บทที่7 จิ๋มกระป๋อง
1043 Words
บทที่7
จิ๋มกระป๋อง
กลางดึกคืนนั้นเสียงรถสปอตของต้นเหนือขับเข้ามาเขากลับไปบ้านแล้วแต่ไม่พบพี่ชายฝาแฝดจึงรีบวนกลับมาที่บ้านของดอกอ้อ แสงไฟในบ้านยังเปิดอยู่เข้ามาก็เจอทั้งสองคนนั่งทำงานด้วยกัน แบบนี้ค่อยโล่งใจหน่อย
“เหนืองานของเหนือเราทำให้แล้วนะ วันนี้เราทำต้มจับฉ่ายด้วยหิวข้าวไหมเดี๋ยวเราไปตักให้ ^^”
“อืม” แปลกๆ ว่ะ ปกติดอกอ้อไม่ใช่คนที่แคร์อะไรผมมากนัก เจอหน้าถ้าไม่บ่นก็ด่าไม่ด่าก็ไถเงิน หรือมีอะไรที่ผมไม่รู้เกิดขึ้น
“มองหน้ากูทำไมจะพูดอะไรก็พูด” ต้นหนาวละสายตาจากหนังสือเพื่อมองน้องชายที่คลานตามกันออกมา
“เมื่อคืนมึงชักว่าวไปกี่น้ำ -_-!”
สาบานเถอะว่านี่เป็นคำถามของน้องชายเขา ต้นหนาวรีบตั้งสติให้มั่นเพื่อหาทางออกให้กับคำถามนี้ เขาจะตอบว่าแอบช่วยตัวเองตอนดอกอ้อหลับหรือจะบอกไปเลยว่าเขาได้เสียเป็นผัวเมียกันแล้ว
“หวังว่ามึงจะรักษาสัญญาที่ให้ไว้นะ ห้ามทำอะไรดอกอ้อเด็ดขาด!”
“เออ กูรู้แล้วมึงล่ะเพราะมึงไงกูถึงต้องช่วยตัวเอง”
“เมื่อคืนกูรู้ตัวว่าทนไม่ไหวเลยตัดสินใจออกไปข้างนอกเพราะกูมั่นใจว่ามึงไม่มีทางทำอะไรดอกอ้อแน่”
-_-!
“เมื่อคืนตอนแรกกูก็จะเอาเด็กที่ผับนั่นแหละแต่สงสารมึง กลัวจะหัวใจวายตายเลยจอดรถใช้ จิ๋มกระป๋อง อยู่ข้างทาง -_-!”
ทุเรศฉิบหายผมรับไม่ได้ เมื่อดอกอ้อเดินออกมาจากในครัวผมสองคนก็รีบเปลี่ยนเรื่องคุยกันเพื่อไม่ให้เธอสงสัย
“คุยอะไรกันทำไมเหนือทำหน้าเครียดแบบนั้นไม่สบายหรือเปล่า” มือเล็กๆ ยกขึ้นไปอังหน้าผากของต้นเหนือทำเอาคนตัวสูงใบหน้าร้อนผ่าวแต่อีกหนุ่มที่นั่งอยู่กับมองดอกอ้ออย่างคาดโทษ
ยังไงเขาก็ขึ้นชื่อว่าเป็นผัวเธอแล้วเธอไม่ควรใกล้ชิดผู้ชายคนอื่นโดยเฉพาะน้องชายหน้าหม้อของเขา
“ตัวก็ไม่ร้อนนี่ งั้นเหนือกินข้าวก่อนเถอะ” ฉันเดินกลับมานั่งทำงานต่อแต่รู้สึกว่าคนข้างๆ จะมีอาการเขาขยับแว่นเพื่อจ้องมองฉันจนขนแขนฉันลุกซู่สมองย้อนนึกถึงลีลาอันเร่าร้อนของเขาจนไม่มีสมาธิทำงาน
“คืนนี้อย่ารีบนอนล่ะ” น้ำเสียงเย็นชาแต่แววตาเด็ดเดี่ยวคืนนี้ดอกอ้อโดนแน่!!
“หนาวจะทำอะไรเราเหรอ”
“เย็ต!”
กรี๊ดดดด ไอ้เหนือกลับไป๊!!
///ต้นเหนือ///
ผมว่าที่ผมใจสั่นเมื่อคืนคงไม่ใช่เพราะไอ้หนาวมันช่วยตัวเองแล้วล่ะ ทั้งสองคนซุบซิบกันจนผมทานข้าวไม่ลงไม่รู้แม่งจะคุยอะไรกันนักกันหนา
“ไอ้เหนือคืนนี้กลับบ้านนะพ่อมีเรื่องอยากคุยกับมึง”
“เออรู้แล้ว แล้วมึงล่ะจะกลับพร้อมกูไหม”
“กูนัดไอ้รามไว้มันให้กูไปช่วยทำบัญชีตั้งแต่พ่อมันตายมันก็วุ่นวายเรื่องโรงงาน”
“เออ!” กูจะรอดูว่ามึงจะไปจริงๆ ใช่ไหม ในหัวผมเริ่มคิดแผนการชั่วๆ จนผมขอตัวกลับก่อนเพื่อไปเตรียมเช็กกับไอ้รามแต่ผมโทรหามันยังไงก็ไม่รับสายเมื่อรถของไอ้หนาวขับออกไป ผมจึงเดินกลับเข้ามาคุยกับคุณพ่อเรื่องงานที่ไร่ ท่านต้องบินไปเชียงใหม่ในวันพรุ่งนี้
ผมรอให้ทุกคนในบ้านขึ้นนอนเพื่อคว้าจักรยานไฟฟ้าตัวแรงของหลานผมขับมายังบ้านของดอกอ้อ ที่สำคัญผมเปลี่ยนชุดใหม่ใส่เสื้อของไอ้หนาวและแว่นตาที่ผมชอบเอาไว้หลอกสาวว่าเป็นมัน มาถึงผมก็เห็นดอกอ้อเดินเอาขยะมาทิ้งกับแม่บ้าน เธอหันมายิ้มให้ผมแต่มันเป็นรอยยิ้มที่ผมรู้สึกแปลกๆ
“ไหนว่าจะไปหารามไงคิดถึงจนทนไม่ไหวเลยเหรอ”
คิดถึงจนทนไม่ไหว? แม่งไอ้หนาวไอ้เหี้ย! หัวใจผมหล่นวูบนี่มึงแอบกินดอกอ้อมานานหรือยังในขณะที่ผมอึ้งยืนเอ๋อแดกอยู่หน้าบ้านดอกอ้อเธอรีบเดินมาผมเพื่อดึงแขนผมเข้ามาในบ้าน
“ทำไมทำหน้าเหมือนแมวเป้าแบบนี้ล่ะหนาว ทะเลาะกับเหนือมาหรือไง”
ผมส่ายหน้าเพราะพูดไม่ออก ดอกอ้อในตอนนี้เธอเหมือนนางแมวยั่วสวาทชุดนอนสุดแสนเซ็กซี่ที่ผมไม่เคยได้เห็นผิดกับไอ้หนาวไม่รู้แม่งเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
“วันนี้เบาๆ นะ เมื่อคืนหนาวเอาจนเราอักเสบเลย”
โกรธฉิบหาย! ทั้งโกรธทั้งเกลียดมึงเลยไอ้พี่ทรยศ คำมั่นสัญญามันไม่เคยจดจำเลยหรือไง ไอ้คนหล่อน้อยกว่าผม
“มาเราพร้อมแล้วรีบทำกันเถอะเดี๋ยวเหนือสงสัยเอา”
นั่น! อยากได้นักใช่ไหมจะได้เอาให้รู้ไปเลยว่าผมหรือไอ้หนาวที่เด็ดกว่ากัน ผมไม่ทันได้ทำอะไรดอกอ้อเธอก็กระตุกชุดนอนตัวบางออกจากตัวจนเผยให้เห็นผิวขาวเนียนผุดผ่องอย่างกับหยวกกล้วย
“หนาวเป็นอะไรทำไมมองเราแบบนี้”
ต้นเหนือพยายามข่มอารมณ์ของตนเองเอาไว้แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่เป็นผลนิ้วเล็กๆ ค่อยๆ ทำปูไต่ขึ้นมาจนถึงแผงอกของเขา มือหนาคว้าหมับจนคนตัวเล็กตกใจ
“หนาวโกรธอะไรเราเหรอ?”
“เปล่า!”
พูดจบต้นเหนือก็รีบคว้าต้นคอของดอกอ้อเข้ามาหาตัว ริมฝีปากของทั้งสองประกบจูบกันอย่างดุเดือดแม้มันจะขัดกับรสนิยมของต้นเหนือ เขาไม่ใช่พวกกินดุแบบพี่ชายฝาแฝดเขาชอบเลี้ยงไข้คู่นอนอย่างอ่อนโยน
“เหนือออ!!”
“ทำไมเป็นฉันแล้วเธอผิดหวังหรือไง!”
---------------------------------------
อิเหนือของขึ้นแล้วแม่จ๋า ต้นหนาวรีบกลับมาเร็ว!!
อ่านเพลินๆอย่าลืมคอมเมนต์ให้กันบ้างนะคะ
- Writer
