3. เสือคิงส์หลงเด็ก

2665 Words

ซีรีส์ เมียของเสือ เรื่อง เสือร้ายพ่ายเมียเด็ก ตอนที่ 3 เสือคิงส์หลงเด็ก ณ สนามแข่งรถของโบว์ สนามของน้องชายบลูเพื่อนสนิท ที่คิงส์ได้มีหุ้นส่วนในสนามนี้ด้วย การแข่งรถที่จัดขึ้นในสนามแข่งที่สนุกมันส์หยด แต่กลับไม่สามารถเรียกความสนใจดึงดูดให้กับคิงส์สนใจได้เลย เพราะในสมองมีแต่ภาพของโบตั๋น ผู้หญิงในร่างชายที่น่ารักสดใสเหมือนผู้หญิงแท้ๆไม่ผิดเพี้ยน ที่ทำคิงส์เลิกคิดถึงและเลิกคิดถึงเรื่องของตัวเองที่ไปมีความรู้สึกแปลกๆใจเต้นกับผู้หญิงในร่างชายไม่ได้เลย… “ คิดถึงเซียมซีว่ะ ” บลูเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นรถแข่งที่เซียมซีภรรยาเคยใช้แข่งขันมาก่อน “ สักวันเฮียต้องเจอเจ๊เซียมซีแน่ เชื่อผมสิ ” โบว์เอ่ยปลอบพี่ชายอย่างบลู “ ความคิดถึงมันห้ามไม่ได้หรอก ให้เลิกคิด ตายยังจะง่ายกว่า ” ไทน์ผู้มีประสบการณ์ด้านนี้มากที่สุด เพราะข้าวแกงภรรยาได้ทิ้งหนีหายไปอย่างไร้วี่แวว ทำไทน์ที่ออกตามหาและเฝ้ารอจนมีนิสัยเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน “ ผมล่ะสงสารเฮียไทน์กับเฮียบลูจริงๆ ยัวเหลือแต่เฮียคิงส์แล้วนะคับ ” “ ไอ้สั*โบว์ เกี่ยวไรกู ” “ ก็เฮียคิงส์ยังไม่มีเมีย ผมอยากเห็นเฮียมีเมีย จะได้เป็นเหมือนเฮียไทน์กับเฮียบลู จะได้เมียหายครบแก็งไงคับ ” “ ไอ้ปากหมา ! ” ผั้ว… “ โอ๊ยยย ! เฮียคิงส์ หัวผมแตกแล้วมั้ง ” คิงส์ตบเข้าไปที่กบาลกลางศีรษะของโบว์อย่างจัง “ กูไม่มีเมียโว้ย ” “ ไม่มีก็ไม่มีคับ ว่าแต่ผมวานเฮียๆไปเป็นเพื่อนผมหน่อยสิคับ ” “ มึงไปมีเรื่องกับใครมาอีก ” บลูเอ่ยถามขึ้นทันที “ เปล่าสักหน่อย ผมแค่อยากให้เฮียๆไปช่วยแสกนน้องสะใภ้สักหน่อย ” “ น้องสะใภ้ ! ” ทุกคนถึงกับตกใจอุทานพร้อมกัน “ ใช่คับ…ผมมีนัดสาว คนนี้คุยกันมาสักพัก ผมจริงจังมากถึงขั้นแต่งงานเลย ” สุดท้ายก็มารวมตัวกันที่ห้างดังในตัวเมือง ห้างเป็นสถานที่คนพลุ่งพล่านเป็นที่ปลอดภัยทางด้านความรู้สึกของฝ่ายผู้หญิงอย่างแฟนโบว์ เมื่อกำลังจะเดินเข้าร้านอาหาร “ ยินดีต้อนรับค่ะ เชิญด้านในเลยค่ะ ” มีผู้หญิงแต่งชุดพนักงานยืนต้อนรับอยู่หน้าร้านสองคน โค้งตัวเบาๆทำความเคารพให้กับลูกค้า แต่เมื่อหงายหน้าผายมือให้ลูกค้าเดินตาม กลับเป็นโบตั๋นที่คิงส์จำหน้าได้ดี โบตั๋นพากลุ่มคิงส์เข้ามานั่งในร้านพร้อมส่งเมนูบนโต๊ะให้ “ 4 ที่นะคะ ” “ 5 คับ ขอโต๊ะแยกด้วยนะคับ ” “ ได้ค่ะ ” โบตั๋นเดินออกไปมีพนักงานอีกคนมารับเมนู คิงส์มองตามหลังโบตั๋นที่เดินออกไปประจำที่หน้าร้าน ท่าทาง น้ำเสียงทุกอย่างมันเหมือนผู้หญิงมาก ยิ่งโบตั๋นยิ้มกับเพื่อนพนักงานยิ่งทำคิงส์แอบใจสั่น ละสายตาจากโบตั๋นไม่ได้เลย “ มองไหรว่ะ ? ” ไทน์เอ่ยถามขึ้น “ เปล่า ” “ เปล่าอะไร หันคอแทบหัก ” “ กูก็มองไปเรื่อย ” “ นุ่น ทางนี้ ” โบว์ขานเรียกชื่อนุ่นแฟนที่พามาแนะนำ นุ่นนิสัยดี มารยาทดีสวัสดีไหว้ทุกคน แยกโต๊ะนั่งกับโบว์ที่ติดกัน “ น้องสะใภ้คนนี้ผ่านว่ะ ” บลูเอ่ย “ นิสัยดี ไม่เหมือนคนที่ไอ้โบว์เคยควง ” ไทน์เอ่ย “ แล้วมึงล่ะไอ้คิงส์ ว่าไง ? ” “ ………. ” บลูเอ่ยถามแต่คิงส์ไม่ตอบ ทอดสายตามองไปยังหน้าร้านที่มีพนักงานต้อนรับยืนอยู่ “ โอ๊ย ! ไอ้เหี้*บลู ” คิงส์อุทานออกมา เมื่อบลูตักอาหารร้อนไปจ่อที่ปาก “ กูถามมึงไม่ได้ยินรึไงว่ะ ” บลูเอ่ย “ ถามไร ? ” “ นั่งอยู่ใกล้ ไอ้บลูเรียกคอแทบแตกแต่เสือกไม่ได้ยินเนี่ยนะ ” ไทน์เอ่ยเสริม “ กู…ก็คิดไรไปเรื่อย มึงถามว่าไรว่ะ ” “ กูถามว่าแฟนไอ้โบว์เป็นไงบ้าง ” “ ก็ดี ใช่ได้เลย ” “ มึงมองไปหน้าร้าน มึงมองน้องพนักงานหน้าร้านคนนั้นใช่ไหม ” ไทน์ยังไม่หยุดคาดคั้น “ เพ้อเจ้อ แดกๆไปเลยมึง ปากจะได้ไม่ว่าง ” เมื่อรู้ว่าเพื่อนจับผิด คิงส์จึงไม่กล้าหันไปมองโบตั๋น ทำได้แค่แอบมองด้วยหางตา จนเมื่อจะออกจากร้านต้องเดินผ่านโบตั๋น คิงส์หยุดมองหน้าโบตั๋นจ้องหน้าอย่างพินิจพิจารณา มองชื่อที่ติดหน้าอกอย่างตั้งใจ โบตั๋นทำตาบ้องแบ๊วใส่คิงส์ “ ไอ้สั*คิงส์ มึงจะไปได้ยัง ” “ เว้นเด็กไว้บ้าง ให้เด็กได้มีอนาคตที่ดีเถอะ ” “ ไอ้พวกเหี้* ” บลูกับไทน์แซว ทำให้คิงส์ต้องรีบเดินออกไป “ เฮียคิงส์ชอบน้องคนนั้นเหรอคับ ? ” โบว์ถึงกับเอ่ยถาม “ กูว่าใช่ มองแต่น้องคนนั้นแทบไม่ได้แดกอะไร ” บลูเสริม “ เก็บอาการไม่อยู่แล้วนะเสือคิงส์ ” ไทน์เอ่ยพร้อมตบไหล่คิงส์เบาๆ “ น้องโบตั๋น เป็นรุ่นน้องนุ่นเองค่ะ ” นุ่นเอ่ย “ รู้จัก ? ” “ ค่ะ รุ่นน้องที่มหาลัย นิสัยดีแถมเก่งด้วยค่ะ ” “ เด็กนั่นมันเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ” คิงส์เอ่ยถามขึ้นทันทีที่รู้ว่านุ่นพอจะรู้จัก “ ??? ” นุ่นถึงกับงงเป็นไก่ตาแตกที่คิงส์ถามแบบนี้ “ ไอ้สั*คิงส์ มึงเมาปลาหมึกรึไง ” “ เออ…มึงนอนน้อยใช่ไหม กูบอกแล้วว่าอย่าหักโหม ” “ ไอ้พวกเหี้ย* !! ” “ ฮ่าๆๆ ” สุดท้ายโดนเพื่อนแซวแกบด่าซะเยอะ ไม่กล้าที่จะถามนุ่นแฟนของโบว์ต่อ ทำได้แค่เก็บความรู้สึกแปลกๆนี้ไว้ในใจไม่กล้าบอกใคร… ด้วยทุกอย่างที่กระวนกระวายใจต้องหาความจริงให้ตนเองเลิกคิดไปเองว่าชอบผู้หญิงในร่างชายแบบนี้ คิงส์จึงต้องลากลูกน้องมาร้านอาหารอีกครั้ง แต่ทว่ากลับไม่เจอโบตั๋นยืนอยู่หน้าร้าน “ ไอ้ที มึงเข้าไปถามสิว่าเด็กที่ชื่อโบตั๋นมาทำงานรึเปล่า ? ” “ ได้คับเฮีย ” ทีเดินเข้าร้านไป ไม่นานก็ออกมาพร้อมข้อมูล “ วันนี้ไม่ได้มาทำคับ ทำงานที่นี่แบบพาร์ทไทม์ไม่ได้ทำประจำคับ ” คำตอบของลูกน้องทำคิงส์ต้องขว้าน้ำเหลวจนได้ “ เฮียชอบผู้หญิงที่ชื่อโบตั๋นเหรอคับ ” ขมลูกน้องเอ่ยถาม “ ไอ้ขม เฮียไม่สนใจเฮียจะมาหาถึงที่ร้านแบบนี้เหรอว่ะ ” “ ไอ้ทีนี่เฮียกำลังมีความรักเหรอว่ะ ” “ เออ…พวกเรากำลังจะมีซ้อ ” “ ซ้อบ้านป้ามึงสิ เงินเดือนนี้ไม่ต้องเอาดีไหม ” “ ไม่ดีคับเฮีย ขอโทษคับเฮีย ” ในใจรู้สึกใจเต้นแรงกับโบตั๋นจริงๆ แต่ติดที่เป็นผู้หญิงในร่างชาย ทำให้คิงส์ออกอาการเป็นบ้าอยู่แบบนี้ จะให้ลูกน้องสืบก็กลัวจะเป็นความจริงแล้วต้องอายลูกน้อง ทุกอย่างจึงต้องเก็บอยู่ในหัว ‘ กูต้องรู้ความจริงให้ได้ ’ “ หน้าตาดูเครียดไปนะเฮีย หักโหมลงอ่างมากไปเหรอ ” ฝีปากของแคร์ ผู้เป็นน้องสาวของคิงส์ที่เหน็บแนบพี่ชายทันทีที่เปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานบริษัทของพี่ชาย “ กินหมาเข้าไปไง กูไม่ไปไหนเป็นอาทิตย์แล้วโว้ย ” “ เดียวนะ นี่แคร์หูฝาดไปรึเปล่า เฮียคิงส์ไม่ไปไหนมาเป็นอาทิตย์ที่หมายถึงอยู่ห้องนะเหรอ ” แคร์ถามย้ำอย่างไม่เชื่อหูที่ตัวเองได้ยิน “ เออ ” “ ใช่เหรอ…ไม่ใช่ล่ะ อูยยย ” แคร์หยิกแขนตัวเองแรงๆเรียกความรู้สึกว่าสิ่งที่ตนได้ยินไม่ผิดเพี้ยน “ มึงจะตกใจไรหนักหนา ” “ โฮ้เฮีย พูดออกมาได้ ตั้งแต่แคร์จำความได้ เฮียคิงส์ของแคร์ติดอ่าง ล่าสาวแทบทุกคืน อยู่ห้องสุดๆก็แค่สองวันแต่นี่เป็นอาทิตย์ มันไม่ใช่แล้ว ต้องมีอะไรผิดเพี้ยนไปแน่ๆ ” “ อย่าเอานิสัยขี้เสือกมาติดหลานกูนะ ” “ แห๊มๆๆ รักหลานห่วงหลาน ไม่อยากมีลูกเองบ้างเหรอ ” “ กูมีคาเตอร์ทั้งคน ทำไมต้องมีเองว่ะ ” “ จะอยู่คนเดียวไปจนแก่รึไงเฮีย ” “ ผู้หญิงจุกจิกจู้จี้ น่ารำคาญเหมือนมึง กูไม่เอามาให้ชีวิตกูปวดหัวหรอกเว้ย ” “ จะขึ้นคานเลยว่างั้นเหรอเฮีย ” “ สาระแนทุกเรื่องนะมึง ” “ แคร์รักเฮียคิงส์หรอก ” แคร์เข้าไปกอดแขนพี่ชายออดอ้อนด้วยความสนิทสนมที่มีให้กัน “ เสือกเรื่องของกูนานไปแล้ว มึงมาทำไม มีอะไรรึเปล่า ” “ จริงด้วย อยากให้เฮียมีเมียจนแคร์เกือบลืมไปแล้วเนี่ย ” “ ช่วยรีบพูด ก่อนที่กูจะรำคาญมึงมากกว่านี้ ” “ อีก 3 วันเป็นวันเกิดคาเตอร์ แคร์จะจัดงานที่ริมสระที่รีสอร์ทสาม แคร์อยากได้เครื่องดื่มงานกลางคืน เลยอยากให้เฮียติดต่อเฮียบลูให้หน่อย ” “ เหล้า เบียร์ ” “ เหล้าถังเลยเฮีย เมาช้าแต่เมามันส์ ได้ฟิวผลไม้หอมๆแคร์ชอบ ” “ มึงแดกเองหรือให้แขก ” “ สนองตัณหาตัวเองนิดหน่อย ผู้ใหญ่ค่ำก็กลับแล้ว อยู่คนกันเองต้องสนุกหน่อยสิเฮีย ” “ เด็กเสิร์ฟจะเอาด้วยไหม ? ” “ แคร์เตรียมไว้แล้วค่ะ แต่ขอเตือนเลยนะเฮีย อย่ายุ่งกับเด็กเสิร์ฟของแคร์ ” “ กูดูเป็นคนเหี้*ขนาดนั้นเลย ” “ มากที่สุด ” “ ไอ้แคร์ ! ” “ ฮ่าๆๆ ” งานวันเกิดคาเตอร์หลานสุดที่รักของคิงส์ งานวันเกิดหลานทั้งทีมีเหรอลุงอย่างคิงส์จะไม่เปย์หลาย เครื่องบินบังคับที่หลานอยากได้มาก ลุงคิงส์เนรมิตมาให้หลาน ไหนทั้งทุนการศึกษาที่เปย์หลานเต็มที่ จนแคร์กับโต้งผู้เป็นพ่อแม่ยิ้มแก้มปริในความรักที่คิงส์มอบให้หลาน… “ งานนี้ลุงคิงส์เป็นพระเอก ไม่ใช่เปย์แค่หญิงเปย์หลานก็เก่งนะ ” ไทน์แซวคิงส์ที่เปย์หลานอย่างจัดหนัก “ มีหลานก็ต้องรักหลานสิว่ะ พวกมึงไม่มีหลานก็ต้องอิจฉากูหน่อยนะเว้ย ” “ อนุญาตเสิร์ฟค่ะ ” “ ……....... ” คิงส์แอบตกใจ เมื่อเห็นหน้าของเด็กเสิร์ฟของแคร์เพราะเป็นโบตั๋น ผู้หญิงในร่างชายที่ทำคิงส์ใจเต้น แถมมาในชุดคอสเพลย์แม่บ้านที่ไม่ได้สั้นหรือโป๊มาก แต่กลับทำคิงส์ใจวูบวามไปชั่วขณะ โบตั๋นเสิร์ฟที่โต๊ะของคิงส์ “ แคร์หาเด็กเสิร์ฟมาเหรอว่ะ ” บลูเอ่ยถามเมื่อโบตั๋นเดินออกไป “ อืม ” “ แคร์หาชุดเข้ากับงานดีนะ ไม่ได้น่าเกลียดแต่กลับดูดี ” ไทน์เอ่ย “ อืม ” คำตอบแค่คำว่าอืมของไทน์กับบลูมองหน้ากัน เมื่อปากตอบแต่สายตาของคิงส์ดันหันไปมองโบตั๋นไม่วางตา “ สนใจน้องเด็กเสิร์ฟคนนั้นเหรอว่ะ ” “ อืม…เฮ๊ยไม่ใช่ ไอ้ไทน์มึงถามเหี้*ไรว่ะ ” “ กูจะไปรู้เหรอ เห็นสติมึงหลุดลอยตามถาดของน้องเด็กเสิร์ฟคนนั้นไป ” “ เออ…ช่วงนี้มึงดูสติหลุดบ่อยไปนะ ” บลูเอ่ยสงสัยอีกคน “ แค่กูคุ้นหน้าเหมือนเคยเห็นที่ไหน ไม่ได้สนใจเหี้*ไรทั้งนั้น ” คิงส์บ่ายเบี่ยงพร้อมท่าทางที่สมจริงไม่ให้ไทน์กับบลูที่พยายามจับผิดคาดคั้นได้ ยกเหล้าถังที่ถูกเสิร์ฟขึ้นดื่ม แอบมองโบตั๋นอยู่บ่อยๆ จนเห็นโบตั๋นเดินไปทางห้องน้ำ ความคิดที่จะหาความจริงให้ตัวเองพ้นจากความรู้สึกแปลกๆก็บังเอิญ “ ปวดฉี่ เดี๋ยวมา ” “ อย่าไปลากใครนะเว้ย ” “ วันเกิดหลานดีๆนะเว้ย ” “ พวกเหี้* ” คิงส์เดินตามโบตั๋นจนมาหยุดอยู่หน้าห้องน้ำที่เดินแยกไปทางห้องน้ำหญิง คิงส์เดินวนเวียนอยู่แถวนั้นจนเห็นโบตั๋นเดินออกมา มองแล้วปลอดคนคิงส์เข้าไปรวบตัวจับมือโบตั๋นไปที่ลับตาคนทันที “ มึงเป็นกะเทยใช่ไหม ? ” คิงส์เอ่ยถามประเด็นทันที โบตั๋นขมวดคิ้วเอียงคอมองคิงส์ด้วยสายตาบ้องแบ๊ว “ ลุงไม่ปกติเหรอคะ ” “ กูถามว่ามึงเป็นผู้หญิงหรือเป็นผู้ชาย ” “ ลุงไม่สบาย อาการกำเริบเหรอคะ ” “ กูถามมึงไม่ใช่ให้มึงมาว่ากู ตอบมามึงเป็นผู้หญิงหรือว่าเป็นผู้ชาย ” “ ตั๋นเป็นมนุษย์ที่แปลว่าคนค่ะ มีโครโมโซม 23 คู่ แบ่งเป็นโครโมโซมร่างกาย 22 คู่ และโครโมโซมเพศอีก 1 คู่ นั่นคือโครโมโซม XX ค่ะ ” “ ???? ” คิงส์ขมวดคิ้วงงเป็นไก่ตาแตกกับคำตอบที่ได้ ซึ่งสมองที่ไม่ได้จบชีววิทยามายังประมวลผลไม่ได้ “ ลุงเข้าใจคำอธิบายของตั๋นแล้วนะคะ ” “ …………. ” ยัง…คิงส์ยังตั้งสติประมวลผลสิ่งที่โบตั๋นพูดไม่ได้ “ โบตั๋น ” “ เจด้า ตั๋นอยู่ทางนี้ ” โบตั๋นโบกมือให้เพื่อน “ อีด*กอยู่ตรงนี้เอง แล้วมึงคุยธุระอยู่รึเปล่าว่ะ ” เพื่อนโบตั๋นที่ชื่อเจด้าเป็นผู้ชายหัวเกรียนท่าทางผู้หญิง “ เปล่า ลุงสติไม่ดี ให้ตั๋นอธิบายเรื่องเพศของมนุษย์น่ะ ” “ ใช่เหรอว่ะ มึงไปเอ๋อใส่พี่เขารึเปล่า ” เจด้าเหมือนไม่เชื่อที่โบตั๋นพูด “ เปล่าเลยจ๊ะ ตั๋นไปก่อนนะคะลุง ถ้าลุงไม่เข้าใจเข้า Google หาข้อมูลดูนะคะ ” “ ……....… ” โบตั๋นจับมือเจด้าพากันเดินออกไปพร้อมฝากความหวังดีไว้ให้หาข้อมูลต่อ แต่คงมีแค่คิงส์ที่ยืนงงในดงมืดแบบนี้ ก่อนจะมีสติกลับมา รีบหยิบโทรศัพท์มือถือเข้า Google ทันที กดมือสั่นอย่างเร่งรีบแล้วคิงส์ก็ตาโต เมื่อตัวหนังสือในโทรศัพท์มือถือฉายว่า… ‘ yes !! อีโบตั๋นเป็นผู้หญิง ’ คิงส์กระโดดโลดเต้นทุกอย่างมันโล่ง เมื่อหัวใจที่เต้นแรงกับผู้หญิง คิงส์ยิ้มหน้าบานเหมือนจานดาวเทียมตัวลอยมีแสงสว่างเปล่งประกายเดินออกมานั่งด้วยรอยยิ้มปากแทบจะฉีกถึงหู จนคิงส์กับไทน์ผิดสังเกต “ เล่นหนักเหรอเหรอว่ะ ” บลูเอ่ยถาม “ ตั้งแต่ปลดล็อคมาเอาใหญ่เลยนะมึง ” ไทน์เอ่ยอีกคน “ ไอ้พวกเหี้* กูไม่ได้เล่น ” “ ไปฉี่กลับมาต้องยิ้มขนาดนี้เลยเหรอว่ะ ” ไทน์เอ่ย “ กูแค่ดีใจมีความสุขที่หลานครบ 5 ขวบ ” “ สาบานให้ค*ยมึงตาย ” “ ไอ้เหี้*บลู เกี่ยวไรค*ยกู ” “ ถ้ามึงไม่บอก ค*ยมึงได้ตายแน่ ” “ กูจะร่วมสาปแช่งค*ยมึงอีกคน ” ไทน์เอ่ยเสริมช่วยบลู เพื่อนทั้งสองดันสกัดจี้ปมถูกทาง ทำคิงส์เลิ่กลั่กไปหมด “ เออๆ ” สุดท้ายคิงส์ต้องยอมเล่าทุกอย่างให้ฟังอย่างละเอียด พร้อมสายตาที่มองไปยังโบตั๋น “ อย่าบอกนะที่มึงมีอาการเหม่อแปลกๆเพราะมึงคิดว่าน้องโบตั๋นเป็นผู้ชาย ” บลูเอ่ย “ ใครจะไปรู้ว่ะ เข้าห้องน้ำผู้ชายแล้วยังบอกกูว่าเป็นกะเทยอีก ใครจะไม่เชื่อบ้าง ” “ แต่ที่มึงเล่า น้องโบตั๋นดูใสๆจังว่ะ ” ไทน์วิเคราะห์ “ เออ…พูดมาแต่ละอย่าง กูยืนอ้าปากค้าง ” “ แต่ก็ทำมึงเหม่อคิดถึงได้นะเว้ย ” บลูเอ่ย “ กูแค่คิดว่าตัวกูไปชอบสาวสอง กูแค่อยากรู้ความจริง ก็แค่นั้น ” “ ที่มึงเพ้อคิดถึง จำทุกอิริยาบถ จำทุกอย่างของน้องโบตั๋นได้ มันคือการเริ่มต้นของความรักนะ ” “ มึงเพ้อเจ้อแล้วไอ้ไทน์ ” “ มันไม่ใช่เรื่องเพ้อ มันคือความจริงที่มึงกำลังหลอกตัวเองอยู่ ไอ้เสือคิงส์กำลังหลงเด็ก ” ไทน์เอ่ย “ ไอ้สั*คิงส์มึงแพ้ทางเด็กแล้ว ” บลูเอ่ยเสริม “ ……… ” คิงส์มองไปทางโบตั๋นที่คุยกับเพื่อนด้วยรอยยิ้มสดใส รอยยิ้มที่ทำคิงส์แอบอมยิ้มตาม ใจเต้นแรงที่ได้มอง แต่เมื่อคิดถึงการพูดคุยเมื่อกี้ เด็กใสๆแต่ท่าทางจะเอ๋อหนักด้วย ‘ กูจะชอบเด็กเอ๋อแบบนี้ได้ยังไง ไม่มีทาง ’

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more