ร่างบางนั่งหน้างอคอหักเป็นปลาทูแม่กลองอยู่ในห้องทำงานด้วยความน้อยใจ ตามจริงหล่อนก็ไม่ได้น้อยใจหรือโกรธอะไรจัสตินหรอกนะ เพียงแค่เล่นละคร ถึงแม้เขาจะไม่เล่นด้วยกับแม่เลขา แต่ก็ใช่ว่าจะปล่อยให้แม่นั้นทำตามใจตัวเอง ไม่ยอมจัดการ รู้ทั้งรู้ว่าแม่นั่นอ่อยตัวเอง อยากได้จนตัวสั่น ก็ไม่ยอมจัดการอีก ต้องให้หล่อนมาลงมือจัดการเอง มันน่าตบด้วยจูบหวาน ๆ จริงเลย ๆ จัสตินนี่นะ
"ไม่งอนกันนะครับคุณหนูคนดีของผม"
วงแขนหนาตวัดกอดร่างบางไว้ แล้วก้มลงหอมแก้มทั้งสองข้างฟอดใหญ่ด้วยความคิดถึง หลายวันมานี้เขาคิดถึงเสียงหวาน ร่างนุ่ม ๆ ของคุณหนูเหลือเกิน ไม่ได้ฟัดมาหลายวัน มันทรมานหัวจิตหัวใจเขามาก อยากจะไปหาตั้งหลายวันแต่งานล้นท่วมหัว ทำให้ปลีกตัวไปไม่ได้ นี่คงเป็นเพราะบิดาเขาโทรไปฟ้องแน่ ๆ ทำให้คุณหนูถึงมาลงมือจัดการเอง
ดีแล้วแหละที่คุณหนูจัดการ ถ้าเขาลงมือจัดการเอง อาจจะร้ายแรงกว่านี้ก็เป็นไปได้ นี่ยังน้อยไปนะส
