คุณเลขาที่รัก

"เก้าโมงตรงขอกาแฟให้คุณพิธานด้วยนะจ๊ะ" "ได้เลยค่ะคุณเกรซ" "คุณเกรซเนี่ยสวยจังเลยนะเธอ ทั้งสวยทั้งเก่ง ฉันละอยากให้คุณเกรซเป็นแฟนกับคุณพิธาน" "แกก็พูดอะไรอย่างนั้น ฉันว่าถ้าคุณๆเขาชอบกันคงเป็นแฟนกันไปแล้วแหละ" "ไปๆทำงานดีกว่า เดี๋ยวจะเลยเวลาเอากาแฟไปให้คุณพิธานท่าน" "โอเค" สิ้นเสียงพนักงานทำความสะอาดเม้ามอยกันบริเวณนั้นก็เงียบเสียงลงทันที ที่นี่บริษัทนำเข้ารถยนต์หรูหลากหลายยี่ห้อ ซึ่งเป็นที่สนใจในกลุ่มของลูกค้าระดับสูงเพราะเนื่องจากราคาของรถแต่ละคันนั้น คนธรรมดาสามัญคงจะเอือมไม่ถึง คันหนึ่งไม่ต่ำกว่าสิบล้านบาท มันเป็นราคาที่สูงมากจริงๆ   "ก๊อกๆ กาแฟมาเสริฟ์แล้วค่าคุณพิธาน" "ขอบคุณครับ เกรซละครับ" "คุณเกรซกำลังคุยกับกลุ่มลูกค้าที่โชว์รูมด้านล่างค่ะ" "ครับ ป้าไปเถอะ" "ก๊อกๆ ขออนุญาตค่ะ" "เข้ามาเลยครับ คุยงานเรียบร้อยแล้วหรอครับ" "เรียบร้อยแล้วค่ะ ดีลงานเรียนร้อยสั่งจองและโอนเงินมัดจำแล้วค่ะ" "เก่งมากครับ" "อย่างนี้ต้องจัดโบนัทพิเศษให้เกรซเลยนะคะ" "ได้เลยครับ ผมให้คุณ 10% เลย" "ว้าว จริงหรอคะ คุณนี่ใจดีจริงๆค่ะ กลางวันนี้จะรับอะไรดีคะ จะได้บอกป้าดาเขาให้" "ไปทานข้างนอกดีกว่าครับ ผมอยากทานแบบร้อนๆ" "ก๋วยเตี๋ยวไหมคะ เกรซมีร้านประจำอยู่" "ได้หมดครับ ซัก 11.50 เตรียมไปนะครับ" "ได้เลยค่ะบอส" หญิงสาวส่งยิ้มหวานให้กับชายหนุ่ม เขารู้สึกเอ็นดูเธอเสียจริง เธอเหมือนเป็นเพื่อนกับเขา อยู่ด้วยแล้วสบายใจ "ก๊อกๆ ไปเวลาแล้วค่ะบอส ไปทานก๋วยเตี๋ยวกันค่ะ เกรซโทรสั่งที่ร้านแล้ว ไปถึงจะได้ทานเลย" "ครับ ขอบคุณครับ" "นี่คะ ก๋วยเตี๋ยวต้มยำ รสชาติอร่อยไม่เผ็ดแน่นอนค่ะ" "ขอบคุณครับ เกรซนี่รู้ใจผมตลอดเลย" "ก็แหม่ เกรซทำงานที่นี่มาตั้ง 5 ปีแล้วนี่คะ อะไรอยู่ตรงไหนเกรซรู้หมดแหละค่ะ" "อร่อยจริงๆด้วยครับ" "ดีใจที่บอสชอบค่ะ วันหลังจะได้มาทานอีก" "ได้เลยครับ" "ติ๊ดๆๆ" "ว่าไงคะบอส" "ผมปวดหัวมากๆเลยครับ คุณช่วยมาหาผมหน่อยได้ไหม" "ได้เลยค่ะ ตอนนี้บอสอยู่ไหนคะ" "ผมอยู่ที่บ้านครับ เดี๋ยวผมส่งโลเคชั่นให้นะครับ กลัวเกรซจะหลง" "ค่ะๆ" "ทำไมลงมาเองละคะ ไม่มีใครอยู่บ้านเลยหรอคะ" "พอดีป้าแม่บ้าาเขาขอลากลับบ้านครับ ผมเลยอยู่คนเดียว เชิญเข้ามาก่อนดีกว่าครับ" "ค่ะ ไหนคะ ตู้ยาอยู่ไหน" "อยู่ข้างๆห้องครัวครับ" "งั้นบอสนั่งรอตรงนี้ก่อนนะคะ" หญิงสาวจัดแจงให้ชายหนุ่มทานยาให้เรียบร้อย แล้วประคองเขาขึ้นมาพักยังห้องนอน เธอจัดแจงห่มผ้าให้เขาเรียบร้อย แต่ดูเหมือนว่าอาการของชายหนุ่มไม่ได้ดีขึ้นเลย เธอจึงถือวิสาสะเช็ดตัวให้ชายหนุ่มเสียเลย ดูเอาเถอะตัวตั้งใหญ่ตั้งโต พอไข้เล่นงานก็กลับกลายเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งเลย เมื่อเธอเช็ดตัวเขาเรียบร้อย เธอก็ลงมาทำข้าวต้มร้อนๆให้เขาทาน เธอกะว่าพอเขาตื่นก็จะได้ทานทันที เวลาผ่านไปสองชั่วโมงแล้ว พิษไข้ที่เล่นงานชายหนุ่มค่อยๆเบาลง เธอจึงจัดแจงข้าวต้มร้อนๆมาให้เขาทาน "ทานข้าวต้มดีกว่าค่ะ ร้อนๆเลย" "ขอบคุณครับ เกรซไปซื้อมาหรอ" "ไม่กล้าทิ้งคนป่วยไว้คนเดียวหรอกนะคะ เกรซทำเองค่ะ แต่ไม่รู้จะถูกปากบอสหรือป่าว" "ถูกปากไม่ถูกปากผมไม่ว่าหรอกครับ ต้องขอบคุณมากกว่าที่ยังอยู่ดูแลผม" "อย่างดีต้องโบนัทค่ะ" "ได้เลยครับ ฮ่าๆ ดูท่าคุณคงเก็บเงินได้เยอะเลยนะครับ" "ตัวคนเดียวก็อย่างนี้ละคะ คิดซะว่าเก็บไว้ใช้ตอนแก่" "โถว่ นี่คุณไม่คิดจะแต่งงานมีลูกเลยหรอครับ" "ไม่หรอกค่ะ ผู้ชายสมัยนี้ไว้ใจไม่ได้" "ว่าไปนั่นครับ ผู้ชายไม่ใช่ว่าไม่ดีทุกคนนี่ครับ" "เอาเป็นว่าส่วนใหญ่ละกันค่ะ คุณทานเถอะค่ะ เดี๋ยวข้าวต้มจะไม่ร้อน" "ครับ อร่อยมากครับ" "ถ้าอาการคุณดีขึ้นแล้วเกรซขอตัวก่อนนะคะ ต้องกลับไปเลี้ยงลูก" "ลูก?" "ฮ่าๆ ไม่ต้องตกใจไปค่ะ หมาน้อยชิวาวาค่ะ เกรซเริ่มเลี้ยงตั้งแต่เข้ามาทำงานในบริษัทของบอส" "อ่อ แล้วไป" "หายป่วยแล้วกลับมาแข็งแรงเร็วๆนะคะ กลับก่อนแล้วค่ะ" "ครับ ขับรถดีๆนะครับ ขอโทษที่ต้องรบกวน" "ไม่เป็นไรค่ะ บ๊ายบายค่ะ" ชายหนุ่มยืนส่งจนหญิงสาวขับรถลับตาไป เขาจึงปิดประตูบ้านแล้วขึ้นไปพักผ่อนบนห้องนอน เพื่อฟื้นฟูสภาพร่างกายให้กลับมาปกติโดยเร็ว "จดหมายของคุณเกรซค่ะ" "ขอบคุณมากนะจ๊ะ" หญิงสาวรับจดหมายมาจากป้าดา พอเปิดออกก็ต้องสงสัยเพราะด้านในใส่การ์ดกลิ่นหอมเอาไว้ ที่การ์ดระบุชื่อนามสกุลอย่างชัดเจน ระหว่างเจ้าบ่าวนายคิมหันต์ เมธานนท์ และเจ้าสาวนางสาวลลิตา เอนกนันต์ เจ้าบ่าวผู้ซึ่งเคยเป็นแฟนเก่า และเจ้าสาวผู้ที่อดีตเคยเป็นเพื่อนรักของเธอ หากจะย้อนเวลากลับไปในอดีต เรื่องราวเลวร้ายแบบนี้มันไม่น่าจดจำสักเท่าไร แต่ทำอย่างไรเธอก็ลืมไม่ลง ชายหนุ่มผู้ซึ่งต่อหน้าเป็นสุภาพบุรษแสนดีใครจะคิดว่าเขากล้าหักหลังเธอ แต่ที่เจ็บช้ำไปกว่านั้นเพราะผู้หญิงที่ทำให้เขานอกใจกลายเป็นเพื่อนรักของตนเสียนี่ นี่มันเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดชัดๆเลย เธอจับได้ตอนที่ตั้งสองคุยกันมาสามเดือนแล้ว เธอรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นจึงขอบอกเลิกกับชายหนุ่ม เขาเองก็มางอนง้อขอคืนดี เธอใครจะสนคนที่กล้าทำร้ายจิตใจเราได้ลงคอกันละ เธอให้เวลากับตัวเองเสียใจแค่เพียงสองวัน อยากร้องไห้ก็ร้องเลยเพราะหลังจากนี้เธอจะไม่มีน้ำตาให้กับชายหญิงเลวๆทั้งสองคนนี้แน่นอน "นึกอะไรอยู่ครับ ผมเรียกตั้งนานถึงไม่ได้ยิน" "อะ เอ่อ คือ..." "แล้วนั่นอะไรครับ การ์ดเชิญอะไรรึเปล่าครับ" "รู้ดีจังเลยนะคะ" "ก็ผมได้การ์ดเชิญแบบนี้บ่อยนี่ครับ" "อ่ออ ชั่งมันเถอะค่ะ ก็แค่การ์ดเชิญจากแฟนเก่า" "โอ้โห้ นี่เขายังส่งให้คุณอีกหรอเนี่ย" "คนมันบ้าไงคะ ไม่อยากจะไปหรอก ชิ" "ถ้าอยากไปก็บอกผมได้นะครับ ผมไปเป็นเพื่อนคุณได้ครับ" "ขอบคุณค่ะ แต่ยังไม่ขอรบกวนดีกว่า ไปทานข้าวกันเถอะค่ะ เกรซทำให้บอสเสียเวลาเลย" "ไม่เป็นไรหรอกครับ มีปัญหาอะไรก็ระบายที่ผมบ้างก็ได้นะครับ" "ขอบคุณนะคะ" "ครับ"   หญิงสาวหยิบการ์ดเชิญขึ้นมาพิจารณาอีกครั้ง เธอจะไปร่วมงานดีไหมนะ เธออยากจะเห็นเหมือนกันว่าสองคนนั้นมีความสุขดีแค่ไหนถึงยังกล้าส่งการ์ดมาให้เธอ หรือเธอจะต้องขอรบกวนบอสสักหน่อย แต่อีกใจก็เกรงใจบอสจริงๆ เอาตรงๆเธอไม่เสียใจกับเรื่องนี้แล้ว เธอคิดซะว่ามันเป็นแค่ประสบการณ์ของชีวิต สุดท้ายเธอจึงตัดสินใจที่จะไปร่วมงานแต่งงานที่จะจัดขึ้นในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า "ก๊อกๆ ขออนุญาตค่ะบอส" "เชิญครับ มีธุระอะไรหรือป่าวครับหน้าเครียดเชียว" "อะ เอ่อ คือว่า เกรซอยากจะให้บอสช่วยไปงานแต่งเป็นเพื่อนหน่อยค่ะ" "งานแฟนเก่าเกรซน่ะหรอ คุณทำใจได้แล้ว?" "เกรซทำใจได้ตั้งแต่เลิกกันได้สองวันแล้วค่ะ ไม่รู้จะเสียใจไปทำไม ทำร้ายตัวเองป่าว" "ถ้าเป็นอย่างนั้นผมตกลงครับ ผมไม่อยากให้คุณไปคิดแก้แค้นอะไร" "พ่อพระจังเลยนะคะ" "ผมพูดจริงๆนะครับ ผมหวังดี" "ขอบคุณในความหวังดีนะคะ งานจะจัดในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้าค่ะ รบกวนบอสด้วยนะคะ" "ได้เลยครับ" "งั้นเกรซขอกลับไปทำงานก่อนค่ะ" "ขอบคุณที่ขยันทำงานเหลือเกินครับ" "จะถือซะว่าเป็นคำชมนะคะ"   และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่เธอจะกลับไปดูสิว่าสองคนนั้นจะมีความสุขมากขนาดไหน "เกรซสวยจังนะครับวันนี้" "ขอบคุณที่ชมค่ะ เราต้องสวยให้ผู้ชายมันเสียดายสักหน่อย" "อ้าว ก็ไหนคุณว่าไม่ได้คิดอะไรไงครับ" "ก็แหม่ มันก็นิดนึงนะคะ ขอนิดนึงนะคะ" "ผู้หญิงนี่ปากไม่ตรงกับใจจริงๆเลยครับ" "อ้าว เกรซโดนคุณว่าซะงั้น เอาอย่างนี้ดีกว่าค่ะ คือเกรซเนี่ย แค่อยากจะมาเห็นกับตาเท่านั้นเอง แต่ไม่ได้รู้สึกเสียดายหรืออยากจะกลับไปคบกับผู้ชายแบบนั้นหรอกนะคะ" "จริงกรอครับ" "จริงสิคะ เราเข้างานกันเถอะค่ะ วันนี้เกรซว่าคุณหล่อที่สุดเลย หล่อกว่าเจ้าบ่าวอีกค่ะ" "ฮ่าๆคุณก็เวอร์ไปแล้วครับ" "อันนี้พูดจริง ปากตรงกับใจแน่นอนค่ะ" "เชื่อก็ได้ครับ ผมหล่อที่สุด" "ฮ่าๆ หลงตัวเองเหมือนกันนะคะเนี่ยบอส" "อ้าว ก็ไหนบอกว่าหล่อสุด" "เอาละค่ะๆ ถ้าเรายังคงเถียงกันไปมาคงไม่ได้เข้างานแน่นอน" ชายหนุ่มอาสาเป็นหลักให้หญิงสาวได้ควงแขน ทั้งคู่ดูหล่อเหลาและสวยงามแย่งซีนคนอื่นเป็นไหนๆ ดูเหมาะสมกันที่สุด ทุกคนในงานที่ไม่รู้จักทั้งสองต่างๆชื่มชมเธอและเขาจนเธอคิดว่าเธอและเขาเป็นจุดเด่นที่สุด "นั่นใครอ่ะแก ผู้ชายก็หล่อผู้หญิงก็สวย" "ฉันก็ไม่รู้แก แต่เขาเหมาะสมกันมากเลย" เสียงซุบซิบดังขึ้นจนเจ้าตัวยังรับรู้ ทำให้เจ้าบ่าวและเจ้าสาวตัวจริงของงานเริ่มสงสัยว่าที่คนเขาพูดกันหมายถึงใคร ไม่นานคำตอบนั้นก็ได้ถูกเฉลย ภาพตรงหน้าคือชายหญิงที่ดูสวยหล่อราวกับหลุดมาจากเทพนิยาย ลลิตาเริ่มอารมณ์ไม่อยู่สุข เธอตกใจเป็นอย่างมากที่ผู้หญิงที่ใครเขาพูดถึงคือเกรซ อดีตเพื่อนรักของตนนี่เอง ยัยเกรซมางานของเธอได้ยังไงกัน  "นี่พี่คิมเชิญยัยเกรซมาด้วยหรอคะ" "ครับ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี่ครับ มันเป็นเรื่องน่ายินดี" แต่เจ้าสาวกลับหน้าหงิกไม่สบอารมณ์ ก็จะสบอารมณ์ได้อย่างไงละ ก็ตั้งแต่แย่งพี่คิมมาจากยัยเกรซ เธอเองก็ต้องระแวงว่าเขาจะนอกใจตนบ้างเหมือนกัน ทำให้จริงๆแล้วทุกวันนี้ใช้ชีวิตอย่างวิตกกังวลเสียมากกว่า หรือนี่จะเป็นเวรกรรมที่ทำไม่ดีกับเพื่อนไว้ แต่เรื่องแบบนี้มันตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอก ถ้าจะผิด คิมหันต์ก็คงจะผิดไม่น้อยไปกว่าเธอหรอก ลลิตาคิดในใจ "ยัยเกรซมาไม่ใช่เรื่องน่ายินดีหรอกค่ะ" "ทำไมละครับ" "ยังจะกล้าถามอีกนะคะ พี่จำอดีตระหว่างพวกเราไม่ได้หรอ เกิดวันนี้ยัยเกรซมาพังงานจะทำยังไงคะ" "เอาเป็นว่าพี่ขอโทษละกันที่ไม่คิดให้รอบครอบ แต่พี่ว่าเกรซคงจะไม่สนพี่แล้วละ" "ทำไมคะ" "ก็ดูจากคนที่เกรซควงมาสิ เกรซกำลังมาทางนี้แล้วยิ้มหน่อยครับ" "ฮึ"   "ไม่คิดว่าวันนี้เกรซจะมาร่วมงานนะครับ" "กล้าเชิญก็กล้ามาค่ะ" "เอ่อ แล้วนี่..." "อ่อ นี่..." "ผมพิธาน แฟนของเกรซครับ" ชายหนุ่มรีบชิงตอบก่อนที่หญิงสาวจะบอกสถานะจริงๆออกไป เล่นเอาเจ้าตัวถึงกับไปไม่เป็น "อะ เอ่อ แฟนค่ะ ชื่อคุณพิธาน" "ผมคิมหันต์ครับ เรียกว่าคิมก็ได้ครับ" "ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" "มีอะไรก็ปรึกษาพี่คิมได้เลยนะคะ พี่คิมเขาเก่งมาก ใครๆต่างก็ชื่นชม" "คงไม่ต้องรบกวนหรอกจ้ะ เพราะคุณพิธานเขาก็เก่งพอตัว ไม่อย่างนั้นคงไม่เป็นผู้บริหารบริษัทใหญ่โตอย่างคาร์ออฟไลฟ์ได้หรอก" "เธอว่าไงนะ" "ฟังไม่ผิดหรอกจ้ะ แฟนฉันเขาเป็นผู้บริหารบริษัทนำเข้ารถยนต์หรู เรียกง่ายๆก็เจ้าของนะจ้ะ" แววตาอิจฉาถูกส่งออกมาจากตาของลลิตา ลลิตารู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมาก ทำไมนะ ทำไมโชคชะตาถึงส่งแต่สิ่งดีๆมาให้แต่ยัยเกรซ เธอละอิจฉาจริงๆ "พวกเราขอตัวไปนั่งก่อนนะจ้ะ" "เชิญครับๆ งานนี้ผมคงต้องปรึกษาคุณพิธานแทนเสียแล้ว" "ได้เลยครับ เรื่องงานผมยินดี" "บอสคะ ทำไมไปบอกยัยลลิตาว่าเป็นแฟนเกรซละคะ" "หรือว่าคุณไม่ชอบที่บอกไปอย่างงั้นละ ผมไปแก้ข่าวได้นะ" ชายหนุ่มทำท่าจะลุกขึ้นยืน หญิงสาวจึงรีบรั้งมือของเขาเอาไว้ "แหม่ ใจเย็นๆสิคะบอส ไม่ใช่อย่างไงสักหน่อย เกรซก็แค่ตกใจค่ะ ก็ไม่เคยเห็นบอสมีแฟนนี่คะ เลยยิ่งตกใจไปใหญ่เลย ขอบคุณนะคะ" "ครับ เพื่อนต้องช่วยเพื่อนอยู่แล้ว" "ถ้าเป็นเพื่อนกันแล้ว วันนี้ขอปล่อยผีสักวันนะคะ" "เต็มที่เลยครับ เดี๋ยวผมไปส่งเกรซที่บ้านเอง ว่าแต่บ้านเกรซอยู่ตรงไหนครับ" "เดี๋ยวขากลับค่อยบอกก็ได้ค่ะ ยอกไปก็จะลืมเอา ตอนนี้หิวมากๆค่ะ เดี๋ยวเกรซไปตักอะไรมาให้ทานนะคะ" "ขอบคุณครับ" "มาแล้วค่ะ น่าทานทั้งนั้นเลย รับรองว่าบอสทานได้ทุกอย่างเลยค่ะ" "อร่อยดีนะครับ" "เห็นไหมคะว่าบอสต้องชอบ" "เกรซนี่รู้ใจผมจริงๆ" "ถ้าเกรซหายไปคุณคงหาใครมาแทนไม่ได้หรอกค่ะ" "ผมก็คิดว่าอย่างนั้นนะ หวังว่าคุณจะอยู่ทำงานกับผมยาวๆ" "แน่นอนสิคะ ยังเก็บเงินไม่ได้เท่าไรเลย" "งกจริงๆครับ" "แน่นอนสิคะ ฮ่าๆ" "หัวเราะมีความสุขดีจังนะ นี่มันงานแต่งของฉันเธอจะมามีความสุขกว่าฉันได้ยังไง" ลลิตาคิดในใจ ก็เป็นจังหวะเดียวกับพิธีกรเรียกเจ้าบ่าวเจ้าสาวให้ขึ้นเวที พิธีก่อนให้ทั้งคู่เล่าถึงความเป็นมาที่ทำให้เกิดความรักในครั้งนี้ ซึ่งตัวเจ้าสาวนั้นก็ได้โอกาสขยี้และซ้ำเติมโดยหวังว่าเกรซจะรู้สึกเสียใจ แต่ไหนไม่เป็นไปตามคาด หญิงสาวดูจะไม่สนใจกับสิ่งที่เธอพยายามส่งไป เพราะการพูดคุยกับบอสสุดหล่อนั้นน่าดึงดูดกว่าเป็นไหนๆ "คุณดื่มด้วยหรอครับ" "ก็นิดหน่อยค่ะ" "ผมก็ชอบครับ แต่ไม่ค่อยได้มีโอกาสเหมือนกัน" "ถือซะว่าปล่อยผีไงละคะวันนี้" "ผมต้องขับรถไปส่งคุณที่บ้านนี่ครับ ดื่มไม่ได้หรอก" "เห้อ สงสารบอสจัง เอาอย่างนี้ดีไหมคะ เราไปดื่มที่บ้านบอสดีกว่า ถ้าง่วงไม่ไหวแล้วก็นอนมันแถวโซฟาแหละค่ะ" "จะดีหรอครับ ที่บ้านคุณไม่ว่าหรอ" "ใครจะกล้าว่าละคะ" "หมายความว่าไงครับ" "เกรซอยู่ตัวคนเดียวค่ะ คุณพ่อคุณแม่ท่านเสียตั้งแต่เกรซเรียนจบได้สองปี เกรซเลยต้องอยู่คนเดียวตั้งแต่นั้นมา" "กลับกันเลยนะครับ บ้านผมแสนจะวุ่นวายเลยต้องหนีออกมาอยู่คนเดียว พี่ชายผมสองคนก็แต่งงานหมดแล้ว มันเลยอารมณ์เหมือนครอบครัวขยาย วุ่นวายมากครับ" "อยู่คนเดียวเหงาจะตายไปค่ะ คุณต้องหาแฟนได้แล้วนะคะ" "ถ้ามันหาได้ง่ายๆก็คงจะดีสิครับ" "สักวันก็คงเจอค่ะ ฉันคิดว่าอย่างนั้น" "ขอให้เป็นอย่างนั้นครับ มาดื่มฉลองให้กับความโสดของเราหน่อยดีกว่าครับ" "ได้เลยค่ะ" "ชนนนน" "ฮ่าๆ" งานเลี้ยงดำเนินมาถึงช่วงสุดท้าย เธอและชายหนุ่มจึงขอตัวกลับก่อน เวลานี้เป็นเวลาส่งตัวเข้าหอ เธอไม่อยากจะอยู่รออะไรหรอก กลับไปดื่มกับบอสดีกว่า "ที่บ้านผมมีไวน์ครับ เกรซดื่มได้ไหม" "ได้ค่ะ ขอแวะเซเว่นด้วยนะคะ เกรซชอบสปาย" "เหมือนคุณแม่ผมเลยครับ แบบมันไม่แรงมาก" "ถูกต้องค่ะ รอแปบนึงนะคะ เกรซไปแปบเดียว" "ครับ" หญิงสาวนอกจากจะไปซื้อเครื่องดื่มที่ตนชอบแล้วเธอยังจะซื้อขนมเพื่อเป็นกับแกล้มกลับมาด้วย งานนี้อาจยาวถึงเช้าก็ได้ "ซื้ออะไรมาเยอะแยะเลยครับเนี่ย" "ขนมค่ะ กินกรุบกรอบอร่อยดี" "ติดขนมเป็นเด็กเลยนะครับ" "เพิ่งได้มากินก็ตอนนี้แหละค่ะ เมื่อก่อนคุณแม่เขาไม่ให้กิน บอกมันไม่มีประโยชน์" "ก็จริงอย่างที่คุณแม่บอกนะครับ แต่ผมว่านานๆทีคงไม่เป็นอะไร" "ใช่ไหมคะ เกรซก็คิดอย่างนั้น ฮ่าๆ" "เข้าบ้านเถอะครับ" "นี่คุณป้าที่ลากลับบ้านยังไม่กลับมาอีกหรอคะ" "ยังเลยครับ หลานแกไม่สบายเลยต้องอยู่เฝ้า" "อ่อค่ะ ลำบากคุณหน่อยนะคะ" "ครับ จะมีก็แค่เรื่องล้างจานน่ะครับ ผมซุ่มซ่าม ทำแตกบ่อยมาก" "ผู้ชายไม่น่าจะซุ่มซ่ามนี่คะ" "เว้นผมคนนึงครับ"