อัคนีเห็นฟ้าใสเงียบไปจึงคิดว่าเธอคงกำลังเกรงใจเขาอยู่ จึงพยายามหาเรื่องคุย เพื่อลดช่องว่างของความอึดอัดนั้นลง
“แล้วเธอล่ะ มาอยู่ในบ้านหลังนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”
ฟ้าใสได้ยินคำถามก็ถึงกับประหลาดใจ เพราะเขาถามราวกับได้ลืมตัวตนของเธอไปแล้วจริงๆ ทั้งที่เคยเล่นเคยนอนด้วยกันถึงห้าปี! ทั้งที่เหมือนจะจำปลายฝันได้ แต่กลับจำเธอไม่ได้เนี่ยนะ!
“ฟ้าอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เด็กค่ะ”
ซึ่งเด็กในความหมายเธอ คือเด็กทารก ในห้องของเธอยังมีอัลบั้มรูปถ่ายที่อดิราชและพรพรรณ ผู้แม่แท้ๆ ของอัคนีถ่ายเก็บเอาไว้อยู่เลย แม้ว่าเธอจะได้ใช้นามสกุลของญาติฝ่ายแม่ของอัคนี แต่ก็ถูกเลี้ยงดูร่วมกับเขาราวกับพี่น้อง แต่เขากลับจำไม่ได้... อย่างกับคนความจำเสื่อม
แต่เขาก็จำคนรอบข้างได้ทุกคนเลยไม่ใช่เหรอ ยกเว้นแค่เธอ...
ฟ้าใสใจหวิวเมื่อคิดว่าเธอคงไม่ใช่คนสำคัญในชีวิตของเขา เขาถึงได้ลืมเธอเสียสนิทขนาดนั้น
“แล้วพ่อฉันรับอุปถัมภ์เธอเหรอ”
