บทที่ 10 ค่ายจิตอาสา
อาทิตย์ต่อมา
รถบัสจำนวนสองคันจอดอยู่หน้าคณะนิเทศศาสตร์ เพื่อรอนักศึกษากว่า 40 คนจัดการขนของขึ้นรถให้เรียบร้อย จากนั้นทางหัวหน้าจัดค่ายจิตอาสาก็เรียกรายชื่อทุกคนเพื่อเช็คจำนวนอีกครั้งแล้วถึงปล่อยให้เลือกที่นั่งกันตามใจชอบ
“ไปนั่งเบาะนู้น”
เสียงเคลลี่พูดขึ้นเมื่อมาหยุดยืนอยู่ข้าง ๆ ตะวันที่นั่งอยู่เบาะตรงกลางกับเพื่อน ๆ
“แล้วทำไมหนูต้องไปด้วยล่ะ พี่ก็นั่งไปสิ หนูอยากนั่งกับเพื่อน”
“ก็เป็นแฟนกันแล้ว ถ้าอยากจะพัฒนาความสัมพันธ์เราก็ต้องอยู่ใกล้ชิดกันตลอดสิ”
เคลลี่ก้มลงมาพูดเบา ๆ ที่ข้างหูของคนตัวเล็กที่นั่งอยู่
“เป็นแฟนนะคะ ไม่ได้เป็นฝาแฝดที่ตัวจะต้องติดกัน”
ตะวันกระซิบตอบกลับไป เพราะไม่ยังไม่อยากให้ใครรู้
“ไม่รู้แหละ ลุกขึ้น แล้วก็ไปนั่งเบาะนู้นกับพี่”
คราวนี้เคลลี่หยัดตัวยืนตรงพูดเสียงดังฟังชัดเชิงคำสั่ง เพียงแต่เด็กดื้อตรงหน้าก็ไม่ได้รู้สึกกลัวสักนิด
“ไม่ไป
