ทั้งสองหอบหายใจอย่างอ่อนล้า เนื้อตัวเหนียวเหนอะหนะไปด้วยเหงื่อไคลแห่งความคลั่งไคล้ ทว่าคนตัวโตกลับยังไม่รู้สึกอิ่มเลยสักนิด คงเพราะอดกลั้นและไม่ได้ปลดปล่อยมานาน เพียงแค่เห็นร่างขาวนวลอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขน ก็ทำให้มันตื่นตัวชูชันขึ้นอีกครั้ง
“อุ๊ย! พี่ไฟ... จะทำอะไรคะ” ฟ้าใสถามด้วยน้ำเสียงอ่อนเพลีย ร่างเล็กสะดุ้ง หลังจากสัมผัสได้ถึงความขนัดแน่นที่กำลังเสียดสีกับกลีบเนื้อชุ่มฉ่ำของตน นี่เขายังไม่พออีกเหรอ จะตีสองแล้วนะ...
“อืม... ยังเลย” อัคนีตอบกลับพร้อมกับจุมพิตไปตามต้นคอขาว เมื่อเห็นว่าเสื้อของฟ้าใสเปียกไปหมดแล้ว จึงเลิกขึ้นเพื่อจะถอดมันออก
แต่ฟ้าใสที่รู้ตัวเร็วกลับดึงเอาไว้ทันที
ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย
“ถ้าไม่ถอด เดี๋ยวจะป่วยเอานะ”
ฟ้าใสส่ายหน้า ตอบเสียงอู้อี้
“ไม่เอาค่ะ หลังฟ้ามีแผลเป็น มันน่าเกลียด”
แต่อัคนีกลับโอบกอดหญิงสาวแน่นขึ้นกว่าเดิม
“ฉันไม่สนใจ ไม่ว่ามันจะเป็
