บทที่ 16 ร่องรอยที่ตอกย้ำ
เคลลี่ขับรถด้วยความเร็วมุ่งตรงไปยังร้านอาหารที่เพื่อนของตะวันบอกเอาไว้ ถึงแม้จะเป็นช่วงกลางคืนแต่เป็นคืนวันศุกร์แถวนี้ล้วนเป็นแหล่งของนักท่องเที่ยวทำให้การจราจรค่อนข้างติดขัด ใช้เวลาอยู่ชั่วโมงกว่า ๆ ก็มาถึง
สภาพของแฟนตัวเองที่เขาเห็นคือฟุบหลับอยู่กับโต๊ะไปเรียบร้อย แถมยังมีลุกมาโวยวายเป็นบางครั้ง เคลลี่ถึงกับต้องยกมือขึ้นกุมขมับ สภาพแบบนี้จะพากลับบ้านได้ยังไง
“ทำไมตะวันถึงเมาขนาดนี้ล่ะ คนอื่นก็เห็นปกติดี”
เขาถามออกไปด้วยความสงสัยอยู่ไม่น้อย ร้านนี้ไม่ใช่ผับหรือบาร์ เป็นแค่ร้านอาหารธรรมดา แถมเท่าที่ดูบนโต๊ะก็ไม่ได้มีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มากมายขนาดนั้น เพื่อนของตะวันมองหน้ากันไปมาอย่างที่ไม่มีใครกล้าตอบ ยิ่งทำให้เคลลี่สงสัยหนักขึ้นไปอีก
“กีตาร์ สโน บอกพี่มาว่าทำไมตะวันถึงเมาขนาดนี้ กินไปเท่าไหร่เนี่ย”
สายตาคมกริบจ้องมองเพื่อนสาวของตะวันอย่างคาดคั้นเอาคำตอบ ทั้
