บทที่2 เพื่อนสนิท

976 Words
บทที่2 เพื่อนสนิท กลับจากมหาวิทยาลัยฉันก็เดินคอตกเข้าบ้านวันนี้งานเยอะมากโชคดีที่ไอ้แฝดเพื่อนรักจะมาช่วยทำงานที่บ้านฉัน ฉันบอกตรงๆ ไม่อยากไปบ้านมันเลยเหมือนตัวเองอยู่ในวัง เดินก็ต้องระวังเสียงดังก็ไม่ได้ จะตดก็ต้องอั้นไว้ ตาย!! “พี่สากลับบ้านแล้วเหรอคะ” “ค่ะ วันนี้คุณๆ เค้าฝากบอกน้องดอกอ้อว่าจะไปดูคาเฟ่ที่เชียงใหม่3วัน อย่าห่วงเที่ยวจนเสียการเรียนนะคะ” “ค่ะ” เหอะ ฉันเดินหนีขึ้นห้องเพื่อรอฟังเสียงต้นหนาวกับไอ้เหนือ เมื่อพวกมันมาฉันก็รีบหอบงานลงมาทำด้วยกัน เวลาเรียนฉันก็จริงจังนะ ผ่านไปชั่วโมงกว่ายังตีป้อมกับไอ้เหนือไม่หยุดเลย งานบนโต๊ะต้นหนาวรับจบเหมือนทุกครั้ง “ดอกถามอะไรหน่อยสิ” ต้นเหนือเอ่ยถามแต่คนข้างๆ กับหยุดงานในมือเพื่อฟังเหมือนกัน “ว่า” “เปล่าไม่มีอะไรและ หิววะไปต้มมาม่าให้หน่อยดิ” “เลวมาก!” “ไปเลยเร็วๆ เอารถต้มยำกุ้งนะ” “เออ หนาวเอาไหม” “เอา!” “อ๋อ อืมๆ รอแป๊บนะ” ต้นหนาวก็เอาด้วยเหรอ ปกติไม่กินมาม่านี่น่า งั้นเอาเป็นขนมจีบก็แล้วกัน ฉันรีบจัดการทุกอย่างต้มมาม่าอุ่นขนมจีบกุ้งจัดใส่จานเพื่อยกมาเสิร์ฟให้สองหนุ่ม พวกเราทั้งสามหยุดพักงานและเกมออนไลน์เพื่อมานั่งทานของว่างด้วยกันต่อด้วยดูหนังเพื่อนสนิทด้วยกันบนโซฟาปรับนอนได้โดยมีฉันนอนอยู่ตรงกลาง “มึงว่ามันจะได้กันไหมเหนือ” “เสมอได้” “ฉันว่าไม่ได้” ทั้งสองเถียงกันไม่หยุด เถียงกันจนคนข้างๆ ถอนหายใจความรำคาญทำให้เขาหลับตาลงแต่คนตรงกลางยุกยิกดุ๊กดิ๊กจนน่าหมั่นไส้อยากจับตีให้ก้นลาย “เออดอกอ้อเมื่อวันที่ไปงานเลี้ยงฉลองไอ้ป้องเธอคุยอะไรกับไอ้เต” เตคือหนุ่มหล่อร้ายไม่น่าคบ เขาคือคู่อริกับต้นเหนือมาตั้งแต่เด็กเพราะเหนือเป็นคนหัวร้อนง่ายผิดกับต้นหนาวที่นิ่งจนไม่มีใครกล้ายุ่งด้วย “แค่มาถามเรื่องงานอะ เราบอกไปว่าต้องคุยกับต้นหนาวเลย” “นึกว่ามันจีบเธอเห็นพวกเพื่อนๆ มันนั่งลุ้นกันอยู่” “บ้าน่า ไม่มีอะไรหรอก” ต้นหนาวลืมตามองคนตรงหน้าแค่นี้เขาก็รู้ว่าเธอโกหก คืนนั้นเขามองเธออยู่ตลอดแถมยังพยายามอ่านปากของทั้งสองคนจนเขาจับใจความได้คร่าวๆ ว่าเตตะวันถามเธอถึงสถานะซึ่งเธอบอกไปว่าโสด ที่เขาหงุดหงิดไม่หายก็เพราะเรื่องนี้นี่แหละ ถึงแม้ว่าเขากับดอกอ้อจะเป็นแค่เพื่อนแต่เขาก็เฝ้ารอวันที่เธอจะหันมามองเขาบ้าง ด้านต้นเหนือเขาก็พอรู้ว่าเตตะวันคู่อริของเขากำลังขายขนมจีบดอกอ้ออยู่เขาไม่ได้อยากอยู่เฉยๆ แต่เขารอวันเวลาจัดการมันต่างหาก กลางดึกคืนนั้น รถหรูของบ้านพงศ์ภูริโสภณขับเข้ามาจอดที่ร้านนั่งชิวใกล้ๆ มหาวิทยาลัยชายหนุ่มรูปงามจึงเดินเข้ามานั่งอยู่ในร้านเขากวาดสายตาหาคู่อริจนเห็นพวกนั้นเล่นสนุ๊กอยู่ด้านใน เขาจัดการส่งซองสีขาวให้เด็กเสิร์ฟที่เดินเข้ามาอย่างรู้กัน ไม่นานอาหารเครื่องดื่มจากทางร้านก็ถูกนำเข้าไปส่งในห้องVIP ของสมนาคุณมากมายขนาดนี้มีหรือพวกเตตะวันจะไม่รับเมื่อเห็นเหยื่อทานอาหารไปแล้วเขาก็ลุกเดินออกมาโดยไม่มีใครสงสัยเลย วันต่อมา ดอกอ้อได้ยินข่าวเกี่ยวกับเพื่อนร่วมคลาสเรียนป่วยด้วยอาการท้องเสียเฉียบพลันส่วนใหญ่จะเป็นกลุ่มของเตตะวันเธอจึงเดินไปถามไถ่เพื่อนผู้หญิงคนอื่นๆ “พริกแกงกูว่าเรื่องนี้มันแปลกๆ ว่ะ” “แปลกยังไงคนขี้แตกก็ปกตินะ กูยังเคยเลย” “อิพริกอิสมองน้อย มึงจำตอนปีหนึ่งได้ไหมที่พี่รหัสมอมเหล้ากูอะ” “เออจำได้ทำไมเหรอ” “ก็วันต่อมาพี่รหัสถูกมอมยาโดจับแก้ผ้านอนอยู่หน้าตึกคณะจนต้องมาลาออกเพราะทนความอับอายไม่ได้ไง” “เออแล้วยังไงต่อ” ดอกอ้อหมดอารมณ์ที่จะพูดเธอจึงเดินไปนั่งกับสองแฝดที่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นจามจุลีขนาดใหญ่ สายตาก็จ้องมองทั้งสองคนสลับกันไปมา “ทำอะไรกันสองต้น” พริกแก่งเอ่ยถามแต่สองหนุ่มไม่พูดอะไร พวกเขาก้มหน้าอ่านหนังสือต่อจนดอกอ้อเป็นฝ่ายถามพวกเขาเอง “พวกนายเป็นคนทำเตตะวันใช่ไหม” สองหนุ่มมองหน้ากันจากนั้นก็ก้มอ่านหนังสือต่อ ถึงไม่สารภาพอาการของทั้งสองหนุ่มมันก็ฟ้องว่าพวกเขามีพิรุธ “ฉันถาม!” “แล้วเธอจะสนใจทำไมเป็นห่วงมันหรือไง” ต้นหนาวเงยหน้าขึ้นถามตามด้วยต้นเหนือที่เงยหน้าขึ้นมาพยักหน้าเห็นด้วยกับพี่ชาย “ก็ต้องเป็นห่วงสิตามประสาเพื่อนในคลาสเดียวกัน” “แค่นั้นไม่ถึงกับตาย เอาเวลาที่มานั่งจับผิดไปอ่านหนังสือเถอะพรุ่งนี้สอบไม่ใช่หรือไง” เป็นครั้งแรกที่ต้นหนาวออกคำสั่งเล่นเอาคนฟังขนลุกซู่สรุปแล้วเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือของใครกันต้นหนาวหรือต้นเหนือเพราะทั้งสองคนนิ่งมากไม่ยอมเงยหน้าจากหนังสือเลย -------------------------------- ใครเป็นคนทำหนาวหรือเหนือไม่ใครก็ใครนี่แหละ สองหนุ่มหึงแรงมากหื่นด้วยยย
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD