไปในช่องทางรักสีสด เมื่อส่งท่อนเอ็นใหญ่เข้าไปได้เพียงเล็กน้อย พิมพ์พลอยก็ต้องเจ็บปวดราวกับถูกฉีกที่กลางกายสาว "เอาออกไปเถอะคุณ ฉันเจ็บ" พิมพ์พลอยหวีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด "ทนอีกนิดนะ เธอต้องผ่านมันไปให้ได้" ศรุตเอ่ยปลอบใจพิมพ์พลอยพร้อมกับลูบศีรษะเล็กเพื่อปลอบใจ ก่อนที่เขาจะพยายามดันท่อนเอ็นใหญ่เข้าไปเรื่อยๆ ช้าๆ แล้วสักพักความใหญ่โตจึงเข้าไปได้สุดลำ "เจ็บ...ฉันเจ็บ...ฉันไม่ไหวแล้วเอาออกไป" พิมพ์พลอยหวีดร้องด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง ศรุตได้แต่ลูบศีรษะปลอบใจเธอ แต่เขาก็ต้องพาเธอผ่านมันไปให้ได้ เขาจึงเริ่มขยับสะโพกสอบช้าๆ เพื่อให้ความเจ็บปวดของเธอเบาลง น้ำเหนียวใสจึงเริ่มไหลปนออกมากับเลือดแฉะอยู่หน้าช่องทางรัก
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD