ฉ่ำรักพี่เขย

ตอนที่ 5

ป่านท้วงขึ้นทำให้ปริมทำหน้าเหลอ หล่อนยิ้มกับพี่สาวและก้มหน้ากินอาหารเช้าต่อทั้งที่ในสมองเต็มไปด้วยเรื่องราว หล่อนกำลังลำดับภาพที่เห็นเมื่อคืน ยิ่งคิดก็ยิ่งเขินตัวเองที่ดันไปเห็นตอนพี่สาวกำลังสุขสมอยู่กับพี่เขย แต่น่าแปลกไหมล่ะที่ตอนนี้ในหัวของหล่อนมีแต่ภาพพี่เขย ไม่ยักมีภาพของพี่สาววาบเข้ามา เห็นเรือนร่างกำยำแข็งแกร่งของเพลิง และ...ความเป็นชายของเขาที่ผงาดลำแก่นความยาวใหญ่ให้เป็นที่ประจักษ์ หล่อนกำลังคิดนอกกรอบอย่างที่ไม่น่าจะคิดอะไรอย่างนี้ คิดว่า...ถ้าเพลิงเอาแท่งสวรรค์อวบหนาและน่าเสียวทั้งลำนั่นซุกเข้ามาในหว่างขาของหล่อนมันจะเปรมปรีดิ์ขนาดไหน

เมื่อทานอาหารเช้าเสร็จแล้วเพลิงจึงพาน้องเมียซ้อนท้ายรถจักรยานคันเก่าที่ใช้งานมานานหลายปีตรงไปยังบึงบัวซึ่งก็อยู่ห่างจากบ้านของเขาไม่ไกลมาก ขณะปริมนั่งซ้อนท้ายพี่ผัวหล่อนก็ถือโอกาสสอดแขนกอดเอวเพลิงไว้และเบียดหน้าอกเข้าไปชิดแผ่นหลังชายหนุ่ม มันทำให้เพลิงตื่นเต้นมากกว่าปกติเพราะปริมใช่เด็กตัวเล็กตัวจ้อยเสียเมื่อไหร่ หล่อนเป็นสาวแถมยังอวบอิ่มอูมเต่งตึงไปทั้งตัว ยิ่งหน้าอกยของหล่อนเสียดถูกับแผ่นหลังของเขาก็เหมือนยิ่งเป็นการไปเร้ากระตุ้นความรู้สึกของเขาที่มันกำลังปริ่ม ๆ อยู่ก่อนแล้วกับน้องเมีย ปริมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ทำเหมือนว่าหล่อนไม่ประสีประสาทั้งที่การกระทำแบบนั้นเปป็นการจุดความรุ่มร้อนให้เพลิงจนเขาเองถึงกับมือสั่นแต่กก็ยังควบคุมอารมณ์จนกระทั่งบึ่งรถไปถึงบึงบัวได้โดยสวัสดิภาพ เมื่อไปถึงปริมก็ยังไม่คลายแขนที่กอดรอบเอวของเขา หล่อนชะเง้อมองในบึงที่มีดอกบัวชูช่ออยู่เต็มไปหมดก่อนจะพูดขึ้นว่า

“พี่เพลิงรออยู่ตรงนี้ล่ะ เดี๋ยวปริมจะลงไปเก็บดอกบัวเอง”

“อ้าว! ทำไมล่ะ ให้พี่ช่วยเก็บก็ได้จะได้เสร็จไวๆ”

“เดี๋ยวพี่เพลิงก็เปียกหมดหรอก...อุ๊ย!...โทษที ปริมกอดพี่เพลิงนานไปหน่อย นี่นึกว่าพี่เพลิงพามาไม่ถึงนะเนี่ย”

หล่อนแสร้งว่า แกล้งนึกได้ทั้งที่หัวใจเต้นระส่ำเมื่อได้อยู่ใกล้ชิดพี่เขยแบบถึงเนื้อถึงตัว หญิงสาวคลายแขนออกแต่หน้าอกของหล่อนกลับยังเบียดแผ่นหลังพี่เขยอยู่ดี เพลิงร้อนวาบข้างหลัง มันเป็นอารมณ์กรุ่น ๆ ที่ยังไม่คึกเต็มที่แต่ก็ทำเอาร้อนเหมือนกัน

“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวพี่จะเอาเรือลงไป ปริมไม่ต้องลงไปในน้ำหรอกนะ นั่งเรือไปกับพี่แล้วเก็บดอกบัวมันจะดีกว่า”

“ก็ได้ๆ...นี่เกรงใจพี่เพลิงนะ ถ้ามาคนเดียวปริมคงจะลงเล่นน้ำให้ชุ่มฉ่ำไปแล้วล่ะ”

หล่อนพูดและผละห่างในขณะที่เพลิงรีบจ้ำเดินไปริมตลิ่ง เรือท้องแบนลำเดิมยังจอดนิ่งสนิทอยู่ที่นั่น เป็นเรือของชาวบ้านแถวนี้ที่มาจอดอยู่และทั้งสองก็ไม่ตะขิดตะขวงใจจะใช้มันเพราะดูเหมือนว่ามันกลายเป็นของสาธารณะที่มีคนนำมาจอดทิ้งไว้เผื่อว่าใครจะพายเรือเล่นในบึงอันแสนสงบแห่งนี้ ทั้งสองลงนั่งในเรือก่อนที่เพลิงจะค่อย ๆ พายเรือแหวกกอบัวไปเรื่อย ๆ ทั้งสองนั่งหันหน้าเข้าหากันในเรือท้องแบนขนาดกลางรับน้ำหนักคนสองคนได้พอดี วันนี้เขาก็แต่งตัวเหมือนเดิม สวมชุดสบาย ๆ ตามประสาคนทำงานในไร่ เป็นเสื้อเชิ้ตลายตารางและกางเกงยีนส์แบบหนุ่มชาวไร่ชาวสวน ส่วนปริมสวมเสื้อยืดรัดรูปและกางเกงขาสั้นอวดขาเนียนขาว ผมของหล่อนรวบตึงเป็นหางม้าไว้ข้างหลังอวดผิวหน้าสวยใสที่ไม่มีเครื่องสำอางตามประสาเด็กแก่นแก้ว แต่ที่มันไม่เด็กเหมือนหน้าตาของหล่อนก็คือทรวดทรงองเอวที่มันอวบอัดเกินกว่าสาวน้อยวัยใส หญิงสาวหันไปมองรอบ ๆ จนสายตาของหล่อนเลื่อนมาหยุดที่หน้าของพี่เขยสุดหล่อซึ่งตอนนั้นเพลิงเองก็ไม่ทันได้สังเกตว่าน้องเมียจ้องเขาตาเป้นมัน ปริมยังนึกถึงภาพเมื่อคืน นึกถึงตอนที่พี่เขยชักเจ้าดุ้นเนื้อยาวใหญ่ซอยยิก ๆ เข้าไปในช่องน้อยกลางหว่างขาของพี่สาว พอนึกถึงหล่อนก็เสียววูบวาบใต้ท้องน้อยและขนลุกอย่างไม่มีเหตุผล และที่จ้องหน้าเพลิงก็เพราะว่าหล่อนอดไม่ได้ที่จะมองหน้าหล่อ ๆ ของผัวพี่สาวแบบชัด ๆ เออเนอะ...นี่อยู่รวมชายคามาก็นับปีแล้วแต่หล่อนไม่ยักเคยเกิดความรู้สึกอย่างนี้มาก่อน มันเป็นความรู้สึกที่อยากมองและพึ่งเห็นว่าเพลิงมีเสน่ห์อย่างเหลือเกิน มันก็แค่ความคิด หล่อนไม่ได้ผิดหรอกนี่นะที่จะชื่นชมผัวพี่สาวในใจอย่างนี้ ก็แค่คิดเอง ไม่ได้มีอะไรเลยเถิด หรือว่า...ถ้ามันจะเกิดขึ้นจริงๆ ล่ะ

“ดอกนั้นก็สวยนะ...กอนั้นน่ะปริม”

เสียงของเพลิงที่ดังขึ้นเพราะเขาเหลือบไปเห็นดอกบัวแสนสวยชูช่อเป็นกอใหญ่ทำให้ปริมตั้งสติแทบไม่ทันแถมยังหลบสายตาของเพลิงเกือบไม่ทันอีกด้วย ชายหนุ่มเองเมื่อหันมาเห็นว่าน้องเมียนั่งจ้องเขาก็สะดุดตาแต่ก็ทำเหมือนไม่ได้คิดอะไรทั้งที่ในใจของเขาเริ่มเกิดความรู้สึกแปลก ๆ ขึ้นมาเช่นกัน ขระนั้นปริมรีบหลบสายตาคมวับของเขาและเอียงหน้าไปมองกอบัวเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ

“อืม...สวยจริงด้วย...พี่เพลิงพายเรือเข้าไปตรงนั้นสิจ๊ะ เข้าไปใกล้ ๆ เดี๋ยวปริมจะเอื้อมไปเก็บเอง พี่ป่านบอกว่าเอาหลาย ๆ ดอก กอนั้นกอเดียวก็เยอะนะ พี่เพลิงจะได้ไม่ต้องพายเรือออกไปไกลไงล่ะ”