#วันจันทร์สีชมพู 11
ช่วงเวลาที่ฉันไม่ชอบที่สุดคือวันที่มีประชุมเช้า หลายสัปดาห์ก่อนหลานมาค้างด้วยเพราะพี่สะใภ้ไม่สบาย หลังจากนั้นมาจนถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่ได้เจอหลานเลย คิดถึงหลานมาก
มีเพียงพี่ชายที่ถ่ายรูปหลานส่งมาให้ดูบ้าง ส่วนร้านกาแฟฉันก็ไม่ค่อยได้ไปเพราะงานที่บริษัทเยอะมากเลิกงานก็ดึก แต่คนที่ยังเจอทุกวันคือคุณหมอที่อยู่ห้องข้าง ๆ ถ้าวันไหนเขาโทรมาแล้วฉันบอกว่ายังไม่กลับ เขาจะรอที่หน้าคอนโด วันไหนเลิกดึกมาก ๆ เขาจะมาขับรถให้
ฉันเกรงใจเขามากจริง ๆ แต่เขาเองก็บอกว่าเป็นห่วงเลยอาสามารับ วันไหนยุ่งทั้งสองคนคุณหมอทำเพียงแค่โทรมาบอกว่าวันนี้ยุ่ง คนไข้เยอะไม่ได้มาหา แต่ก็ยังมีส่งข้อความมาบ้าง แปลกดี หัวใจฉันเองก็แปลกไม่ น้อย มันชอบเต้นตึกตักเวลาได้คุยกับคุณหมอ
“คุณจันทร์คะ เย็นนี้มีนัดกินข้าวกับลูกค้านะคะ”
“ค่ะ ส่งรายละเอียดให้ในไลน์ด้วยนะคะ”
“รับทราบค่ะ แล้วมื้อเที่ยงคุณจันทร์รับอะไรดี
