ฟ้าใสพยักหน้าขณะซบอกของอัคนีอย่างสบายใจ รู้สึกดีเหลือเกินที่เขาไม่คิดฝืนใจเธอ แต่ก็รู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยที่ทำให้เขาต้องทรมานร่างกายตัวเอง
“ฟ้าขอโทษนะคะ” เสียงหวานตอบกลับ เธอรู้สึกเหมือนคนเห็นแก่ตัวที่ไปถึงฝั่งฝันอยู่คนเดียว แต่ปล่อยเขาเอาไว้กลางทาง
อัคนีเลิกคิ้วเล็กน้อยอย่างประหลาดใจเมื่อได้ยินคำขอโทษจากหญิงสาว ทั้งที่เธอไม่ได้ทำอะไรผิด มีแต่เขาต่างหากที่เร่งเร้าอยากจะทำกับเธอ จนเกือบจะขืนใจ
“อย่าโทษตัวเอง ไม่ใช่ความผิดของเธอสักหน่อย ทั้งที่เธอชวนมาแค่ดูภาพถ่ายตอนเด็กเท่านั้น แต่ฉันก็ยัง... เกือบจะทำเรื่องเลวร้ายกับเธอ” เมื่อคิดถึงความกระหายอันไร้ศีลธรรมเมื่อครู่ ก็ต้องถอนหายใจออกมา “ฉันจะไม่ทำจนกว่าเธอจะยินยอม เพราะงั้นอย่าร้องไห้เลย ฉันปวดใจนะ”
ฟ้าใสช้อนใบหน้ามองอย่างรู้สึกผิด แต่ก็ดีใจที่อัคนีไม่ใช้กำลังข่มเหงรังแกเธอ ทั้งที่หากเขาจะทำ เขาก็ทำได้
“ขอบคุณนะคะที่ยังฟังกันอยู่”
อัคนีเ
