#วันจันทร์สีชมพู 14
“ว่าแต่น้องชื่ออะไรนะ” คุณหมอที่นั่งถัดไปถามบ้างทั้งยังมองฉันด้วยรอยยิ้มใจดี
“ชื่อมันเดย์ค่ะ”
“ชื่อน่ารักจัง แบบนี้สินะถึงได้จัดการคุณหมอพิงก์ผู้ไม่มองหญิงของเราจนอยู่หมัด” เพื่อนคุณหมอเอ่ยแซวพร้อมกับรอยยิ้ม ฉันเองก็ไม่ได้พูดอะไรมาก กลายเป็นคุณหมอที่แสดงความเขินอายออกมาอย่างชัดเจนที่ถูกเพื่อนแซวเรื่องฉัน
“ก็มองมานานนี่ครับ”
“อ้าว ถ้ามองน้องมันเดย์มานาน แล้วอิงล่ะ ทำไมมีคนบอกว่าคบกันล่ะ ว่าไงอิงทำไมถึงบอกว่าคบกับหมอพิงก์ล่ะ...” ทุกคนหันไปสนใจหมออิงกันหมดทุกคน ยกเว้นแต่คุณหมอพลที่เลื่อนแก้วน้ำมาให้ฉันและคุณหมอพิงก์หน้ามึนที่ตักอาหารมาป้อนเอาใจ
“มึงก็แกล้งน้องนะ”
“น้องน่าแกล้ง”
“ตั้งแต่เรียนจนจบ จบมาทำงานหลายปีมึงก็ได้แค่มอง พอมีโอกาสก็แกล้งน้อง กูนี่งงมาก”
“เอาน่า น้องขู่เหมือนแมวขนาดนี้ น่ารักจนอดใจไม่แกล้งไม่ได้ว่ะ”
“น้องงอนจริงกูจะขำให้ดู” หมอพลว่า
“นี่ก็
