ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ทั้งสองกลับไปใช้ชีวิตประจำวันเหมือนปกติ จีด้าเรียนหนักมากขึ้นกว่าเดิมจนแทบไม่มีเวลาพัก ส่วนจัสตินก็เร่งรีบจัดการกับโครงการใหม่ของบริษัทเพื่อให้ทันปิดยอดไตรมาสแรกของปี ทำให้ทั้งสองไม่ค่อยมีเวลาเจอกันมากนะ ทำได้เพียงแค่พูดคุยกันผ่านทางโทรศัพท์ หรือทางไลน์เท่านั้น ต่างฝ่ายต่างมีเวลาว่างไม่ตรงกันเลยทำให้ไม่ได้เจอกันมาหลายวัน ความคิดถึงโหยหากันและกันจึงมีมากขึ้นเป็นธรรมดา
Rrrrr
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำให้จีด้าที่กำลังเดินเข้าไปในห้องเรียนต้องหยุดชะงัก แล้วบอกให้เพื่อนเข้าไปก่อน จากนั้นก็ปลีกตัวมารับสาย
"ว่าไงจัสติน"
เสียงหวานถามขึ้นเมื่อรู้ว่าใครโทรมาหาหล่อน
"วันนี้ว่างไหมครับคุณหนู"
เสียงทุ้มถามขึ้น
"วันนี้เหรอ... น่าจะว่างนะเพราะเคลียร์รายงานเสร็จหมดแล้ว เหลือแค่รายงานหน้าชั้น ถ้าไม่ติดปัญหาอะไรก็น่าจะว่างช่วงเย็น ๆ นะ"
"ผมไปรับคุณหนูนะครับ คิดถึงคุณหนูมากเลย ไม่ได้เจ
